ஜெயமோகன் மலேசியாலிருந்து தமிழகம் திரும்பிய சில நாட்களுக்குப் பிறகு எங்கள் வீட்டிற்கு வருவதாக நவீன் சொல்லியிருந்தார். வழக்கமாக வார இறுதியில் சந்திப்போம். ஆனால் அன்று வியாழன் இரவு. நவீனின் குரலில் வழக்கத்திற்கு மாறான தளர்ச்சி இருந்தது. ஜெயமோகனின் சமீபத்திய வருகையால் அதிகமாக மாற்றங்களை நண்பர்கள் வட்டத்திலேயே நவீனிடம்தான் பார்க்க முடிந்தது. எப்போதும் அவர் குரலில் தொனிக்கும் நம்பிக்கை, லேசான அலட்சியம், அடர்ந்த சிரிப்பு எல்லாம் எங்கோ ஓடி மறைந்திருந்தது. பேசும்போதெல்லாம் வாசிப்பு வாசிப்பு என திரும்பத் திரும்ப சொல்லிக் கொண்டிருந்தார்.

ஜெயமோகனின் வருகையால் நிகழ்ந்த முக்கிய சாதகமான பலன் என்னைப் போன்ற இளைய எழுத்தாளர்களிடம் வயது, முதிர்ச்சியின்மை காரணங்களால் சுற்றி எழும் சுய பெருமிதங்கள், பனிக் கட்டி போல இயல்பாக கரைந்து போனதைச் சொல்ல வேண்டும். இத்தனைக்கும் ஜெயமோகன் தனிப்பட்ட முறையில் யாரையும் விமர்சிக்க கூட இல்லை. எதிரில் இருப்பவர்களை அவமதிக்காது தான் பாட்டுக்குத் தன் கருத்துகளை அடங்கிய தொனியில் சொல்லிக் கொண்டேயிருந்தார். தன் கருத்துகளில், வாசிப்பில், எழுத்தில் இருக்கும் விரிவான ஆழமான பார்வையின் அடிப்படையில் இயங்குபவர், பெருமிதமாக இருப்பது புரிந்துக் கொள்ளக்கூடியதே. இலக்கியப் பயணத்தில் ஆரம்ப நிலையில் இருப்பவர்கள் கொஞ்சம் அடங்கியிருந்து தங்கள் வளர்த்து கொள்வதில் முனைப்பு காட்டினால் நல்லது. (இல்லை நான் ஆடிக்கொண்டே, குதித்துக் கொண்டே, பறந்து கொண்டேதான் இலக்கியம் படைப்பேன் என சொல்பவர்கள் நிச்சயாக அதற்கான உரிமை உங்களுக்கு உண்டென்பதை வழி மொழிகிறேன்.)

எப்போதும்போலவே பாதையைத் தவறவிட்டு மணிமொழியுடன் வழிக்காட்டுதலுடன் ஒருவாறு வீடு வந்து சேர்ந்தார். வல்லினம் இணைய இதழ் வேலைகள் தன்னுடைய வாசிப்பைப் வெகுவாக குறைத்துவிட்டதை குறித்து அவருக்கு பெரும் வருத்தம் இருந்தது. இனிமேல் வெறி கொண்ட வாசிப்புதான் என சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். தொடர்ந்து ஜெயமோகன் அவர்களைப்பற்றி பேசிக் கொண்டிருந்தோம். அவர் கோலாலும்பூரில் இருந்த போது அவர் தங்கியிருந்த எதிர் அறையிலேயே நானும் நவீனும் தங்கினோம். சனிக்கிழமை மாலை 5 மணிக்கு தொடங்கிய பேச்சு திங்கள் மதியம் 1 மணிவரை தொடர்ந்தது. இலக்கியத்தில் தொடங்கி சமுகம், உளவியல், குடும்பம் என பேச்சு இலக்கில்லாமல் வளர்ந்து கொண்டே சென்றது. இரவு நேரத்தை தவிர மற்ற நேரங்களில் மணிமொழி, தோழி, சிவா பெரியண்ணன், சந்துரு, யோகி. சண்முகசிவா என மனதிற்கு நெருக்கமான மனிதர்கள் குழுமி செய்த இலக்கிய அரட்டை ஜெயமோகன் எழுதியது போலவே அவ்வளவு சீக்கிரம் மறக்கக் கூடியதல்ல.

