|
எங்கள் குழுவுடன் நான் தருமபுரி மாவட்டத்திலுள்ள நாய்க்கன் கொட்டாய்
கிராமத்தில் வந்திறங்கியபோது, நாற்சந்தியில் கம்பீரமாகக் காட்சியளித்த அந்த
அழகிய தண்ணீர்த் தொட்டி என் கண்ணில் பட்ட கணம் நெஞ்சின்மீது ஏதோ ஒரு
அமுக்குப் பிசாசு ஏறி உட்கார்ந்து அழுத்துவதுபோல உணர்ந்தேன். சுமார் 27
ஆண்டுகளுக்க்கு முன் நான் முதன்முறையாக அங்கு வந்த அந்த நாள் என்
நினைவுக்கு வந்தது, அந்தத் தண்ணீர்த் தொட்டித் திறப்புவிழா மிக
எழுச்சியுடன் நடைபெற்ற நாள் அது. அது வெறும் தண்ணீர்த் தொட்டி மட்டுமல்ல.
தமிழகக் காவல் துறையால் பிடித்துச் சென்று கொல்லப்பட்ட இரு நக்சல்பாரி
இயக்கத் தலைவர்களின் மார்பளவுச் சிலை திறப்பு விழாவும் கூட அது. ஒரு மிகப்
பெரிய அரிவாள் சுத்தியின் தலைப்பாகம் ஒரு தண்ணீர்த் தொட்டியாக
மாற்றப்பட்டிருந்தது. அந்தத் தொட்டியின்மீது தோழர்களின் மார்பளவுச்
சிலைகள். பொறியாளர் ராஜாராமன் கிட்டத்தட்ட ஒரு மாத காலம் அங்கேயே போய்த்
தங்கி அதை வடிவமைத்திருந்தார். அரசு ஊழியராயினும் மிகவும் வெளிப்படையாக
இயக்க ஆதரவுப் பணிகளைச் செய்யத் தயங்காதவர் ராஜாராமன். பள்ளியில்
படிக்கும்போது எனக்கு இரண்டாண்டுகள் சீனியர், முதல் மாணவனாகப் பள்ளி இறுதி
வகுப்பில் வெற்றி பெற்றவர். அவர் மட்டுமல்ல, அவரது குடும்பமே இயக்கத்துக்கு
ஆதரவானவர்கள். அவரது இரு குழந்தைகளும் தெரு முனைக் கூட்டங்களில் இயக்கப்
பாடல்கள் பாடுவார்கள். அந்தக் குழந்தைகளில் ஒன்று, செங்கொடி, அவரும் ஒரு
பொறியாளர்தான், இரண்டாண்டுகளுக்கு முன் அவர் அகால மரணமடைந்தபோது நாங்கள்
எல்லாம் துடித்துப் போனோம்.
சிலை திறப்பு நிகழ்ச்சியில் சுமார் இருபதாயிரம் பேர் கூடியிருந்தனர்.
தருமபுரியிலிருந்து ஓட்டமும் நடையுமாக அந்தப் பத்து கி.மீ தொலைவையும்
புரட்சிகர முழக்கங்களோடு நாங்கள் கடந்து சென்ற அந்தக் காட்சி இன்னும்
கண்ணில் நிற்கிறது. தோழர் பாலன் அந்த ஊரைச் சேர்ந்தவர். சென்னை மாநிலக்
கல்லூரியில் பட்ட மேற்படிப்பு படித்துக் கொண்டிருந்தபோது இயக்கத்திற்கு
வந்தவர். அந்தப் பகுதியிலுள்ள ஒரு ‘உயர்’ சாதியைச் சேர்ந்த அவர், அப்பகுதி
மக்களைத் திரட்டி பல போராட்டங்களை நடத்தினார். கந்து வட்டிக் கொடுமை,
கள்ளச் சாராய மாஃபியா எலாவற்றையும் எதிர்த்தார்.
தருமபுரி மாவட்டம் தமிழகத்தின் மிகவும் பின் தங்கிய வரட்சிப் பகுதிகளில்
ஒன்று. பெண் சிசுக் கொலை, தீண்டாமைக் கொடுமை ஆகியவற்றிற்கும் பிரசித்தம்.
