|
ஷோபாசக்தியின் முகநூலில் அப்போதுதான் வந்திருந்த
அந்தச் செய்தி பேரதிர்ச்சியாய் எனக்குள் இறங்கியது. ஈழநாதன்
சிங்கப்பூரில்தான் இத்தனை வருடங்கள் இருந்தார் என்பதுகூடத் தெரியாது.
அவரைக் கடைசியாய் பார்த்து ஐந்து வருடங்கள் இருக்கும். இம்முறை அவரை நான்
பார்த்தபோது பொது பிரேதங்களுக்கான அறையொன்றில் படுத்திருந்தார்.
துர்நாற்றம் தொடங்கியிருந்தது.
ஈழநாதன் என்ற பெயரே என்னை மிகவும் வசீகரித்தது. பெயரை விட அவர் பெரிதும்
மாண்புடையவராயிருந்தார். அனைவருடைய பெயருக்கு அடுத்தும் அண்ணா என்பதைச்
சேர்த்தழைப்பதுதான் அவரிடம் நான் கண்ட முதல் அடையாளம். அதில் போலி
இருக்காது. எள்ளல் இருக்காது. காய்நகர்த்தல் இருக்காது. கடமையே என்றழைத்தல்
இருக்காது. முழுமையான ’அண்ணா’ என்றிருக்கும். தன்னறிதலில் வாழ்வறிதலில்
மட்டுமே அது சாத்தியப்படும்.
சிங்கப்பூரில் ’வாசகர் வட்டம்’ என்னும் அமைப்பில் நண்பர் ’மானஸாஜென்’ ரமேஷ்
சுப்ரமணியம் வழியாக நான் அறிமுகமாகியபோது அங்கிருந்தவர்களில்
ரெ.பாண்டியனும் ஈழநாதனும் இலக்கியத்தின் வெளிப்பாடாய் என்னுள்
இணைந்துகொண்டார்கள். வாசிப்பு வெளியில் ஈழநாதனின் உரையாடல்கள் அதிசயிக்க
வைக்கும். 25 வயது இளைஞனுக்குள் இவ்வளவு இலக்கிய பகுப்பாய்வுத்திறனா என
ஆச்சர்யப்படுத்தும். நான் எங்கும் காணாதது இது. தமிழ்நாட்டில் பிறந்த
இளைஞர்களுக்கு இது சாத்தியமில்லையோ என்று தோன்றும். வாசிப்புவெளியை நோக்கிய
அதிக இலக்கிய ஆர்வத்துடனும் வாசிப்பை நோக்கிய மேம்பாட்டுடனும் இருக்கும்
நீதிப்பாண்டி போன்றோரைப்பார்த்து அதிசயித்திருக்கிறேன். ஆனால், வாசிப்பின்
முழுமையை இத்தகைய இளம்வயதில் அடைந்திருந்த ஈழநாதன் பொறாமைப்படவைத்தார்.
உட்லாண்ட்ஸ் நூலகத்தில் 2005ஆம் ஆண்டு நடந்த சாருநிவேதிதா கூட்டத்திற்கு
வந்திருந்த ஈழநாதன் என்னுடனிருந்தார். ஈழத்தமிழர்களின் வாசிப்பு
அனுபவத்தையும் பகுப்புணர்வையும் ஈழநாதன் கேட்ட ஒரு கேள்விக்குப் பதிலாய்
மெச்சினார் சாருநிவேதிதா.
2005ஆம் ஆண்டு சகுந்தலா ரெஸ்டாரண்டில் நடந்த என்னுடைய
பதிவுத்திருமணத்திற்கு வந்திருந்தார். சிரிக்கச்சிரிக்கப்
பேசிக்கொண்டிருந்த மென்மையான அவரது புன்னகை முகம் இன்னும் நினைவில்
இருக்கிறது.
வலைப்பதிவுகள் தொடங்கியிருந்த காலம். ’மரத்தடி’ இணைய குழுவின் ’மதி’
அவர்களும் ஈழநாதனும் எனது வலைப்பூ உருவாவதில் துணைபுரிந்தார்கள்.