ஜெயமோகன் எங்களோடு பகிர்ந்து கொண்ட விஷயங்கள் ஒரு பத்தியில் அடங்க கூடியவையல்ல. ஊட்டி சந்திப்பு முதல் மலேசியாவில் சந்தித்தது வரை ஒரு தொடராக எழுத திட்டம் உள்ளது. குறிப்புகள் வைத்துள்ளேன். ஆனால் என்னால் எப்போதுமே அவசரமாக எழுத முடிவதில்லை. இன்னும் கொஞ்சம் ஊற வேண்டும். பிறகு அதுவாக எழும்பி வருவதை எழுத வேண்டும். எழுத்தில் அவசரம் காட்டாமை எனக்கிருக்கும் நல்ல குணங்களில் ஒன்று. இருப்பினும் சில எண்ணங்களை சொல்ல வேண்டும், ஜெயமோகனுக்கு இலக்கியத்தை தவிர மற்றவை இரண்டாம் பட்சமே. எங்கே சுற்றினாலும் கடைசியாக அங்கே வந்து விடுகிறார். அவர் பேச்சில் தொடர்ந்து நித்ய சைதன்யயதி, சு.ரா, இருவரும் வந்து கொண்டே இருந்தார்கள். நித்யா பற்றி பேசும்போது ஒரு சிஷ்யனின் பணிவு அவர் குரலில் இருந்தது. ஜெயமோகனுக்கு சு.ரா மனதிற்கு நெருக்கமான அப்பா போன்ற தொனி பேச்சில் இருந்தது. யாரைப் பற்றி பேசினாலும் அவர்களை விமர்சனங்கள் வழியே அணுகுகினார். இருவரின் நகைச்சுவை உணர்வை நினைவு கூர்ந்தார். அவை அவர்களின் பிம்பத்தை இன்னும் ஒளி ஊட்டக்கூடிய நினைவுகள்.

ராஜமார்த்தாண்டனை பற்றி பேசிக் கொண்டிருந்தபோது ஒரு சம்பவத்தைச் சொன்னார். பேராசிரியர் ஜேசுதாசனின் மனதிற்கினிய மாணவர் ராஜமார்த்தாண்டன். புதுக்கவிதைகளைப் பற்றி முக்கியமான கவிதை விமர்சனங்களை முன்வைத்திருக்கிறார். ‘கொங்குதேர் வாழ்க்கை’ அவர் தொகுத்த முக்கியமான கவிதை தொகுதி. ஆனால் குடியால் சீரழிந்தவர். ஒரு நிகழ்ச்சியில் பேராசிரியர் ஜேசுதாசன் கலந்து கொண்டிருக்கிறார். ஜேசுதாசன் வந்திருப்பதை அறிந்ததும் ராஜமார்த்தண்டன் அவர் கண்ணில் படாமல் மறைந்துவிட்டார். ஆனால் எதேச்சையாக ஜேசுதாசன் ராஜமார்த்தாண்டனைப் பார்த்து விட்டார். ஜேசுதாசன் ஒன்றும் பேசாமல் குலுங்கி அழத் தொடங்கிவிட்டார். தன் அன்புமிக்க மாணவனின் குடியால் சீரழிந்த தோற்றம் அவரை உலுக்கி விட்டது. தன் ஆசிரியர் அழுவதைப் பார்த்ததும் மார்த்தாண்டனும் அழுதிருக்கிறார். ஜெயமோகன் இதை சொல்லும்போது கொஞ்சம் கலங்கி விட்டார். தலையை வேறு பக்கம் திருப்பிக் கொண்டார். ஜேசுதாசன் போல ஆசிரியர்களை பற்றி இப்படியெல்லாம் கேட்டால்தான் உண்டு. (சரி, ஜெமோவை பற்றி இன்னும் புகழ்பாடும் குறிப்புகள் விரைவில் வெளிவரும். என் தொடரில் படித்துக் கொள்ளுங்கள். இப்பத்தி வேறு நோக்கத்திற்காக எழுதப்பட்டது.)