இப்பகுதியில் இடதுசாரித்தீவிர இயக்கமாக அறியப்படும் நக்சல்பாரி இயக்கம்
வேகமாக வளர்ந்தது. “தமிழகத்தின் நக்சல்பாரி”, “தமிழகத்தின் சிறீகாகுளம்”
என்றெல்லாம் அழைக்கப்படும் அளவிற்கு விரைவில் தர்மபுரியும் ஒட்டியுள்ள
பகுதிகளும் பிரபலமாயின. நக்சல்பாரி இயக்கம் முன்னின்று எடுத்த
பிரச்சினைகளில் தீண்டாமை ஒழிப்பும் ஒன்று. அங்கு ஆதிக்கம் செய்த சாதிகளைச்
சேர்ந்தவர்களையே திரட்டி, தேநீர்க் கடைகளில் இரட்டை டீ கிளாஸ் முறை, சாவுப்
பறை அடிப்பது, பிணந்தூக்குவது முதலான தீ���்டாமைக் கொடுமைகளை முடிவுக்குக்
கொண்டு வந்தனர். அப்பகுதியில் ‘வன்னியர்கள்’ என்போர் ஆதிக்கம் செலுத்தும்
இடைநிலைச் சாதியினர். ‘பறையர்கள்’ என்போர் தலித் பிரிவினர். இவ்விரு
சாதிகளுக்கிடையே கலப்புத் திருமணங்களையும் நக்சல்பாரி இயக்கம்
ஊக்குவித்தது.
தருமபுரி அப்படி ஒரு சிவப்பு பூமியாக மாறுவதை அரசு விரும்பியிராது என்பதை
விளக்கமாகச் சொல்லத் தேவையில்லை. இப்பகுதியை நக்சல் பூமியாக அறிவித்து (Naxal
Infected Area), சிறப்பு “நக்சல் ஒழிப்பு காவற் படைப் பிரிவு”களை (Dharumapuri
Naxal Special Duty Wing) உருவாக்கிக் கடும் அடக்குமுறையை ஏவியது.
காவல்துறை ஐ.ஜி வால்டர் தேவாரத்தின் தலைமையில் தருமபுரி, திருப்பத்தூர்,
சேலம் பகுதிகளைச் சேர்ந்த 28 பேர் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டனர்.செப்டம்பர் 12,
1980 அன்று இப்பகுதியில் செயல்பட்டு வந்த பாலனைப் போலீஸ் பிடித்துச் சென்று
அடித்துக் கொன்றது.
இந்திய அளவில் நக்சல்பாரி இயக்கத்தில் ஏற்பட்ட பிளவுகள் இங்கும்
எதிரொலித்தன. இவ்வாறு பிரிந்து அங்கு செயல்பட்ட குழுக்கள், தொடர்ந்து
தீண்டாமை ஒழிப்பில் அக்கறை செலுத்தின. சாதி மறுப்புத் திருமணங்களையும்
ஊக்குவித்தன. இன்னொரு பக்கம் காவல்துறைக் கண்காணிப்புகளும் அடக்குமுறைகளும்
தொடர்ந்தன.
ஜனவரி 10, 2000 அன்று இப்பகுதியில் கட்சிப் பணி புரிந்த பொறியாளர்
ரவீந்திரன் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்.நவம்பர் 24, 2002 அன்று ரவீந்திரன்
கொலையின் நேரடி சாட்சியாகவும் இப்பகுதியில் தொடர்ந்து செயல்பட்டு
வந்தவருமான சிவா சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார். இவருடனிருந்த 28 பேர் கைது
செய்யப்பட்டு பொடா சட்டத்தில் சிறையில் அடைக்கப்பட்டனர். இவர்களில் ஐந்து
பேர் இன்று சாதி வன்முறையில் எரிக்கப்பட்ட நத்தம் காலனியைச் சேர்ந்தவர்கள்
என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. நக்சல்பாரி இயக்கம் கொடுமையாக ஒடுக்கப்பட்ட
பின்பு இப்பகுதியில் வன்னியர்கள் மத்தியில் பாட்டாளி மக்கள் கட்சியும்,
தலித்கள் மத்தியில் விடுதலைச் சிறுத்தைகளும் வளரத் தொடங்கின. பொடாவில்
கைதாகியிருந்தவர்களில் ஒரு சிலரும் கூட விடுதலைச் சிறுத்தைகளில் இணைந்தனர்.
