சீபு - 2

பயணக் களைப்பில் நான் கண்ட கனவெல்லாம் ட்ரைவர் போட்ட ப்ரேக்கில் கலைந்து போனது. என் பயணப்பையை எடுத்து கொண்டு நானும் என் தோழிகளும் முதல் முறையாய் சீபூ மண்ணில் காலடி எடுத்து வைத்தோம். என் முதல் பார்வையில் சீபூ பேருந்து நிலையம் மிகவும் சத்தமாக இருந்தது. யாரும் மெதுவாக பேசி பழக்கமில்லாதவர்கள் போல் மிக அருகில் இருந்தவர்களிடம் கூட சத்தம் போட்டு பேசி கொண்டிருந்தனர். நாங்கள் சீபூவை சென்றடந்த போது இரவு மணி 9.30. லேசாக பசிப்பது போல இருந்தததால் மூவரில் ஒருத்தியை போருட்களை பார்த்து கொள்ள சொல்லி விட்டு இருவர் மட்டும் உணவு பொட்டலத்தை வாங்கி வந்தோம். பின்னர் எங்கள் வருகையை சீபூ தோழியிடம் குறுந்தகவல் வழி தெரிவித்து விட்டு அங்கேயே போடப்பட்டிருந்த இருக்கையில் அமர்ந்து உணவை உண்டோம். பின்னர் ஒரு டேக்ஸி ஓட்டுனரிடம் நாங்கள் செல்ல வேண்டிய இடத்தை கூறும் போது சிறு மொழியியல் பிரச்சனை ஏற்பட்டது.

நாங்கள் கூறிய இடம் மலாய் மொழியில் கூறிய போது அங்கு உள்ளவர்களுக்கே அந்த இடம் தெரியவில்லை. ஒரு நான்கைந்து பேரிடம் கேட்டு கேட்டு தான் அந்த இடத்துக்கு வழியை கண்டுப்பிடித்தோம். அப்போது தான் ஒரு விஷயத்தை கவனித்தேன். அங்கு உள்ள இடங்களுக்கு ஃபூச்சாவ் மொழியில் ஒரு பெயரும் இடக்குறியீடுகளில் ஒரு பெயரும் இருக்கின்றன. எனவே வெளியிலிருந்து வருபவருக்கு இது ஒரு பெரும் பிரச்சனையாக கூடும் என்பது போல தான் இருந்தது. அதோடு இங்கே பெருமளவு ஃபூச்சாவ் மொழி பேசும் மக்கள் தொகை அதிகம் என்பதால் இந்நிலை நிலவுகிறது. வரலாறு கூற்றின் படி சீனா தேசத்திலிருந்து குறிப்பாக ஃபூச்சாவ் என்ற ஊரிலிருந்து நேரடியாக வந்து இறங்கிய இடம் சீபூ தான். எனவே தான் அம்மொழி பேசும் மக்களுக்கு ஃபூச்சாவ் மக்கள் என பெயர் வந்துவிட்டது.

ஒரு வழியாக என் சீபூ தோழியின் வீட்டை வந்து சேர்ந்து விட்டோம். அந்த நேரம் சீன பெருநாள் என்று ஏற்கனவே சொல்லியிருந்தேன் அல்லவா. எனவே என் தோழியின் வீடு காலியாக இருந்தது. அதனால் எங்களுக்கு தங்க இடமும் இருந்தது. எனவே களைப்பு தீர குளித்து விட்டு படுக்க மனமில்லாது வரவேற்பறையில் உட்கார்ந்து கதை அளந்து கொன்டிருந்தோம். என் பலகலைகழக படிப்பை முடித்த பின்னர் அவளை இப்போது தான் சந்திக்கிறேன். அதோடு நாங்கள் படித்த பாடமும் வெவ்வேறு என்பதால் அடிகடி சந்திப்பத்தில் சிக்கல் எற்பட்டது. ஆயினும் கடல் கடந்து வந்தேனும் நட்பு தொடர்ந்து கொண்டு தான் இருந்தது. மணிக்கணக்கில் கதை அளந்ததில் நள்ளிரவு 12 ஆனதை சீனப்பட்டாசு தான் உறுதி படுத்தியது. நாங்கள் தங்கி இருந்த வீடு மாடி வீடு என்பதால் வான வெடிகள் பளிச்சிடுவதை மாடியிலிருந்து பார்த்தால் நன்றாக தெரியும். எனவே தெளிவாக தெரியும் வானவெடியின் சிதறழகை காண மேல்மாடிக்கு விரைந்தோம்.