வீட்டிற்கு வந்ததும் சனிக்கிழமை மணிமொழிக்குப் பூச்சோங்கிலுள்ள தனியார் மருத்துவமனையில் அறுவை சிகிச்சை நடக்கவிருப்பதைச் சொன்னார். எனக்கு ஒன்றும் அதிர்ச்சியெல்லாம் இல்லை. அறுவை சிகிச்சையெல்லாம் இப்போது சாதாரண விஷயம். ஆபத்தில்லாத அறுவை சிகிச்சையென்றாலும் கொஞ்சம் நுட்பமான பிரச்சனை இருக்குமென்பதை நவீனின் பேச்சிலிருந்து புரிந்துக் கொண்டேன். ஆனால் மணிமொழி தைரியமான பெண். அதனால் கவலையில்லாமல் வழக்கம்போல் இலக்கிய அரட்டை தொடர்ந்தது.

சனிக்கிழமைதான் அறுவை சிகிச்சை என்றாலும் வெள்ளி இரவே மருத்துவர் பதிவு செய்ய சொல்லிவிட்டார். மருத்துவமனை என் வீட்டிலிருந்து பத்து நிமிட தூரம்தான். கிட்டதட்ட நான்கு நட்சத்திர தங்குவிடுதியைப் போலிருந்தது அம்மருத்துவமனை. காப்புறுதி இருந்ததால் கவலையில்லை. நவீன் நாஞ்சில் நாடனின் சிறுகதை தொகுப்பைப் படித்து கொண்டிருந்தார். சாந்தமாக இருக்க வேண்டிய நேரத்தில் மணிமொழி கொற்றவையைப் படிக்கக் கொண்டு வந்திருந்தார். நவீனின் பெற்றோர்களும் அவ்வறையில் இருந்தனர். மருத்துவர் வந்து 12 மணிக்கு பிறகு எதுவும் சாப்பிட வேண்டாமென சொல்லிச் சென்றார். நவீனின் அம்மா அறுவை சிகிச்சைக்குப் பிறகு கடைப்பிடிக்கவேண்டிய உணவு முறையைப் பற்றி சொல்லிக் கொண்டிருந்தார். அறுவை சிகிச்சை எப்படி நடக்குமென்பதை தான் ஏற்கெனவே Youtube-ல் பார்த்து விட்டதாக மணிமொழி தோழியிடம் சொல்லி கொண்டிருந்தார். அடப்பாவிகளா! என நினைத்துக் கொண்டேன். நானும் ஏதாவது சொல்ல வேண்டியிருந்ததால் ‘மணிமொழி தைரியமான பெண்’ என மீண்டும் சொல்லி வைத்தேன்.

மணிமொழியை மருத்துவமனையில் தனியேவிட்டு பக்கத்தில் இருந்த சீன உணவு மைதானத்திற்கு இரவு உணவிற்கு வந்தோம். உணவு கொண்டாட்டத்தின் குறியீடாக மாறிவிட்டதால் அன்று உணவுண்ணும்போது கொஞ்சம் குற்றவுணர்வு இருந்தது. நவீனின் அம்மா அறுவை சிகிச்சை குறித்து பதட்டமாக இருந்தார். அதெல்லாம் இப்போது சாதாரணம் என்றதோடு மணிமொழி போன்ற தைரியமான பெண்களைப் பற்றி கவலைப்படத் தேவையில்லை என்று மீண்டும் சொன்னேன். சாப்பிட்டு கொண்டிருக்கும்போது மணிமொழி நவீனை அழைத்திருந்தார். பேசி முடித்ததும் மணிமொழி கலங்கியிருப்பதாகச் சொன்னார்.

