புலம் பெயர் இலக்கியம் என்றால் எவ்வாறு இருக்க வேண்டும் என்று சில எதிர்பார்ப்புகள் உண்டு. சங்கரநாராயணன் ஸ்ரீ ரஞ்சனி அவர்களின் இச் சிறுகதைத் தொகுதிக்கு எழுதிய அணிந்துரையில் இவ்வாறு கூறுகிறார்: ”அவர் கதையில் அற்றைத் திங்கள் என்கிற பாரி மகளிரின் பெரு மூச்சும் உண்டு. (தந்தையை இழந்த பாரி மகளிர் கூற்று இது : அற்றைத் திங்கள் அவ் வெண்ணிலவில் எந்தையும் உடையேம் எம் குன்றும் பிறர் கொள்ளார்; இற்றைத் திங்கள் இவ்வெண்ணிலவில் வென்று எறி முரசின் வேந்தர் எம் குன்றும் கொண்டார்; யாம் எந்தையும் இலமே.112) தம் மக்கள் அறிவுடைமை சார்ந்த விம்முதலும் உண்டு. அதுவே நியாயமும் ஆகும். என் பூமி இது எனக் குரல் கொடுத்தபோது, என்பூமி எனக்கு இல்லை என்றானது மட்டுமல்ல நான் என் பூமியைப் பிரியவும் நேரிட்டு, பீரிட்டு வழிகிறது துயரம். பேசுகையிலான தொண்டை விக்கல். மன ரீதியான உள்ளோடிய சோகம் இவர் குரலில் இருக்கத்தான் செய்கிறது.” சங்கரநாராயணன் இந்த நூலுக்கு எழுதிய அணிந்துரையிலிருந்து எடுத்தாளப்பட்ட இவ்வரிகள் ஸ்ரீ ரஞ்சனி அவர்களுடைய கதைகள் பற்றிய கருத்துகள் என்று கூறுவதை விடப், புலம் பெயர் இலக்கியம் தொடர்பான கருத்துகளை, எதிர்பார்ப்புகளை அவரது கூற்றுகள் பிரதிபலிக்கின்றன எனலாம். மேலும், புலம் பெயர் இலக்கியத்தில் தூக்கலாக இடம் பெறுவது என எஸ். பொ. அவர்களால் அடையாளம் காணப்பட்ட ‘நனவிடை தோய்தல்’ அல்லது nostalgia எனும் பண்பினையும், அதாவது “பிறந்த நாடு, அதன் மண், அங்குள்ள வீடு, சுற்றம், உறவு என்கிற நினைவுகளிலிருந்து விடுபடமுடியாத ஒருவகை ஏக்கத்தையும்”- ஸ்ரீ ரஞ்சனியின் கதைகளில் காணமுடியாது. இது ஒரு குறையன்று. ஏனைய புலம் பெயர் பெண் எழுத்தாளரினும் ஸ்ரீ ரஞ்சனி வேறுபட்டவரல்லர். புது உலகம் எமை நோக்கி எனும் புலம் பெயர் பெண்கள் சிறுகதைத் தொகுப்பின் பாடு பொருள்கள் என அடையாளம் காணப்பட்டவையான – “பெண்களின் மன உணர்வுகள், கலாசார காவிகளாகச் சிக்கித் தவிப்பது, புலம் பெயர் நாடுகளில் பெண்கள் அநுபவிக்கும் துன்பங்கள், ஒடுக்குமுறைகள், சந்தேகங்கள், தனிமைகள்”- என்பவற்றுள் பலவற்றை ஸ்ரீ ரஞ்சனியின் கதைகளில் தரிசிக்கலாம். குடும்பத்தை மையமாகக் கொண்ட இவரின் கதைகள் புலம் பெயர் இலக்கியத்திற்கு ஒரு புதிய பரிமாணத்தை அளிக்கின்றன. ஆணாதிக்க வன்முறையால் பாதிக்கப்பட்டு ரணப்படும் பெண்கள், குழந்தைகள், பெற்றோர் இருவரினதும் போலி விழுமியங்களால் அல்லல் படும், அவதியுறும், அசட்டை செய்யப்படும் குழந்தைகள், சொல்லுக்கும் செயலுக்குமான இடைவெளிகள், சாதியத்தைப் புலம் பெயர்ந்த நாட்டிலும் நிலை நிறுத்த முயலும் மூத்த தலை முறையினர் என்று இவரின் கதைகள் புலம் பெயர் வாழ்வின் மூன்று தலை முறையினரையும் தொடர்ப்புபடுத்தி நிகழ் காலப் பிரச்சினைகளை மையமாகக் கொண்டு எழுதப்பட்டுள்ளன.

