|
|
|
அது
அது
தினம் தினம் மனச்சிதைவின் அலைகளை
பரவவிடுவதும்
உயிரை ஊசாலாட்டுவதுமாக இருக்கிறது
அதன் சிலந்திகால்கள் உடல்முழுவதும்
தினமும் ஊர்ந்தபடியும்
அச்சத்தை அள்ளித்தெளித்தபடியுமிருக்கிறது
மெல்ல தற்கொலையின் நறுமணம்
ஊதுவத்தியின் புகயைப்போலவே கசியத்தொடங்குகிறது
இருப்பை அர்த்தமிழக்க செய்யும் அந்த தருணங்கள்
வாழ்வை கூடான மூங்கில் போன்றதாக மாற்றிவிடுகிறது
அதன் கொடிய ஞாபகங்கள்
தலையில்லா முண்டங்களையும்
வெட்டப்பட்ட கரங்களையும்
கடித்து குதறப்பட்ட பெண்களின் உடலையும்
கனவுகளெங்கும் பரப்பிவைக்கிறது
நன் அழிவின் சாட்சியாய் இருப்பதன் பாரத்தை
உணரத்தொடங்குகிறேன்
அக்கணமே மெல்ல என்னை மூழ்கடிக்கத்தொடங்குகிறது
அழிவிற்கு தள்ளப்பட்ட அவ்வினத்தின்
வெம்மையான இரத்தம்.
|
|