சிங்கப்பூரில் வலை பதியும் நண்பர்கள் அனைவரும் சந்திக்கலாமே என்று
தோன்றியதும் மலேசியாவிலிருந்த நண்பர் மூர்த்தி உட்பட கொரியாவிலிருந்த
வந்திருந்த நா.கண்ணன் அவர்கள் சிறப்பு விருந்தினராய் கலந்துகொண்ட எங்களது
’முதல் இணைய நண்பர்கள் கூட்டம்’ சித்ரா ரமேஷ் அவர்களின் சகோதரர்
வீட்டுத்தோட்டத்தில் ஒரு மாலைப்பொழுதாக இனிமையாக அமைந்திருந்தது. ஈழநாதன்
அக்கூட்டத்திற்கு வந்திருந்தார். இது தொடர்பான அனைத்துப்பதிவுகளும் ’சிங்கை
நண்பர்களின்’ http://singaimurasu.blogspot.sg/ வலைப்பூவில் இன்றும்
இருக்கின்றன.
தமிழகத்திலிருந்து வரும் இலக்கிய பிரபலங்கள் யாரையும் அவர் சந்திக்காமல்
இருக்கமாட்டார். தமிழக எழுத்தாளர்களையும் அவரது படைப்புகளையும் அவர் நன்கு
அறிந்திருந்தார்.
***
இரும்பு மற்றும் தகரம் தொடர்பான தொழில் செய்துவந்திருக்கிறார் ஈழநாதன்.
சாப்பாட்டுக்கடை ஒன்று வைத்து தோல்வியுற்றதாயும் நண்பர்கள் சொன்னார்கள்.
இலங்கை – சிங்கப்பூர் – இந்தோனேஷியா என அவரது வணிகம் இருந்திருக்கிறது.
இலங்கையில் தனது குழந்தையின் 40ஆம் நாள் தொட்டில்போடும் விழாவை
முடித்துவிட்டு சிங்கப்பூர் வந்தவர், வியாபார விஷயமாய் இந்தோனேஷியாவின் ஒரு
குறுந்தீவு ஒன்றுக்குச் சென்றிருக்கிறார். அவர் தங்கியிருந்த ஹோட்டலில்
மயங்கிக்கிடந்த அவரை ஹோட்டல் ஊழியர்கள் எதோ ஒரு மருத்துவமனைக்குக் கொண்டு
செல்ல அங்கேயே இறந்துவிட்டார் என்று சொல்கிறார்கள். அவருடன் இருந்தவர்களே
மயக்கமருந்து கொடுத்திருக்கலாம் என சந்தேகிக்கிறார்கள். அவருடைய போன்,
அடையாள அட்டை, பர்ஸ் ஆகியவற்றை வழக்கம்போல உடனிருந்தோர்
பதுக்கிக்கொண்டுவிட, தூதரகம் வாயிலாக, சிங்கப்பூரிலிருந்த அவருடைய
நண்பருக்குச் செய்தி கிடைத்து அவர் சென்று ஈழநாதன் உடலை மீண்டுக்கொண்டு
வந்திருக்கிறார்.
ஈழநாதன் உடலை இலங்கைக்குக் கொண்டு செல்வதாய் சொன்னார்கள். கேலாங் பாருவில்
இருக்கும் பொது பிரேத அறையொன்றில் ஈழநாதனின் உடல், அக். 2 செவ்வாய், காலை
10 முதல் 12 மணிவரை இறுதி மரியாதைக்கு வைக்கப்பட்டிருக்கும்
எனச்சொன்னார்கள். அன்று காலை முக்கியமான ஒரு மீட்டிங். செல்லமுடியாதே என்ற
வருத்தம். அந்த நேரத்திற்கு அங்கு சென்றிருந்த சித்ரா ரமேஷ் அவர்கள்
என்னைத் தொடர்புகொண்டார். அங்கு யாருமே இல்லை எனச்சொன்னார். நான்கு
பிணங்களுக்கு நடுவில் ஈழநாதனது பிணத்தைப் பார்த்துவிட்டு அவசரமாய் வெளியில்
வந்து என்னை அழைத்தார்.