இவருடைய கதைகளில் கதை நிகழிடம் இன்னதென்று அடையாளம் காணக்கூடியதாக இருப்பினும், நிகழ்விடம் குறித்த விவரமான வர்ணனைகள், அல்லது தெளிவான குறிப்புகளைப் பெரும்பாலான கதைகள் கொண்டிருக்கவில்லை. இது பழந்தமிழ் இலக்கியத்தில், நிலத்தை மையமாகக் கொண்டு வாழ்ந்த, நிலத்துடன் ஒன்றிணைந்த வாழ்வு வாழ்ந்த பழந்தமிழரின் இலக்கியத்திலிருந்து வேறுபடுகிறது. இதை நான் இங்கு குறையாகக் குறிப்பிடவில்லை. மாறாக, இதற்கு வேறு காரணங்களைக் கூறலாம். இத்தாலியாக இருந்தாலென்ன, சுவிட்சலாந்தாக இருந்தாலென்ன, கனடாவாக இருந்தாலென்ன, புலம் பெயர் தமிழ் மக்களின் வாழ்க்கை, அவர் புலம் பெயர்ந்துள்ள புவியியற் பௌதிக இடத்தை மையமாகக் கொண்டு அமையாது, அவர்களின் கலாசாரத்தினைத் தளமாகக் கொண்டு இயங்குகிறது. அவர்களின் பிரச்சினைகளும், முரண்பாடுகளுக்கும் தோற்றுவாய்த் தளமாக, நிகழ்ச்சிக் களனாக இருப்பது அவர்களின் கலாசாரத் தளமாகும். அவர்கள் பரந்து சிதறுண்டு கிடக்கும் பௌதிகவிடங்கள் வேறுபடினும், கலாசாரத் தளம் அவர்கள் அனைவருக்கும் பொதுவானதாகும். யாழ்ப்பாண மத்தியதர வர்க்கத்தினரின் கலாசாரத்தளத்தையே இக்கதைகள் களமாகக் கொண்டுள்ளன எனலாம்.

