|
|
|
உன்னிருமின்வரிகள்
கமழும்பூக்கூடையாய் பாசத்தை மட்டுமே ஏந்திவருமென்
ஆயிரங்கேள்விகளுக்கோர் ஒற்றைப்பதிலாய்…..
வானம்பத்திரப்படுத்தும் அபூர்வமின்னலென…..
இருந்துநின்று எப்போதாவது வந்துசேரும்
விளிப்பு முடிப்பற்ற உன்னிருமின்வரிகள்.
பரிவு பந்தமெலாஞ்சீவிச்சீவிக்கழித்த படி தனித்திருக்குமவை
சுமாராய் உன் போலான போதுமென்ன
வரிக்குறளை விரித்து விரித்து வாங்கிய பட்டமுண்டு
வரிக்கு முன்னும் பின்னுமாய்
விட்டிருக்கும் நெடிய இடைவெளிகளை
முன்னம் நீ புழங்கிய சொல்லிட்டே நிரப்புவேன்.
அழகிய கவிதை யாயது மேலெழுந்து மேகமாய் மிதக்கும்
சடசடத்துக் கீழிறங்கும்
அலையெழுப்பி அகவும்
கீச்சிட்டபடி ரீங்காரமிடும்
தென்னம்பிஞ்சுகள் சொரித்தவாறே
பூவிதழை அசைத்தசைத்துப் பனியுதிர்க்கும்
பாகாய் பரவிப்பரவி உறையும்
ஆய்ந்து முடித்ததுதான் நியுற்றன் விதியெனில்
ஒரு தென்னைமரமாய்
நெடிந்தோங்கியிருக்குமுன் பெருங்கர்வங்கூட
என்றாவதுடைந்து சிதறத்தானேகூடும்
ஓயாது தட்டுமென் வலிய அன்பின் முன்.
குவிந்த விரல்களுக்குள் படபடக்கும் சிறுவண்ணாத்தி
குவிந்த விரல்களூடே
குறுக்கும் நெடுக்குமாய் சிவந்த ரேகைகள் வழிகிற
உள்ளங்கைச் சிறைக்குள்
படபடக்குஞ் சிறு வண்ணாத்தி புலன்களுக்குள்
குவியமிலா நெடுங்கனவுச் சிதறுகை.
கரைந்திடுங்கணங்களில்
வர்ணங்களின் பிசுபிசுப்பும்
படபடப்பின் அமர்முடுகலும்
ஒரு சேர உணர்த்திய விபரீதங்களின் நடுக்கங்களோடு
சடாரென விரியும் பிஞ்சுவிரல்களே வரைந்திடுமோ
விண்ணளவுக்குமான அதன் விடுதலையை.
|
|