சுரேஷ்குமார் இந்திரஜித்தின் ‘சுழலும் மின் விசிறி’

அன்று ஊருக்குப் போய்விட்டு இரவு வந்து விடுவதாகவும் எதிர் வீட்டில் கொடுத்திருக்கும் சாவியை வாங்கி வீட்டைத் திறந்து வழக்கமான வேலைகளைச் செய்து முடித்து சாவியைத் தந்துவிட சொல்லி செல்கின்றாள் அஞ்சலையின் எஜமானி. முதன்முதலாக யாருமில்லாத வீட்டில் தன் அன்றாட பணியைச் செய்ய செல்லும் அஞ்சலையின் பொழுதுதான் எழுத்தாளர் சுரேஷ்குமார் இந்திரஜித்தின் ‘சுழலும் மின் விசிறி’ கதை.

வீட்டிற்குள் செல்பவளுக்கு எஜமானியும் அவளது குடும்பமும் இல்லாத சூழல் அவளையே எஜமானியாகவே மாற்ற செய்கின்றது. அன்றைய பொழுது குளிர்சாதனப் பெட்டியில் இருக்கும் பழரசத்தைச் சுவைத்துப் பார்க்கின்றாள்; மெத்தையில் புரள்கின்றாள்; எஜமானியின் உடையை அணிந்து அழகு பார்க்கின்றாள். இதற்கிடையில் வேண்டா வெறுப்பாக வீட்டு வேலைகளைச் செய்து முடிக்கின்றாள். சுழலும் மின் விசிறியின் கீழ் களைப்பு தீர சோபா நாற்காலியில் படுத்து ஓய்வெடுக்கின்றாள். மனமில்லாது தன் வீட்டுக்குத் திரும்புகின்றாள்.

வீட்டு வேலை செய்யும் அஞ்சலை, குடிசையில் வசிப்பவள். தான் வேலை செய்யும் வீட்டு எஜமானியின் குடும்பத்தினர் வீட்டிலில்லாத தக்க சமயம் அவளது மனதில் ஒளிந்திருக்கும் ஆசைகளைத் திறந்து விடுகின்றது. அதைப் பெரும் வாய்ப்பாக கருதுகின்றாள். அவள் வீட்டிற்குள் நுழையும் பொழுது எத்தகைய திட்டங்களும் அவள் வசமில்லை. ஆனாலும் சிறிது நேரம் தன்னையே மறந்து மகிழ்ச்சியில் திளைப்பவள் மீண்டும் தன் சுய நிலைக்குத் திரும்ப மனமின்றி சிரமப்படுகின்றாள். அதுவரையிலும் அத்தகைய வசதிகளைத் தன் வாழ்க்கையில் பெறாதவள், அதை பெரும் வாய்ப்பென கருதுகின்றாள்.

ஆசை என்பது ஆபத்தானது. எத்தருணத்திலும் தொற்றிக் கொள்ள சந்தர்ப்பத்தை எதிர்ப்பார்த்துக் காத்திருக்கும் ஆசைகளின் பிடியிலிருந்து சிக்காமல் விலகுவது எளிதான விஷயமல்ல. ஆசைகள் அருகில் வராதவரை அவர்தம் வாழ்க்கை அவரவர்களுக்கு மகிழ்ச்சியைத் தந்து கொண்டுதான் இருக்கின்றது. ஆசைகள் வந்துவிட்டப்பின் அதுவரையிலும் வாழ்ந்து வந்த வாழ்க்கையின் மீது திருப்தியின்மை எளிதாக பிறந்து விடுகின்றது.

ஒவ்வொரு சராசரி மனித மனமும் தான் இருக்கும் நிலையைவிட அதற்கடுத்த நிலையின் மேலே ஆசை கொள்கின்றது. அந்நிலையை அடைந்தவுடன் அதற்கடுத்த நிலையின் மீது ஆசை ஏற்படும். இது முற்றுப்புள்ளி இன���றி தொடர்ந்து நீண்டு கொண்டே இருக்கும். ஆனால் உற்று நோக்கும் போதே பல விஷயங்கள் தென்படும்.

அடுத்த அடுத்த நிலைகளின் மீது ஆசை உருவாகி அதை அடைந்து கொண்டு வரும் வேளை, அதுவரையிலும் இருந்த மகிழ்ச்சியும் நிம்மதியும் தொடர்ந்து கரைந்து கொண்டே வரும். ஆசைகளைத் தகர்த்தெறிய மனமில்லாமலும் வழி தெரியாமலும் இருப்பவர்கள், நிம்மதியையும் தக்க வைத்துக் கொள்ள எண்ணுவது சற்று சிரமமான காரியம்.

ஆசைகளுக்கு முடிவென்பதில்லை. அதற்கான முடிவை உருவாக்கிக் கொள்வது மனித மனங்களில் மட்டுமே உள்ளது. அதைச் சாத்தியப்படுத்த பல சமயங்களில் மனங்கள் விரும்புவதில்லை. ஆசைகளால் தங்களின் அழிவைத் தேடி கொண்டாலும் அவற்றின் மீதான விருப்பம் சற்றும் குறையாமலிருப்பது ஆச்சர்யமானது.

மனிதர்களின் மனங்களில் எங்கோ ஆழங்களில் நிறைவேறாத ஆசைகள் புதைந்து கிடக்கின்றன. அதற்கான தருணம் வாய்க்கும் வேளையில் வெளிப்படும் ஆசைகள் தாங்களாகவே வெளியே வந்து தலை காட்டும்போது மனங்களும் அதற்கு உடன்பட்டே செல்கின்றன.

வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam - A Magazine For Arts And Literature
© vallinam.com.my | All Rights Reserved. 2012.  |  Designed by CVA | Best View in : Mozilla Firefox |  Best resolution : 1024 X 768