ஸ்ரீ ரஞ்சனி தனது கதைகளில் இரு வேறு பண்பாட்டு உலகங்களை சிருட்டிக்கிறார். ஒன்று புலம் பெயர் மக்களின் உள்ளக வாழ்க்கையை நெறிப்படுத்தும் யாழ்ப்பாணப் பண்பாட்டு உலகம். மற்றது, கனடாவில் வீட்டுக்கு வெளியே புற உலகிற் தரிசிக்கும் அந்நிய கலாசார உலகம். யாழ்ப்பாணப் பண்பாட்டு உலகம் கூட்டுச் சமூகத்தை மையமாகக் கொண்டது. ஆதலால், அங்கு தனி மனித விருப்பங்கள், ஆசைகள், அபிலாஷைகள் என்பவற்றுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கப்படுவதில்லை. சாதி, ஆண்-பெண், மூத்தோர்-இளையோரெனும் மூன்று விதிகளினாலும் மேல், கீழாக ஒழுங்குபடுத்தப்பட்டிருப்பது. குடும்பம் என்பது இப்பண்புகளைப் பேணுகின்ற, பிரதிபலிக்கின்ற சிறு அங்கமாகத் திகழ்வது. உயர்ச்சி-தாழ்ச்சி பிரிவினைப் பேணும் நோக்கோடு, உயர்சாதியினர், ஆண்கள், வயதில் மூத்தோர் தம்மதிகாரத்தை முறையே கீழ்ச்சாதியினர், பெண்கள், இளையோர் என்போரிடத்தில் நிலை நாட்டுவற்கு, அச்சுறுத்தல், வன்முறை போன்றவற்றைப் பிரயோகிப்பது சமூக அங்கீகாரம் பெற்ற ஒன்று. தனி நபர் ஒருவர் தன் சுய விருப்பங்களை விட, சமூக நெறி ஒழுங்குடன் ஒத்திசைந்து செல்லுதலே மேலானதாகக் கருதப்படும். இத்தகைய தமிழ்ச் சமூகத்தின் கலாசாரக் கூறுகள் தனிமனிதத்துவத்தைப் பாராட்டும் கனடிய விழுமியங்களுக்கு முரணானவை. எவ்வாறு முரண்பட்ட இரண்டு உலகங்களினயும் சமாளிப்பது என்ற கேள்வி அவர் கதைகள் பலவற்றில் தொக்கு நிற்கிறது. அதற்குரிய விடையினையும் மிக வெளிப்படையாகத் தருகிறார் ரஞ்சனி. கலாசாரப் பின்ணயில் பிரச்சினைகளைத் தீர்க்கப் பார்க்காது புதிதாக சுயமாக சிந்தித்து வழி காண வேண்டும். புலம் பெயர் தமிழ் மக்கள் கனடிய மண்ணிற் பெரிதும் பாராட்டப்படும் கலாசார விழுமியங்களை உள் வாங்கித் முரண்படும் விழுமியங்களை அகற்றிப் தமது பார்வைகளையும், வாழ்க்கை நீரோட்டத்தினையும் மாற்றிக் கொள்ளல் அவசியம் எனும் செய்தி இவர் கதைகள் பலவற்றின் அடிநாதமாக இருக்கிறது. கவுன்செல்லிங் பெற்றோர்த்துவ வகுப்புகள் எனப் பல்வேறு வகையில் கனடிய விழுமியங்கள் பற்றிய அறிவினைப் பெற்றுக் கொள்ளல் முடியும். இந்த அறிவு நாம் பாரம்பரியமாகப் கண்டு, கேட்டு உணர்ந்த அறிவினும் மேலானது. ஏனெனில் இவ்வறிவு விஞ்ஞானபூர்வ ஆராய்ச்சிகள் மூலமாகச் சான்றுப்படுத்தப்பட்டது. நடத்தை மாற்றத்திற்கு இவ்வறிவு பெறுதலே முதற் படியாகும். இது கனடாவில் புற உலகிற்கும், அகவாழ்விற்கும் இடையிலான இடைவெளியினையும், தலைமுறை இடைவெளியினயும் குறைக்கும். இதைத்தான் வாசகர்கள் சிலரிலாவது சிறு மாற்றத்தையேனும் ஏற்படுத்தலே தனது கதைகளின் நோக்கம் என்று அவர் குறிப்பிடுகிறார் என்று நினைக்கின்றேன். வேறுபட்ட இரு கலாசாரங்களின் இடை வெளியினை இவ்வாறு குறைப்பதன் மூலமாகப் பயன் பெறுவோர் குழந்தைகளும், பெண்களுமாவர்.

“ஆசிரியத் தொழில் பார்த்துப் பழக்கப்பட்டுப் போய் விட்டதால்” – இவ்வாறுதான் இவர் தன்னைக் குறிப்பிடுகின்றார் - இவர் கதைகளில் போதனைப் பண்பு, சம்ஸ்கிருத இதிகாச இலக்கியங்களில் காணப்படுவது போன்று, சற்றுத் தூக்கலாகவே இருக்கிறது. எனினும், இது கதைகளின் சுவாரஸ்யத்தினைக் குறைப்பதாக நான் கருதவில்லை. இதுவே இவர் கதைக்குத் தனிப்பண்பும் கொடுக்கிறது. கோகிலா மகேந்திரன் கூறுவது போன்று, இலக்கிய ஆக்கம் என்பது பொறுப்புள்ள சமூகப் பணி என்பதை ஆசிரியர் உணர்ந்து கொண்டதால், இப்பண்பு தவிர்க்க முடியாததாகப் போயிருக்கக் கூடும்.