சனிக்கிழமை காலையே நவீன் வந்து விடுவதாக சொல்லியிருந்தார். அறுவை சிகிச்சை 12 மணிக்குதான். தோழிக்கு அன்று விடுமுறை. எனக்கு தும்பி இதழ் வெளியீடு குறித்த சந்திப்பு இருந்ததால் இரண்டு மணிக்குதான் மருத்துவமனை செல்ல முடிந்தது. தோழி காலையிலேயே சென்றிருந்தார். நான் மருத்துவமனையை அடைந்தபோது மணிமொழியை அறுவை அறைக்கு அழைத்து சென்றிருந்தனர். மதிய உணவின் நேரமாதலால் நான் நேரடியாக அம்மருத்துவமனியின் உணவகத்திற்குச் சென்றேன். தோழியும் நவீனும் ஏற்கெனவே சாப்பிட்டிருந்தனர். நவீன் அறையிலேயே காத்திருந்தார்.

நான் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருக்கும்போதுதான் அறுவை செய்த மருத்துவரும் சிகிச்சையை முடித்து விட்டு சாப்பிட வந்திருந்தார். ஒரு பிரச்சனையுமில்லை என்று தோழியிடம் சொல்லி சென்றார். பொதுவாக மருத்துவர்கள் சொல்லும் வசனம்தான். அறைக்கு கொண்டு வந்தபோது மணிமொழி பாதி மயக்கத்தில் இருந்தார். அறுவை சிகிச்சையின் பாதியிலேயே தனக்கு விழிப்பு வந்துவிட்டதாக சொன்னார். மருத்துவர் வானொலியில் பாட்டு கேட்டுக் கொண்டே சிகிச்சை செய்ததைச் சொன்னார். நீங்கள் கொற்றவையைப் படிக்க வேண்டியதுதானே என்றேன். எழுதும்போது கொஞ்சம் கொஞ்சம் வரும் நகைச்சுவை பேச்சில் அறவே வருவதில்லை. நல்ல வேளை மணிமொழிக்கு சரியாக கேட்கவில்லை. நவீனின் அம்மா இருந்ததால் தேநீர் குடிக்க கீழே இறங்கினோம்.

எனக்கு ஜெயமோகன் கலை இலக்கியவிழாவில் நாவலைப் பற்றி ஆற்றிய உரை மிகவும் பிடித்திருந்தது. சமிபத்தில் நான் கேட்டு மகிழ்ந்த நல்ல உரை அது. இத்தனைக்கும் ஜெயமோகன் அன்று மிகவும் களைப்படைந்திருந்தார். சனிக்கிழமை இரவு பேச்சு சுவாரஸ்யமாய் தொடர்ந்து காலை நான்கு மணிக்குதான் தூங்கச் சென்றோம். காலையில் எழுத்தாளர் சங்கத்தின் சிறுகதை பட்டறை இருந்ததால் எட்டரை மணிக்கே எழ வேண்டியிருந்தது. தங்கும் விடுதியிலேயே சாப்பிட்டுவிட்டு பட்டறைக்குச் சென்றோம். இருபது பேர் கொண்ட கூட்டம்தான். பெரும்பாலோருக்கு சிறுகதைப் பற்றிய குறைந்த அளவு புரிதலாவது இருந்தது. உரை என்பதைவிட கருத்து பரிமாற்றம் என்று அப்பட்டறையைச் சொல்லலாம். ஆரம்ப எழுத்தாளர்களுக்கு மிக பயனான கருத்துக்களைச் சொன்னார் ஜெயமோகன். நான் கவனமாகக் குறிப்புகள் எடுத்துக் கொண்டேன்.

