தொடரும் பாலியல் தொல்லைகள்

28 வயது பெண் பூச்சோங் பேருந்து நிலையத்தில் பேருந்துக்காகக் காத்திருக்கிறார். அப்பொழுது அங்குத் திடீரென வரும் பாராங் கத்திகள் ஏந்திய இரண்டு வெளிநாட்டினர் அவரைக் காரில் கடத்துகின்றனர். ஓர் அடுக்குமாடி வீட்டிற்குக் கொண்டு செல்லப்படும் அவரை அங்குக் காத்திருக்கும் எட்டு பேர் அடங்கிய மியன்மார் நாட்டினர் என நம்பப்படும் கும்பல் பாலியல் கொடுமைக்கு ஆளாக்குகிறது.

சிரம்பானில், இந்துப் பெண்ணை மதம் மாற்றி அவரோடு குடும்பம் நடத்தி வந்த பாகிஸ்தானிய ஆடவன் ஒருவன், பொருள் விற்பதாகக் கூறி அருகிலிருக்கும் வீட்டிற்குச் சென்று அங்கிருக்கும் 14 வயது (இரண்டாம் படிவ மாணவி) பெண்ணுடன் பழகியிருக்கிறான். அந்தப் பெண் பலமுறை அவனால் பாலியல் கொடுமைக்கு ஆளாகிக் கர்ப்பமாக இருப்பது மூன்று மாதங்களுக்குப் பிறகே அவரின் பெற்றோருக்குத் தெரியவருகிறது.

சிலாங்கூரில், தொழிற்சாலையில் வேலை செய்து வந்த தங்களின் மகள் திடீரென காணாமல் போனதால் அவரின் பெற்றோர் அதிர்ச்சியடைகின்றனர். தீவிரமாக விசாரித்ததில் உடன் வேலை செய்த வங்காளாதேசியுடன் வங்காளதேசத்துக்கே போய்விட்ட தகவல் கிடக்கிறது. பெண்ணின் தந்தை மகளைத் தேடி இரண்டு ஆண்டுகளுக்கு பிறகு வங்காளதேசம் போகிறார். கண்காணாத பகுதியில் மோசமான வாழ்க்கைச் சூழலில் இரண்டு குழந்தைகளுடன் இருந்த மகளைக் குழந்தைகளோடு மீட்டு வருகிறார்.

மேற்கூறிய உண்மைச் சம்பவங்களைப் போன்று, வெளியே தெரியாமல் இன்னும் எத்தனையோ சம்பவங்கள் தொடர்ந்து நாட்டில் நிகழ்ந்துகொண்டிருக்கலாம். இது தொடர்பாக, அண்மையில் நம் நாட்டு ஆங்கில நாளேட்டில் வெளிவந்த இரண்டு வாசகர் கடிதங்கள் என் கவனத்தை ஈர்த்தன. இலட்சக் கணக்கில் இங்கு வந்து குவியும் அந்நியத் தொழிலாளர்களால் நம் நாட்டுப் பெண்கள் பாலியல் கொடுமைக்கு ஆளாகி வருவதை வாசகர் ஒருவர் சுட்டிக் காட்டியிருந்தார். மனிதனின் அடிப்படைத் தேவைகளில் ஒன்றான பாலியல் உணர்வுகளுக்கு வடிகால் இல்லாவிட்டால் இக்கொடுமை தொடரும் அபாயமிருப்பதை அவர் விளக்கியிருந்தார். இங்கு வரும் அனைத்துத் தொழிலாளர்களையும் அப்படி ஒட்டுமொத்தமாக பாலியல் குற்றவாளிப் பட்டியலில் சேர்த்துவிடக் கூடாது என மற்றொருவர் மாற்றுக் கருத்தை முன்வைத்திருந்தார்.