அதேபோல முன்னாள் நக்சல்பாரி இயக்க உறுப்பினர்களாகவும் அநுதாபிகளாகவும்
இருந்த பலர் பா.ம.க வில் இணைந்தனர்.
நக்சல்பாரி அமைப்பின் முயற்சியில் தீண்டாமைக் கொடுமைகளிலிருந்து ஒரளவு
விடுபட்ட மக்கள், குறிப்பாக இளைஞர்கள் அருகிலுள்ள தொழில் நகரங்களுக்குச்
சென்று பல்வேறு தொழில்களிலும் ஈடுபட்டனர். அதன்மூலம் ஓரளவு அவர்களின்
வீடுகளில் மிகவும் அடிப்படையான வசதிகள் உருவாயின. தொலைக்காட்சிப் பெட்டி,
வாஷிங் மெஷின், டிஷ் ஆன்டெனா, கான்க்ரீட் வீடுகள் சகிதம் தலித் பகுதிகள்
மாற்றம் பெற்றன. பிள்ளைகள் கல்லூரி மற்றும் தொழிற் படிப்புகளில் பயிலும்
நிலையும் உருவானது. அவர்கள் யாரும் தீண்டாமைக்குட்பட்ட சாதிக் கடமைகள்
எதையும் செய்வதில்லை.
நக்சல்பாரி இயக்கத்தின் வீழ்ச்சி மற்றும் சாதிக்கட்சிகளின் பெருக்கம்
ஆகியவற்றோடு அங்கே மங்கியிருந்த சாதீய உணர்வுகள் மீண்டும் தலை எடுக்கத்
தொடங்கின. பறை அடிப்பது, பிணந்தூக்குவது முதலிய பணிகளை வெளியூர்களிலிருந்த
தலித்களைக் கொண்டு ஆதிக்க சாதியினர் நிறைவேற்றிக் கொண்டனர். சாதி மறுப்புத்
திருமணங்களுக்கு எதிரான முணுமுணுப்புகள், கண்டனங்கள், ஊர்க்கூட்டங்கள்
முதலியனவும் நடை பெறலாயின. இப்பகுதியைச் சேர்ந்ததில்லை ஆயினும் சற்றுத்
தொலைவிலுள்ள மருக்கலம்பட்டி கோழிமக்கனூர் என்னுமிடத்தில் முனுசாமி மனைவி
கம்சலா என்கிற தலித் பெண்மணி பாதைத் தகராறு ஒன்றில் சாதி இந்து ஒருவரால்
இரண்டாண்டுகளுக்கு முன் குத்திக் கொல்லப்பட்டார்.
நக்சல்பாரி இயக்கத்தை ஒழித்துக் கட்டுவதில் மும்முரமாக இருந்த அரசுக்கு
இவ்வாறு சாதிப் பிளவு உருவாவது வசதியாயிற்று. எனவே அங்கே சாதி மோதல்
உருவாவது குறித்து அது எந்தக் கவலையும் இல்லாதிருந்தது. அப்படி ஒன்றை
எதிர்பார்த்துக் காத்திருந்தது என்று கூடச் சொல்லலாம்.
இந்தப் பின்னணியில்தான் இன்றைய தாக்குதல் நடந்துள்ளது. நத்தம் காலனி எனும்
தலித் குடியிருப்பைச் சேர்ந்த இளவரசன் என்கிற தலித் இளைஞனும் அருகிலுள்ள
வன்னியர் கிராமமான செல்லன்கொட்டாயைச் சேர்ந்த திவ்யா என்கிற வன்னியர்
சாதியைச் சேர்ந்த இளம் பெண்ணும் சுமார் இரண்டாண்டுகள் காதலித்து, சென்ற
அக்டோபர் 14, 2012 அன்று பதிவுத் திருமணம் செய்து கொண்டனர்.
இத்திருமணத்திற்குப் பெண் வீட்டாரிடமிருந்து கடும் எதிர்ப்பும் மிரட்டலும்
இருந்துள்ளது. இதை ஒட்டி மணமக்கள் அப்பகுதி காவல்துறை உயர் அதிகாரிகளிடம்
புகார் செய்தனர். அவர்களும் பாதுகாப்பு அளித்துள்ளனர்.