மதிய உணவிற்கு பிறகு கலை இலக்கிய நாவலைப் பற்றி பேசுகிறீர்கள் என்று நவீன் நினைவூட்டினார். ஜெயமோகன் சிற்றிதழ்கள் பற்றி பேசுவதற்கே உரையை தயார் செய்திருந்தார். அவர் உரையை எழுதினால்தான் தன்னால் பேச முடியும் என்றார். சு.ரா வழி வந்தவர்கள் பாணி அது. மிகவும் களைத்திருந்தார். ஆனாலும் அவசர அவசரமாக மாலைக்குள் உரையை தயார் செய்து விட்டார். நிகழ்ச்சி தொடங்குவதற்கு முன் அவர் முகத்தில் அறவே களையில்லை. மீண்டும் மீண்டும் கொட்டாவி விட்டு கொண்டிருந்தார். நிகழ்ச்சி தொடங்கிய பின் பாதியில் எழுந்து சென்று முகம் கழுவி விட்டு வந்தார். உரையைத் தொடங்கியதுமே நேற்று கனவில் மனைவி வந்ததைச் சொன்னார். ஒரு வாரமாக மலேசியாவில் இருந்தேன். இனி கிளம்ப வேண்டியததுதான் என்று பயமுறுத்தினார். உரையின் தொடக்கத்தில் ரப்பர் நாவல் பரிசு விழாவில் நாவலைப் பற்றிய தன் பேச்சு திரிக்கப்பட்டதையும் நல்ல நாவல் என்பதற்கு அடிப்படையாக உள்ள விஷயங்களைச் சொல்லத் தொடங்கினார். பிறகு தால்ஸ்தாயின் நாவலை அடிப்படையாகக் கொண்டு நல்ல நாவல்களின் தன்மைகளைச் சொன்னார். நாவலாசிரியனுக்கு இருக்க வேண்டிய நெடிய இலக்கிய, அரசியல் வரலாற்றுப் பார்வை, அறவுணர்வு, போன்றவற்றை வலியுறுத்தினார். சிறந்த நாவல்கள் ஏற்படுத்தும் வெறுமை உணர்வு அவநம்பிக்கை பாற்பட்டதல்ல வாழ்வைப் பற்றியப் புதுக்கோணத்திற்கு இட்டு செல்லுமென்றார். பேசப் பேச அவரது உற்சாகம் கூடிக் கொண்டே சென்றது.

இதைப்பற்றி பேசிக் கொண்டிருக்கும்போது 5 மணி அளவில் மா.சண்முகசிவாவும் நயனம் ஆசிரியர் இராஜகுமாரனும் வந்தனர். இராஜகுமாரன் வல்லினம் விழாவிற்கும் வந்திருந்தார்.
எங்களோடு தேநீர் குடிக்க அமர்ந்தனர். ஜெயமோகனின் உரை பொதுவாக அனைவரையும் கவர்ந்திருந்தது. ஊட்டி சந்திப்பு போல மலேசியாவிலும் இலக்கிய கலந்துரையாடல்கள் நிகழ்த்தப்பட வேண்டிய அவசியத்தைச் சொன்னேன். அனைவரும் அதை அமோதித்தார்கள். நவீன் அதற்கான ஏற்பாடுகளை செய்வதாக சொன்னார். இப்போது எழுதும் சில இளைய எழுத்தாளர்களின் வருகை தனக்கு ஆச்சரியமாக இருப்பதாக சொன்னார் இராஜகுமாரன். தமிழகத்திலிருந்து இங்கு வந்தபோது இங்கு இருப்பவர்களின் இலக்கிய போதாமையை நினைவுக் கூர்ந்தார். மா.சண்முகசிவாவும் அம்மாதிரியான அபிப்பிராயத்தை சொல்லியிருக்கிறார். ஆரம்பத்தில் சாசனம் போன்று இலக்கியப் பகுதிகளை வெளியிட்டு வந்த இராஜகுமாரன் பின்னாலில் இலக்கிய உலகிலிருந்து ஒதுங்கிக் கொண்டார். அவரின் முக்கியதுவத்தை சீ.முத்துசாமி, இளங்கோவன், கோ. முனியாண்டி போன்றவர்கள் சொல்லக் கேட்டிருக்கிறேன். தற்போது எழுதுபவர்களில் மஹாத்மன் தன்னைக் கவர்ந்ததாக சொன்னார் இராஜகுமாரன். அவருடைய எழுத்து தன்னை அதிர்ச்சியடையச்ச் செய்ததாக சொன்னார். எனக்கு அதிர்ச்சியைவிட பயம் தான் வந்ததென்றேன். மஹாத்மனிடம் சிறுகதை வடிவம் சார்ந்த பிரக்ஞை இன்னும் சிறக்க வேண்டுமென நூல் வந்தபோதே நான் சொன்னதை நினைவு கூர்ந்தேன். நாவல் எழுத வேண்டியவர் மஹாத்மன்.