எனினும் ஸ்ரீ ரஞ்சனியின் கதைகளில், திரட்டித் தந்துள்ள தீவிரமான வாதங்கள் எமது சிந்தனையைத் தூண்டுவனவாக உள்ளன. இவருடைய கதைகள் பல, ஒரு விடயம் குறித்துப் பொதுவாக ஏற்றுக் கொள்ளபட்ட வாதத்துக்கு எதிர்வாதம் ஒன்றை முன் வைத்துச் சிந்திக்கக்க வைப்பனவாக உள்ளன. உதாரணமாக, மேனாட்டு வாழ்க்கை முறையில் வேண்டாதவர்களாக முதியவர்கள் கணிக்கப்படுதற்கு இளந்தலை முறையினரைக் குறை சொல்ல இயலாது. முதியவர்களின் மனோபாவமும் ஒரு காரணம் என்பதை நான் நிழலானால் என்ற கதையிற் காட்டுகிறார். புலம் பெயர் சமூகத்தில் பூப்புனித நீராட்டு விழா என்ற எனது தற்போதைய ஆய்வுக்கு வித்திட்டவற்றுள் இவரின் ”சிக்குண்ட சினம்” என்ற கதை முக்கியமானது. இக்கதை எவ்வாறு இளம் பெண்கள் பூப்புனித நீராட்டு விழாக்கள் மூலமாக யாழ்ப்பாணத் தமிழ்க் கலாசாரக்காவிகளாகப் பலவந்தமாக மாற்றப்படுகின்றனர் என்பதனைச் சித்திரிக்கின்றது. சுருங்கக் கூறின், குறிப்பிட்ட கால கட்டத்தின் சமூக வரலாற்றுப் பதிவாகவும் இவர் கதைகள் அமைகின்றன.

இவருடைய கதைகளில் மிகவும் குறிப்பிடத் தக்க அம்சமாக அமைவது தாய்-மகள் உறவினை இவர் சித்திரிக்கும் விதம். சம்ஸ்கிருத இலக்கியத்தில் தாய்-மகள் உறவு பாராட்டப்படுவது கிடையாது. ஆனால் பழந்தமிழ் இலக்கியச் செய்யுள்கள் பல தாய்க்கும் மகளுக்குமிடையிலிருக்கும் அன்பினைப் புலப்படுத்தி நிற்கின்றன. இவரது நீயே நிழல் என்ற கதையை வாசிக்கும்பொழுது, சங்க கால உடன்போக்குப் பாடல்கள் நினைவுக்கு வாராது போகா.

ஸ்ரீ ரஞ்சனி அவர்களுடைய கதைகள் ”அற்றைத் திங்கள் என்கிற பாரி மகளிரின் பெரு மூச்சாக இராது", புலம் பெயர் தமிழ்ச் சமூகம் பற்றிய விமர்சனமாயிருப்பதால் வாசிப்பவர்கட்குப் புது அனுவத்தைக் கொடுக்கும். பழையன கழிதலும் புதியன புகுதலும் என்பதனை ஏற்க மறுப்போரும், பழமையில் புதுமையினைத் தேடுபவருந்தாம் அதிகம். அவர்கள் மத்தியில் இவர் எழுத்து வித்தியாசமாக இருக்கிறது. பழமைவாதியரின் எழுத்துகளுக்கு இவர் எழுத்து ஒரு counterpoint. எனது எண்பத்து ஐந்து வயதுப் பெரியம்மா இவர் புத்தகத்தை மிக்க ஆவலொடு வாசித்தார். அவர் வாசித்து முடித்ததும் புத்தகம் எப்படி என்று கேட்டேன். ”பெண்களுக்குத் தைரியமூட்டும் எழுத்து” என்றார்.

வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam - A Magazine For Arts And Literature
© vallinam.com.my | All Rights Reserved. 2010.  |  Designed by CVA | Best View in : Mozilla Firefox |  Best resolution : 1024 X 768