பிணக்கூறு செய்யமுடியாத நிலையில் அவரது உடலை சிங்கப்பூரிலே எரியூட்டுவது என
முடிவெடுத்து அடுத்தநாள் 03 அக். புதன் மாலை தகனம் எனவும் அதுவரை உடல்
அங்கேயே இருக்கும் என்றும் சொன்னார்கள். அடுத்தநாள் எப்படியும்
பார்த்துவிடலாம் என்று உறுதியாய் இருந்தேன்.
புதன் மதியம், இரண்டு மணிக்கு கேலாங் பாரு சென்று அவ்விடத்தை அடைந்தபோது
ரெ.பாண்டியன் மற்றும் நீதிப்பாண்டி ஆகியோர் நின்றுகொண்டிருந்தார்கள். பத்து
இருபது நண்பர்களும் இருந்தார்கள். இறுதிச்சடங்குகள் செய்யப்பட்டன. ரமேஷ்
மற்றும் சித்ரா ரமேஷ் வந்தனர். நண்பர் மணிவேலன் வந்துவிட்டு சென்றார்.
ஷாந்தன் இருந்தார். ஒரு தாளில் இறுதிச்செலவுக்கான வரவுகள் நண்பர்களிடம்
சேகரிக்கப்பட்டன.
ஈழநாதனின் உடல் வீங்கியிருந்தது. அழுகல் வாடை வரத்தொடங்கியிருந்தது.
கண்களிலிருந்து இரத்தம் போன்றதொரு திரவம் கசிந்துகொண்டிருந்தது. வழக்கமான
குறுந்தாடி அப்படியே இருந்தது. மணி 4.15 அளவில் உடல் மண்டாய் தகனசாலைக்குப்
பயணமானது.
***
மண்டாய் மயானத்தில் 5.15 மணி அவருக்கான நேரம். நண்பர்கள், குடும்பத்தினர்
உட்பட 25பேர் இருந்தோம். ரெ.பாண்டியனும் நூலக நண்பர் புஷ்பலதா அவர்களும்
இருந்தார்கள்.
ஈழநாதனுடைய மனைவியின் சகோதரருடன் பேசினோம். இலங்கையிலிருந்து கிளம்பி
வந்திருந்தார்கள்.
தனது குழந்தையின் 40ஆம் நாள் தொட்டில் போடும் விழாவை நெகிழ்ச்சியாய்
முடித்துவிட்டு போன புதன்கிழமை இலங்கையிலிருந்து சிங்கப்பூர் வந்திருந்த
நண்பர் இந்த புதன் கிழமையில் மண்டாய் மயானத்தில் கிடந்தார். பிரமை
நிலையிலிருந்த அழக்கூட தெம்பும் தைரியமும் இல்லாத நிலையில் ஈழநாதனின் மனைவி
இருந்தார். அனைத்து சடங்குகளும் முடிந்து எரியூட்டலுக்கு தயாராகும் முன்
ஒற்றைக்குரலாய் வந்த அந்த சகோதரியுடைய கூக்குரல் இயற்கையின் முடியுறாத
அவலத்தைக் கையாள முடியாததாய் இருந்தது.
ஈழத்தில் இருக்கும் விதவைகளும் ஆதரவற்ற குழந்தைகளும் போதாதென்றா இன்னும்
விதவைகளை உருவாக்குகிறாய் எனது அருமை இயற்கையே...?
****
இலக்கியம் வழியாக எங்களோடு இணைந்திருந்த அந்த இனிய நண்பர் தமது 31 வயதில்
மறைந்துவிட்டார். கவிதை, எழுத்து, வாசிப்பு, குறும்படம் என்று பல்வேறு
தளங்களில் வாழ்ந்திருந்த அவரை ’பொருள்’ முடக்கியது. வாழ்வுக்கும்
இலக்கியத்தும் இடையில் இந்த பொருள் படுத்தும் பாடு யாவருக்கும்
தவிர்க்கமுடியாததாய் இருக்கிறது. அது நம்மையும் இழக்கச்செய்துவிடுவதுதான்
வாழ்வின் பெரும்சோகம். ஈழநாதன் என்னும் மாண்புமிக்க அந்த இளைஞனைக்
கொன்றுசாய்த்த ஈரமற்ற இயற்கையை என்ன செய்வது?
அவரது ஆத்மா சாந்தியடையட்டும்.
|
|