எனினும் வன்னிய சாதியில் முக்கியமானவர்களும், உள்ளூர் பா.ம.க தலைவர்களும்
திவ்யாவை இளவரசனிடமிருந்து பிரித்து அழைத்து வருமாறு திவ்யாவின் தந்தை
நாகராஜை வற்புறுத்தியுள்ளனர். தந்தையின் வேண்டுகோளை திவ்யா ஏற்கவில்லை.
இந்நிலையில் சென்ற நவம்பர் 4 அன்று பா.ம.கவின் தருமபுரி மாவட்ட இளைஞர்
அணித் தலைவர் ஒருவர் உள்ளிட்ட பலர் தம் சாதியினரைப் பெருந்திரளாகத் திரட்டி
நாய்க்கன்கொட்டாயில் சாதிப் பஞ்சாயத்து ஒன்றை நடத்தியுள்ளனர். அதில் இந்தக்
காதல் திருமணம் குறித்துக் கடுமையாகப் பலரும் பேசியுள்ளனர். இறுதியில்
அவர்கள் திரண்டு சென்று, இளவரசனின் ஊரான நத்தம் காலனி ஊர்த்தலைவர் சக்தி
என்பவரைச் சந்தித்து திவ்யாவைத் தம்மிடம் ஒப்படைக்குமாறும், அவ்வாறு
செய்யாவிட்டால் கடுமையான விளைவுகளைச் சந்திக்க நேரும் எனவும்
மிரட்டியுள்ளனர்.
சுற்றத்தாரின் வற்புறுத்தல் மற்றும் இதனால் ஏற்பட்ட அவமானம் ஆகியவற்றால்
சென்ற நவம்பர் 7 மதியம் 2 மணி அளவில் வித்யாவின் தந்தை நாகராஜ்
தூக்கிட்டுத் தற்கொலை செய்து கொண்டார். அன்று மாலை 4 மணி அளவில் ஏராளமாகத்
திரண்ட சாதி வெறியர்கள் நாகராஜின் பிணத்தைத் தூக்கி வந்து, நத்தம்
காலனியில் இருந்த இளவரசனின் வீட்டின் முன் வைத்து, ஆத்திரத்துடன் சாதி
சொல்லி இழிவாகப் பேசிக் கொண்டே, கடப்பாரை, உருட்டுக் கட்டைகள், இரும்புத்
தடிகள் முதலான கொடும் ஆயுதங்களுடன் வீடுகளுக்குள் புகுந்து தாக்குதலைத்
தொடங்கினர். பெரிய அளவில் வீடுகளை எரித்து வன்முறைகளை மேற்கொண்டபின்
பிணத்தை எடுத்துச் சென்று நெடுஞ்சாலையில் கிடத்தினர். தொடர்ந்து
அருகிலிருந்த கொண்டம்பட்டி, அண்ணா நகர் ஆகிய தலித் குடியிருப்புகளும்
தாக்கிச் சூறையாடப்பட்டுப் பின் எரியூட்டப்பட்டன. தாக்குதலினூடே சாலை
மறியல் செய்தும், மரங்களை வெட்டிச் சாலைகளில் போட்டும் தீயணைப்பு வண்டிகள்
உட்பட எதுவும் வர இயலாமல் தடுத்தனர். ஆயுதங்களுடன் கூடிய பெருந்திரளான
மக்கள் கூட்டத்தைப் பார்த்தவுடன் வீடுகளிலிருந்த தலித் மக்கள் வெளியே ஓடி
உயிரை மட்டும் காப்பாற்றிக் கொண்டனர். அப்படியும் கையில் அகப்பட்டவர்களை
அடித்துள்ளனர். வன்முறையில் சில பெண்களும் கலந்து கொண்டது
குறிப்பிடத்தக்கது.
இரவு சுமார் எட்டு மணி அளவில் எங்களுக்கு தாக்குதல் நடந்து கொண்டிருப்பது
குறித்தத் தகவல் கிடைத்தது. உடனடியாக சட்டம் ஒழுங்குப் பிரிவுத் தலைவருக்கு
(டி.ஜி.பி ராமனுஜம்) உடனடியாகத் தலையிடுமாறு வேண்டிச் செய்தி அனுப்பினோம்.