மனிதனின் உளவியலை ஆய்வு செய்த உளவியல் மேதை சிக்மண்ட் பிராய்ட் (Sigmund Freud) பாலுணர்வு விருப்பு என்பதை மனித வாழ்வின் முதன்மையான உந்து சக்தி என வரையறுத்துள்ளார். மனிதனின் எல்லாச் செயல்பாடுகளின் இறுதி நோக்கம் தன் பாலுணர்வை நிறைவுசெய்வதையே மையப்படுத்திருக்கும் எனக் கூறுகிறார். இந்தப் பாலுணர்வு விருப்புக்குத் தடை நேரும்போது மனிதன் கொடூர மிருகமாக மாறுகிறான். அமெரிக்க உளவியல் அறிஞர், ஆப்ரகாம் மஸ்லோவும் (Abraham Maslow) உணவு, உறைவிடம் போன்று பாலுணர்வும் அடிப்படைத் தேவை எனக் கூறுகிறார்.

மேற்கூறிய உளவியல் உ��்மைகளுக்கும் நம் நாட்டுப் பெண்களுக்கு நேரும் பாலியல் கொடுமைகளுக்கும் என்ன தொடர்பு என நீங்கள் கேட்கலாம். இங்கு லட்சக் கணக்கில் வரும் அந்நியத் தொழிலாளர்கள் பெரும்பாலும் மனைவி, குடும்பம் விடுத்துத் தனியாகத்தான் வருகிறார்கள். தங்களின் பாலுணர்வுத் தேவையை நிறைவேற்றிக்கொள்ள அவர்கள் என்ன செய்வார்கள் என்ற கேள்வியை எழுப்பினால் அதன் அபாயத்தை உணரமுடியும். நாட்டில் தற்பொழுது அந்நியத் தொழிலாளர்களின் எண்ணிக்கை 15 லட்சத்தைத் தாண்டியுள்ளது. ஆனால், 2008இல் அந்த எண்ணிக்கை 2,062,596 என உள்துறை அமைச்சு தகவல் வெளியிட்டுள்ளது. அண்மையில் நாடாளுமன்றத்தில் எதிர்க்கட்சியின் கேள்விக்கு உள்துறை அமைச்சர் கீழ்க்காணும் பட்டியலைத் தந்துள்ளார்.

இது பதிவுபெற்ற தொழிலாளர்களின் எண்ணிக்கை. பதிவுபெறாமல் சட்டவிரோதமாக நாட்டிற்குள் நுழைந்து வேலை செய்யும் தொழிலாளர்களின் எண்ணிகையையும் சேர்த்தால் இது மேலும் உயரும். கட்டுமானத்துறை, சேவைத்துறை, விவசாயத்துறை போன்ற துறைகளில் ஆள்பற்றாக்குறையைத் தீர்க்க வெளிநாட்டுத் தொழிலாளர்களை வரவழைக்க அரசு அனுமதித்தது.அந்நிய முதலீடுகளைத் தொடர்ந்து ஊக்குவிக்கவும் சீரான பொருளதார வளர்ச்சிக்கும் இவர்களின் வருகை முக்கியம் என்பதை மறுக்க முடியாது.

ஆயினும், இவர்களின் வருகையினால் நம் நாட்டுப் பெண்களுக்கு நேரும் பாலியல் தொல்லைகள் / கொடுமைகள் பற்றிச் சிந்தித்து அவற்றுக்குத் தீர்வு காண அரசு என்ன நடவடிக்கை எடுத்தது என்பதுதான் இன்னும் விடைகாண முடியாத கேள்வியாக உள்ளது. ஊடகங்களில் அந்நியத் தொழிலாளிகளால் பாலியல் கொடுமைகளுக்கு ஆளாகும் பெண்கள் குறித்த செய்திகள் அவ்வப்போது வருகின்றன.