இராஜகுமாரனுக்கு இன்றைய இளைய எழுத்தாளர்களின் எழுத்துக்கள் மேல் பல விமர்சனங்கள் இருந்தது. முக்கியமாக ஆபாசமாக எழுதுவதாக குற்றம் சாட்டினார். எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. யார் அப்படி எழுதுகிறார்கள்? என்று கேட்டு வைத்தேன். ஏனெனில் என்னை பொருத்தவரையில் ஆபாசம் என்பது கொஞ்சம் பணத்திற்காக, புகழ் பெற அரசியல்வாதியின் காலில் விழுவது, சினிமா, அரசியலில் புகழ் பெற்றிருக்கும் காரணத்தினால் மட்டுமே ஒருவரைப் பிரபஞ்சக் கவி அளவுக்கு புகழ்வது, தன் வாலைப் பிடித்து கொண்டு அலைபவர்களுக்கே இலக்கிய விருது கொடுப்பது, இதழின் விற்பனைக்காக இளம் நடிகைகளின் கவர்ச்சி புகைப்படத்தை வெளியிடுவது, தன் பிள்ளைக்கு தமிழ் தெரியாமல் வளர்த்து விட்டு மேடை கிடைத்ததும் மற்ற பிள்ளைகள் தமிழ் படித்து வேலை கிடைக்காமல் சாக சொல்வது போன்ற சிலவற்றை நினைத்திருந்தேன். நானறிந்து இன்றைய எந்த முக்கியமான இளைய எழுத்தாளர்களும் இதில் மேலிருக்கும் எதனோடும் சம்பந்தப்பட்டதில்லை. இராஜகுமாரன் உடலில் மர்மப் பகுதிகளை வெளிப்படையாக எழுதுவது ஆபாசமென்றார்.

பொதுவாக நவீன கவிதை படிமங்களால் ஆனது. அதன் மொழியை மீமொழி என்கிறார்கள். ஓவ்வொரு வார்த்தையும் அதற்கான மற்றொரு அர்த்தத்தில் தன்னை விரிவுப்படுத்திக் கொள்ளும். பொதுவான உடல் உறுப்புகள் அதுவும் பெண்ணுடலுக்குக் காலம் காலமாக நிகழ்ந்து வரும் அடக்குமுறையின் எதிர்ப்பு வடிவமாகவே இந்த சொற்கள் பயன்படுத்தப்படுவதை நவீன கவிதையில் ஓரளவு பரிச்சயம் உள்ளவர்கள் ஒப்புக்கொள்வார்கள். தோழி ‘கெட்ட வார்த்தை என்றால் என்ன சார்?’ என அப்பாவியாக கேட்டு வைத்தார். நவீன் உடனே சங்கப்பாடல்களில் இத்தைகைய வார்த்தைகளைப் பற்றி உங்கள் கருத்தென்ன எனக் கேட்டார். சண்முகசிவா அத்தகைய வார்த்தைகள் குறியீடுகளாக நினைத்தால்தான் அதை இன்னும் விரிவான தளத்தில் புரிந்துக் கொள்ள முடியுமென சொன்னார். அதற்குள் அவருக்கு கிளம்ப வேண்டிய அவசியம் இருந்தது. மணிமொழியைப் பார்த்துவிட்டு கிளம்பினர். நாம் இது சம்பந்தமாக இன்னும் தொடர்ந்து உரையாட வேண்டுமென இராஜகுமாரன் சொல்லிச் சென்றார். தன் தலைமுறையில் யாரோடும் சரியாக உரையாடாதவரின் ஆர்வம் மகிழ்ச்சியை அளித்தது. தொடர்ச்சியான வாசிப்பும் மாற்றுக் கருத்துக்களை அங்கீகரிக்கும் உரையாடலும்தான் மலேசிய தமிழிலக்கியத்தை அடுத்த தளத்திற்குச் இட்டு செல்லுமென்று ஜெயமோகன் சொன்னது அனிச்சையாக நினைவுக்கு வந்தது.

வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam - A Magazine For Arts And Literature
© vallinam.com.my | All Rights Reserved. 2010.  |  Designed by CVA | Best View in : Mozilla Firefox |  Best resolution : 1024 X 768