அவரும் தனது கவனத்திற்கு அச���செய்தி வந்துள்ளது எனவும், காவல் பிரிவுகள்
அங்கே அனுப்பப்பட்டுளன எனவும் உடன் பதிலளித்தார். அதை ஒட்டி அங்கே நிலைமை
கட்டுக்குள் கொண்டு வரப்பட்டது உண்மைதான் எனினும், தாக்குதல் தொடங்கி,
மூன்று கிராமங்களிலுள்ள 268 வீடுகள் அழிக்கப்படும் வரை அங்கே காவல்துறை
செல்லவில்லை. மூன்று வாரமாக இந்தப் பிரச்சினை நடந்துகொண்டிருந்த சூழலில்,
கடும் கண்காணிப்பிற்குரிய பகுதியாக இது இருந்தும் இப்படியான ஒரு
தாக்குதலும் அழித்தொழிப்பும் நடந்துள்ளதில் காவல்துறையின் அலட்சியத்திற்கு
ஒரு முக்கிய பங்குண்டு.
தென்னிந்திய அளவில் அமைக்கப்பட்ட 18 பேர் அடங்கிய எங்கள் உண்மை அறியும்
குழு சென்ற நவம்பர் 15 அன்று பாதிக்கப்பட்ட கிராமங்களுக்குச் சென்றபோது,
இதுபோன்ற அழிவுகளைப் பார்த்துப் பழக்கப்பட்டவர்கள் ஆயினும், ஒரு கணம்
கலங்கித்தான் போனோம். ஓரளவு கான்க்ரீட் வீடுகள், நடுத்தரவர்க்க வசதியுடன்
வாழ்ந்திருந்த அவ்வீடுகளில் இருந்த பொருட்கள் அனைத்தும்
அழிக்கப்பட்டிருந்தன. நகைகள் கொள்ளை அடிக்கப்பட்டு இருந்தன. பொருள்
இழப்பின் மதிப்பு சுமார் ஏழு கோடிகள் வரை இருக்கலாம் என எங்கள் குழு
மதிப்பிட்டது.
இறந்துபோன நாகராஜின் வீடு இருந்த செல்லன்கொட்டாய் கிராமத்திற்கும் போனோம்.
ஊரே வெறிச்சோடிக் கிடந்தது. யாருமில்லை. அங்கே குவிக்கப்பட்டுள்ள
போலீஸ்காரர்களுக்காக ஒரு பெண்மணி வடை சுட்டுக் கொண்டிருந்தார்.
தாக்கியவர்கள் மீது ஆறு வழக்குகள் போடப்பட்டுள்ளன. 500க்கும் மேற்பட்ட்டோர்
குற்றம் சட்டப்பட்டுள்ளனர். இன்றுவரை சுமார் 142 பேர் கைது
செய்யப்பட்டுள்ளனர். தேடுதல் வேட்டைக்கு அஞ்சி வன்னிய கிரமங்களில் யாரும்,
குறிப்பாக ஆண்கள் இல்லை. இரு தரப்புக் கிராமங்களும் பொருளாதார ரீதியாகக்
கிட்டத்தட்ட ஒரே மாதிரிதான் உள்ளன. ஆனாலும் வன்னியர்களுக்கு உள்ளூரில்
நிலம் உள்ளது. கிராம அளவில் நிலமும் சாதியுமே அதிகாரத்தின் ஊற்றுக் கண்ணாய்
உள்ளது.
நிலமில்லாது போனாலும் நவீன வாழ்க்கை, பொருளாதார மாற்றம், அரசியல்
விழிப்புணர்வு ஆகியவற்றின் மூலம் தலித்கள், ஆதிக்க சாதி,யினரைச் சார்ந்து
நிற்பது குறைந்து, சாதிக் கடமைகளைச் செய்வதும் நிற்கிறபோது காலங்காலமாக
ஆதிக்கம் செய்து வந்தவர்களுக்கு ஆத்திரம் வருகிறது. தலித்களிடம் வசதிகள்
பெருகும்போது அந்த ஆத்திரம் அவற்றின்மீது குவிகிறது. இத்தகைய சூழலில்
நடைபெறும் சாதி வன்முறைகள், அவர்களின் இத்தகைய வசதிகளையும் பொருட்களையும்,
சம அந்தஸ்தில் கட்டப்பட்ட வீடுகளையும் அழிப்பதாக உள்ளது. தொண்ணூறுகளில்
நடைபெற்ற தென்மாவட்டக் கலவரங்களிலும் இத்தன்மையைக் காண முடியும். ஆண்களைக்
கொல்வது, பெண்கள் மீது பாலியல் கொடுமைகளை இழைப்பது, நவீன வாழ்வு
தலித்களுக்கு ஏற்படுத்தியுள்ள வசதிகளை அழிப்பது என்பன தலித் மக்களின் மீதான
வன்கொடுமை வடிவங்களாக உள்ளன.