பாலியல் சேவைக்கான தேவை அதிகரித்துவருவதை ஊடகங்களில் வெளிவரும் செய்திகள் உறுதிப்படுத்துகின்றன. பாலியல் சேவையில் ஈடுபட்ட பெண்கள் போலீசாரால் சுற்றி வளைக்கப்பட்டுக் கைது செய்யப்பட்டு அழைத்துச் செல்லப்படும் காட்சிகள் ஊடகங்களில் அடிக்கடி இடம்பெறுகின்றன. அவர்களில் பெரும்பாலும் இந்தோனேசியா, சீனா, வியட்னாம் நாடுகளைச் சேர்ந்த அந்நியப் பெண்களாக இருக்கிறார்கள். அவர்களின் வாடிக்கையாளர்களாக உடன் கைது செய்யப்படுவோரும் பெரும்பாலும் அந்நியத் தொழிலாளர்களாக இருப்பதைக் காணலாம். போலீசாரின் கண்களில் மண்ணைத் தூவிவிட்டு நாட்டின் முக்கிய நகரங்களில் சட்டவிரோத பாலியல் சேவைக்கான மையங்கள் நாளும் முளைத்துக்கொண்டிருக்கின்றன. போலீசார் சுற்றிவளைக்கும்போது, கூரையிலும், இரகசிய அறைகளிலும், தடுப்புச்சுவரின் சந்துகளிலும் மறைந்திருக்கும் பெண்கள் முகங்களை மூடிக்கொண்டு வெளிவரும் காட்சிகளை இன்னும் எத்தனை காலத்துக்கு நாம் வேடிக்கை பார்த்துக்கொண்டிருக்கப் போகிறோம்?

இந்நாட்டில் பாலியல் தொழில் சட்டத்துக்கு விரோதமான தொழிலாகவே என்றும் கருதப்படும். எனவே, பாலியல் தொழில் மூலமாக நம் பெண்களுக்கு நேரும் பாலியல் கொடுமைகளைத் தீர்க்க முடியாது என்பது உறுதி. அப்படியானால் நம் பெண்களுக்கு என்னதான் பாதுகாப்பு? இங்கே, அதிகம் ஏமாந்துபோவது, ஏமாற்றப்படுவது அல்லது கொடுமைக்குள்ளாவது இந்திய, மலாய்ப் பெண்கள்தாம். ஏய்ட்ஸ் போன்ற பாலியல் நோய்கள் வேகமாகப் பரவி வரும் சூழலில் இதன் விளைவு இன்னும் மோசமாகும் என்பதை எளிதாகக் கணிக்கலாம். சிரம்பானில், பாகிஸ்தான் ஆடவனால் கர்ப்பமான 14 வயது பெண் போன்று இளவயது தாய்களின் எண்ணிக்கையும் இனி இங்குப் பல்கிப் பெருகலாம்.

அந்நியத் தொழிலாளர்களின் பாலுணர்வைத் தூண்டிவிடும் வகையில் நாட்டின் இரவுச் சந்தைகளில் ஆபாசக் குறுந்தட்டுகள் தொடர்ந்து விற்பனை செய்யப்படுகின்றன. மனைவி, பிள்ளைகளின் நினைப்போடு நல்லவனாக இருக்க ஆசைப்படும் மனிதனை நாசப்படுத்தும் இத்தகைய ஆபாசக் குறுந்தட்டுகளின் விற்பனையைப் போலீசாரால் முற்றிலும் துடைத்தொழிக்க முடியாது என்றே தெரிகிறது. எத்தனை முறை எரித்துப் புதைத்தாலும் மீண்டும் உயிர்த்தெழும் பீனீக்ஸ் பறவையின் கதைதான் இதுவும்.

