|
|
|
சுரேஸ் அவர்களே!
இன்றைய நாள் எனக்கு நிச்சயமாக ஒரு அதிஷ்டம் நிறைந்த நாளாகத்தான்
இருக்கவேண்டும். இல்லையென்றால் நான் இந்த உலகத்தில் என் பெற்றோருக்கு
அடுத்தபடியாக மரியாதை செலுத்த நினைக்கும் மதிப்பு மிகுந்த உங்களுடன்
தொடர்பு கொள்ளக்கூடிய சந்தர்ப்பத்தை இழந்திருப்பேன் அல்லவா?
இலங்கைத் தீவின் யாழ்ப்பாணத்தில் பிறந்து வாழ்ந்து வருகின்ற எனக்கு இரண்டு
வருடங்களுக்கு முன்னர் வரை பின்நவீனத்துவ இலக்கியம் என்றாலே என்னவென்று
தெரிந்திருக்கவில்லை. ஒரு நாள் தற்செயலாக உங்களது நாவலான 37 (Polyphonic
Novel) வாசிக்க நேர்ந்தது. என்னுடைய தோழி ஒருத்தி அதனை 'ஒரு வித்தியாசமான
நாவல்', முடிந்தால் வாசித்துப் பார் என்று கூறித்தந்தாள். அதனை ஒரு
நாளிலேயே வாசித்து முடித்துவிட்டு, நூலகத்திற்கு சென்று அங்கே இருந்து
உங்களது மிகுதி நூல்களான ‘அலெக்ஸான்டரும் ஒரு கோப்பை தேநீரும்’, ’யுரேகா
என்றொரு நகரம்’,’ அட்லான்டிஸ் மனிதன் மற்றும் சிலருடன்’ ஆகிய நாவல்களை
எடுத்து வந்து இரண்டு கிழமைக்குள் வாசித்து முடித்தேன்.
கடந்த மேமாதம் ஒரு வலைப்பூவை ஆரம்பித்து அதிலே முதலாவதாக உங்களுடைய
நூல்களைப் பற்றி எழுதினேன். முடிந்தால் எனது வலைப்பூவை பார்த்து உங்களுடைய
கருத்தை தெரிவித்தால் என்னை விட பாக்கியசாலி இந்த உலகத்தில் இருக்க
முடியாது.
உலக இலக்கியங்களை கரைத்துக்குடிக்கும் அளவிற்கு என்னிடம் ஆங்கில அறிவு
கொட்டியிருக்கவில்லை. உங்களைப் போன்ற எழுத்தாளர்கள் இதனை எமது தாய்
மொழியிலே சாத்தியமாக்கும் போது மிகவும் பெருமையடைகின்றோம்.
உங்களது இந்தத் தொடர் மிகவும் அருமையாக இருக்கிறது.
சுரேஷ் அவர்களே!
அன்றைய தத்துவஞானிகளுடன் இன்றை பின்நவீனத்துவ வாதிகளை ஒப்பிடலாம் எனக்
கூறுகிறீர்கள். அவ்வாறாயின் இன்றைய பின் நவீனத்துவ வாதிகள் அன்றைய
தத்துவஞானிகளை விட மேம்பட்டவர்களாக இருக்கிறார்களா? அன்றிலிருந்து இன்றுவரை
பழமைவாதம் என்பது மாற்ற முடியாத நோயாகத் தொடர்ந்தது வருவதற்கு மதவாதிகளே
காரணமாக இருக்கிறார்கள் இல்லையா?
அரிஸ்டாட்டில் அலெக்ஸான்டரை வைத்து தனது கனவை நிறைவேற்ற முயன்றது
உண்மைதான். அனால் அது உண்மையிலே தோல்வியில் அல்லவா முடிந்துவிட்டது?
|
|