இன்னொன்றையும் இங்கே சொல்லியாக வேண்டும். தமிழகம் முழுமையும் சாதி
மதங்களைத் தாண்டிய காதல் திருமணங்கள் கவுரவக் கொலைகளால் எதிர்
கொள்ளப்படுதல், அல்லது அத்தம்பதியர் தற்கொலைக்குத் தூண்டப்படுதல் என்கிற
நிலை அதிகமாகியுள்ளது. சாதி அமைப்புகள், சாதி அரசியல், சாதிக் கட்சிகளின்
பெருக்கம் என்பன இதன் முக்கிய காரணங்களாக இருக்கின்றன. கிட்டத்தட்ட எல்லாச்
சாதி அமைப்புகளுமே, குறிப்பாக கொங்கு வேளாளர் அமைப்பு, வன்னியர் சங்கம்
முதலியன காதல் திருமணங்களுக்கு எதிராக வன்முறையைத் தூண்டும் வகையில் பேசி
வருகின்றன. சென்ற சித்திரை முழு நிலவு நாளில் மகாபலிபுரத்தில் கூட்டப்பட்ட
வன்னியர் சங்க விழாவில், அச்சங்கத் தலைவர் காடுவெட்டி குரு இவ்வாறு
வன்முறையைத் தூண்டும் வகையில் பேசியுள்ளார். பா.ம.க நிறுவனர் மருத்துவர்
இராமதாஸ் அவர்களும் இதைக் கண்டிக்கவில்லை.
ஒருபக்கம் இன்றைய வாழ்க்கை முறையில் திருமண வயது தள்ளிப் போகிறது
இருபாலரும் இணைந்து கல்வி பயில்வதும் வேலை பார்ப்பதும் அதிகமாகி வருகிறது,
செல்போன் மூலம் எந்நேரமும், பெரியவர்களுக்குத் தெரிந்தும் தெரியாமலும்
தொடர்பு கொள்ளும் வாய்ப்பு அதிகரித்திருக்கிறது. இவை காதலித்துத்
திருமணங்கள் செய்யும் நிலையை அதிகரித்துள்ளன. இந்தக் காதல் திருமணங்கள்
பலவும் சாதிகளைத் தாண்டியதாகத்தான் அமைகின்றன.
ஆனால் அதே நேரத்தில் சாதி மத இறுக்கங்கள் சமூகத்தில் அதிகமாகிக் கொண்டே
போகின்றன. சாதிக் கட்சிகளும் சாதி அமைப்புகளும் அதிகமாகியுள்ளன. சாதி
அல்லது மதம் போன்ற ஒரு குறிப்பான அடையாளங்களின் அடிப்படையில் கட்சிகள்
உருவாகும்போது அவர்களின் அதிகபட்ச ஆதரவிற்கு ஒரு எல்லை, limit
ஏற்பட்டுவிடுகிறது. எனவே தமது குறிப்பிட்ட ஆதரவுச் சாதியை அதிகபட்சமாகத்
திரட்டி consolidate பண்ணுவது என்பதே இக்கட்சிகளின் ஒரே வேலையாகி
விடுகிறது. எனவே மற்றவர்களின் மீது வெறுப்பை விதைப்பதற்கு இவை
தயங்குவதில்லை.