பாலியல் தொல்லைகள் மட்டுமா? இரவுச் சந்தையில் வியாபாரம் செய்யும் வாய்ப்பைத் தட்டிப் பறிக்கும் செயல்களிலும் அந்நியத் தொழிலாளிகள் தீவிரம் காட்டி வருகிறார்கள். அமலாக்க அதிகாரிகளுக்குத் தெரியாமல் எப்படி இவர்களால் வியாபாரம் செய்ய முடிகிறது என்பது வியப்பாக இருக்கிறது. கோலாலம்பூரில் அந்நியத் தொழிலாளிகளின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள கடைகளைக் காண முடிகிறது. அவர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிப்பதால் பொருளாதார பலத்தை அவர்கள் அடைந்து வருவதையே இவை உறுதிப்படுத்துகின்றன. இவற்றைத் தொடக்க நிலையிலே தடுக்காவிட்டால் இதன் விளவு மோசமாக இருக்கும் என்பதை விளக்கவேண்டியதில்லை.

கோலாலம்பூரில் அந்நியர் தொழிலாளர்கள் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள கடைகள்

இந்நாட்டிற்கு வேலை தேடிவரும் அந்நியத் தொழிலாளிகளிடம் ஏமாந்து தஞ்சமடையும் நம்மினப் பெண்களின் அவலத்தை சு.நா. மாயவன் ஒரு கவிதையில் குறிப்பிடுகிறார்:

வங்காளதேசிகளும் விட்டில் பூச்சிகளும்

கனவு காண்பதற்குக்
கண்கள் தேவையில்லை என்பதற்காக
நீங்களே உங்கள் விழிகளுக்கு
விஷம் தடவிக் கொள்ளாதீர்கள்!

வானவில்லின்
வர்ண ஜாலங்கள்
உங்கள் வீட்டின் வாசலுக்குக்
கோலங்களாகாது

கடனுக்கு வட்டி
கற்பு என்றால்
உங்கள் அகராதியில்
மார்வாடிக்கு மறுபெயர்
மணாளானா?

நீங்கள் பூசிக்கொள்வது
சந்தனமல்ல
சாக்கடைநீர்

அரளிப்பாலை
அமிர்தம் என நினைத்து
அருந்தி
அழிந்து போகாதீர்கள்

மின்மினியைக்
கலங்கரை விளக்கமென எண்ணி
கரைசேர நினைக்கும் கப்பல்களே!
மூழ்கப்போவது நீங்கள் மட்டுமல்ல
இந்த இனத்தின் மானமும்தான்!

இந்நாட்டில்
நாம் ஏழைகள்தாம்
ஆனால் கோழைகளல்ல
எங்களை
இனமானக் குருடர்களாக்கி
அதில் வடியும்
பீழைகளாகி விடாதீர்கள்
பேதைகளே!

(சு.நா.மாயவன், 1998)

நம் இனத்தின் மானக் கப்பல் தொடர்ந்து மூழ்கும் என்பதை நாட்டில் ஆங்காங்கே அரங்கேறிவரும் அவல நாடகங்கள் உறுதிப்படுத்துகின்றன. நாம் என்ன செய்யப் போகிறோம்? இவற்றை, ‘வேடிக்கையாய்ப் பேசிக் களிப்பதல்லால் வேறொன்றும் அறியோம் பராபரமே’ எனப் பேசிவிட்டு தொடர்ந்து நாம் வேறு வேலைகளைப் பார்க்கப் போய்விடுவோம்.

உழைத்துக் களைத்த அந்நியத் தொழிலாளர்கள் பரபரப்பான நகர்களில் பசிக்கு இரைதேடி ஏமாந்து, இருள் கவிழும் பாதைகளில், பேருந்து நிலையங்களில், விற்பனை மையங்களில், வேலை செய்யுமிடத்தில் உள்ள பெண்களைக் குறிவைத்து தொடர்ந்து நகர்ந்துகொண்டிருப்பார்கள். இத்தகைய செய்திகளுக்காகவே பரபரப்பாக விற்பனையாகும் பசித்த ஊடகங்களும் மிகுந்த எதிர்பார்ப்போடு காத்திருக்கும்.

வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam - A Magazine For Arts And Literature
© vallinam.com.my | All Rights Reserved. 2012.  |  Designed by CVA | Best View in : Mozilla Firefox |  Best resolution : 1024 X 768