முன் வீட்டினரும் தூரமாய் இருப்போரும் வண்ண மயமான வானவெடிகளையும் பட்டாசுகளையும் கொளுத்தி விட்டு கொண்டிருந்த���ர். நட்ட நடு இரவில் பட்டாசு சத்தமும் மக்களின் ஆரவாரமும் அங்ககு நிலவிய நிசப்தத்தை வெற்றி கொண்டு விட்டிருந்தது. தூக்கம் ஒரு பக்கம் கண்ணில் இருந்தாலும் மறுப்பக்கம் கொண்டாட்டத்தின் உச்சக்கட்டம் என்னை தெளிவாகவே வைத்திருந்தது. பட்டாசுகளின் தொடர் சத்தம் ஒரு மணி நேரம் இடைவிடாமல் ஒலித்து கொண்டே இருந்தது. சத்தத்தின் மத்தியில் நாங்கள் தத்தளித்து போனோம். ஆனால் அதுவும் சந்தோஷமாக இருந்தது. மறுநாள் ஊர் சுற்ற வேண்டிய முக்கியமான பணி இருந்ததால் இதற்கு மேலும் தாங்க முடியாது என உடல் சமிஞ்சை காட்டவும் நான் படுக்கையில் அடைகலமானேன்.

மறுநாள் காலையில் சீக்கிரம் வீட்டிலிருந்து வெளியேறுவதாக திட்டம் போட்டிருந்தோம். ஆனால் போட்ட திட்டத்தை விட கொஞ்சம் சீக்கிரமாகவே வெளியே விட்டோம். பொது போக்குவரத்தையே முழுமையாக நம்பி எங்கள் ஊர் பயணத்தை தொடங்கினோம். அதோடு நடந்தே சீபூவை சுற்றினோம். சீபூவை நடந்தே சுற்றி விடலாம். பார்ப்பதற்கு பெரிய பட்டணமாக தெரிந்தாலும் என் தோழிக்கு குறுக்கு பாதை தெரிந்திருந்ததால் நடந்து செல்வது பெரிய சுமையாக தெரியவில்லை. சீபூ பட்டணமே சீன பெருநாள் கொண்டாட்டத்தால் வெறிச்சோடி போயிருந்தது. எனவே எந்தெந்த இடத்தில் எந்தெந்த கட்டடம் இருக்கிறது என்பது தெளிவாக தெரிந்தது. இதுவும் எனக்கு ஒருவகையில் உதவியாக இருக்க போகிறது என்பதை நான் அறியவில்லை அப்போது. மீண்டும் நான் வேலை நிமித்தமாக சீபூ போக போகிறேன் என்பதும் எனக்கு தெரியவில்லை.

கூச்சிங்கின் சின்னமாக பூனை இருப்பது போல சீபூவின் சின்னம் அன்னப் பறவை. சீபூ துறைமுகத்திலும் பட்டண மைய வளாகத்திலும் அன்ன பறவையின் முழு அழகிய உருவத்தை மிகவும் பெரிதாகவும் தத்ரூபமாகவும் சிலை வடித்திருந்தனர். அங்கே முழுக்க முழுக்க தேடி பார்த்தாலும் இந்திய உணவை காண்பது அரிது. ஆனாலும் ஓர் இந்திய முஸ்லிம் கடையை கண்டுபிடித்து விட்டோம். வயிறு முட்ட பிரியாணியும் கோழி குருமாவும் பேரமிர்தமாக இருந்தது. அதோடு நாங்கள் சீபூ துறைமுகத்தை நடந்தே வந்தைடைந்தோம்.

சீபூ துறைமுகம் இங்கே மிக மிக முக்கியமானதாக இருக்கிறது. இங்கே அனைத்துமே நதி வழி பயணம் தான். சீபூ மட்டுமே பல சின்ன சின்ன நகரங்களுக்கு அருகாமையில் இருக்கும் பெரிய நகரமாக இருக்கிறது. இவற்றை இணைக்க நதி பயணம் மிக மிக முக்கியம். சீபூ தொடங்கி கனோவிட், சோங், கப்பிட், பெலாகா வரையில் இருக்கும் ஒரே போக்குவரத்து நதி மட்டுமே. இந்த சேவை காலை மணி 5.00 –லிருந்து மாலை 6.30 மணி வரை மட்டுமே இருக்கும். அதற்கு பின்னர் எதவுமே இல்லை. வந்ததும் வந்து விட்டோம் சீபூ வரை. கப்பிட் வரையாவது போய்விட்டு வந்து விடலாமே என எண்ணம் எல்லருக்கும் தோன்றியதால் அது குறித்து அங்கு இருந்த கவுண்ட்டரில் விசாரித்தோம். இதில் இன்னொரு சிக்கலும் இருந்தது.

சீனப்பெருநாள் ஆகையால் படகு பற்றாகுறை நிலவுவதாகவும் எனவே மடியம் 1 மணிக்கு சேவை நிறுத்த படும் எனவும் தெரிவிக்கப்பட்டது. இருந்தும் கப்பிட் செல்லும் ஆசை நாளை தொடங்கவிருக்கும் பயணத்தின் கதவுகளை திறந்து வைக்கவும் கப்பிட்க்கு செல்ல தயாரானோம். அன்றே அல்ல. நாளை மறுநாள். சீபூ துறைமுகத்திலிருந்து வெளியேற மாலை மணி 5 ஆகிவிட்டத்தால் வீட்டிற்கு சென்றுவிட்டோம் நாளை செல்லவிருக்கும் கப்பிட் கனவோடு.

வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam - A Magazine For Arts And Literature
© vallinam.com.my | All Rights Reserved. 2012.  |  Designed by CVA | Best View in : Mozilla Firefox |  Best resolution : 1024 X 768