தன் சாதி ஆதிக்கத்தை விரிவுப்படுத்துவது, தன் சாதிக்காரரை முதலமைச்சர்
ஆக்குவது, தன் சாதிப் பெண்களை வேறு யாரும் குறிப்பாகக் குறைந்த சாதியினர்
திருமணம் செய்வதைத் தடுப்பது என்பதெல்லாம் இன்று வெளிப்படையாகப்
பேசப்படுகின்றன. எல்லாச் சாதி அமைப்புகளும், மதவாத அமைப்புகளும் காதல்
திருமணங்களுக்கு எதிராக இருப்பதையும் காணலாம். காதலர் தினக் கொண்டாட்டங்கள்
மீது வன்முறை மேற்கொள்வது, காதலர்களை அடித்துப் பிரிப்பது என்பதெல்லாம்
அதிகமாகியுள்ளன. தருமபுரியில் நடைபெற்றுள்ள இந்த வன்முறையைப்
பொருத்தமட்டில் பா.ம.கவின் சாதி அரசியல் ஒரு முக்கிய பங்கு வகித்துள்ளதை
நாம் மறந்துவிடக் கூடாது. இதுவரை பா.ம.க தரப்பில் மட்டுமே இந்த வன்முறை
கண்டிக்ககப்படவில்லை என்பதும் கவனிக்கத்தக்கது.
சிற்றடையாளங்களை முன்நிறுத்திச் செயல்படும் இக்கட்சிகள்தான் தீவிரத்
தமிழ்த் தேசியம் பேசுவதாக இருப்பது ஒரு பெரிய முரண்நகை. இவர்கள்தான் உலகத்
தமிழர் ஒற்றுமை, தொப்பூள்கொடி உறவு முதலான வசனங்களை அடிக்கடி
உதிர்ப்பவர்களுங்கூட.
1989 ம் ஆண்டு இயற்றப்பட்ட தலித்களுக்கெதிரான “வன்கொடுமைத் தடுப்புச்
சட்டம்” என்பது உண்மையிலேயே பல் நல்ல கூறுகளை உள்ளடக்கிய ஒன்று. இது சரியாக
நடைமுறைப்டுத்தப்பட்டால் இத்தகைய வன்முறைகளைப் பெரிய அளவில் தடுக்கலாம்.
சாதி வன்முறைகள் நடைபெறக்கூடிய பகுதிகளை அடையாளம் கண்டு முன்னெச்சரிக்கை
நடவடிக்கைகளை மேற்ற்கொள்வதற்கு இச்சட்டத்தில் இடமுண்டு. கண்காணிப்புக்
குழுக்களை அமைப்பது, ஆயுத உரிமங்களைப் பறிமுதல் செய்வது முதலிய நடவைக்கைகளை
மேற்கொள்ளவும் இச்சட்டம் வழிவகுக்கிறது. தவிரவும் இதுபோன்ற வன்முறைகளில்
கடும் தண்டனை அளிப்பது, முன் ஜமீன் பெறுவதை மறுப்பது,
வன்முறையாளர்களின்மீது கூட்டு அபராதம் விதிப்பது, பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு
முழு இழப்பீடு அளிப்பது, கடமை தவறும் அதிகாரிகள் மீது இச் சட்டத்தின்கீழ்
தண்டனை வழங்குவது முதலிய சிறப்பு அதிகரங்களை உடைய இச்சட்டத்தை உரிய
முறையில் அமுல் படுத்தவேண்டும் என்பதை நாங்கள் முக்கிய கோரிக்கையாக
வைத்துள்ளோம்.
இந்த வழக்குகளை விசாரிக்கச் சிறப்பு நீதிமன்றம் ஒன்றை பாதிக்கப்பட்ட
பகுதியிலேயே நிறுவி விரைவாக விசாரித்துக் குற்றவாளிகளுக்குத் தண்டனை
வழங்கவேண்டும் என்பதையு���் வலியுறுத்தியுள்ளோம். பாதிக்கப்பட்ட இடத்திலேயே
நீதி விசாரணை நடைபெறும்போது, பாதிக்கப்பட்டவர்கள் அச்சமின்றி விசாரணையில்
பங்கு பெற இயலும். ஆந்திரமாநிலம் சுண்டூரில் இத்தகைய முன் உதாரணம்
உள்ளதையும் சுட்டிக்காட்டியுள்ளோம்.
காதல் திருமணம் குறித்து ஒரு விவாதம் பா.ம.க தரப்பில் இப்போது
முன்வைக்கப்படுகிறது. தாங்கள் காதல் திருமணங்களுக்கு எதிர் இல்லை எனவும்,
வேண்டுமென்றே சில இளைஞர்கள் காதலித்து ஏமாற்றிவிடுகிறார்கள் எனவும் அவர்கள்
தரப்பில் சொல்லப்படுகிறது. காதல் திருமணம் குறித்து இளம் வயதினரிடையே ஒரு
விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்துவது என்பதில் யாருக்கும் கருத்து வேறுபாடு இருக்க
இயலது. பள்ளிகளில் பாலியல் கல்வி கற்பிப்பதும் அவசியம். இவ்வாறான கலப்புச்
சாதிக் கதலர்களைப் பிரித்து விடுவது என்பதற்குப் பல கட்டப் பஞ்சாயத்துக்
குழுக்கள் கிராமங்களில் செயல்படுகின்றன என்பது வேதனைக்குரிய ஒரு உண்மை.
இவர்கள் காதலரைப் பிரித்து, அதற்குக் கூலியாக பெருந்தொகைகளைப்
பெற்றோர்களிடமிருந்து சுருட்டி விடுகின்றனர். இத்தகைய கட்டப் பஞ்சாயத்து
தாதாக்கள் எல்லாச் சாதிகளிலும் உள்ளனர். இந்தப் பிரச்சினையை எதிர்கொள்ள
ஒரேவழி இத்தகைய கும்பல்கள் மீது கடும் நடவடிக்கை எடுப்பதுதான். சாதிக்
கட்சிகளும் அவரவர் சாதிகளைச் சேர்ந்த இக்குழுக்களுக்கு ஆதரவளிக்காமல்
கண்டிப்பதும், அவர்கள் தம் கட்சியைச் சேர்ந்தவர்களாயின் அவர்களைத் தம்
கட்சியிலிருந்து நீக்குவதும் அவசியம். தலித் அமைப்புகளும் இதில் கவனம்
செலுத்த வேண்டும்.
சாதி உணர்வுகளும் அதன் அடிப்படையில் சாதி மறுப்புத் திருமணங்களின்மீது ஒரு
வெறுப்பும் சமூகத்தில் நிலவுவதுதான் இத்தகைய கட்டப் பஞ்சாயத்துக்
கும்பல்கள் நாட்டில் உலா வருவதற்குக் காரணம். தும்பை விடுவிட்டு வாலைப்
பிடிப்பதுபோல இதைக் காரணம் காட்டி, சாதி மீறிய காதல் திருமணங்களுக்கு
எதிராக இன்று சாதிக் கட்சிகள் ப்பேசுகின்றன.
காதல் மற்றும் காதல் திருமணங்கள் குறித்து இளைஞர்கள் மத்தியில் உரிய
விழிப்புணர்வு ஊட்டும் அதே நேரத்தில், காதல் திருமணங்கள் சமூகத்தில்
அதிகமாகக் கூடிய நிலை தவிர்க்க இயலாது என்பதை ஒரு பொதுக் கருத்தாக மக்கள்
மத்தியில் உருவாக்க வேண்டும். பெற்றோர்கள் இது குறித்துப் பதற்றமடையத்
தேவையில்லை என்கிற உணர்வு பரவலாக்கப்படுதல் அவசியம். சாதி அடிப்படையில்லாத
அரசியல் கட்சித் தலைவர்கள், எழுத்தாளர்கள், சிந்தனையாளர்கள் ஆகியோர் இதில்
முன்கை எடுக்கவேண்டும். தீண்டாமை ஒழிப்பு தொடர்பான விழிப்புணர்வைச்
சமூகத்தில் பெருக்குவதில் இவர்கள் முன்நிற்க வேண்டும். மத்திய மாநில
அரசுகள் செயற்கரிய செய்வோருக்கு வீரப் பரிசுகள் வழங்குவதைப்போல
தீண்டாமைக்கு எதிராகச் செயல்படுவோருக்கும் ஆண்டு தோறும் பரிசுகள் வழங்கி
ஊக்குவிக்க வேண்டும் என்றெல்லாமும்கூட அரசை நோக்கி மட்டுமின்றி சமூகத்தை
நோக்கியும் இன்று கோரிக்கை வைக்க வேண்டியதாகியுள்ளது.
|
|