காதல்

“20 வயதில் காதலை பேசாவிட்டால் வயதில் பிரச்சனை; 50 வயதுக்கு பிறகும் காதலை பற்றி பேசினால் மனதில் பிரச்சனை” என்கிறார் சுகி.சிவம்.

இந்த வாசகம் சரியா தவறா என்பதெல்லாம் ஆளுக்கு ஆள் மாறுபடலாம். சமீபத்தில் ஒலிவட்டில் கேட்ட சுகி.சிவத்தின் சொற்பொழிவில் இருந்த வாசகம்தான் அது. சில ஆண்டுகளுக்கு முன் இது போன்ற சொற்பொழிவுகளிலும் பொன்மொழி புத்தகங்களிலும் மூழ்கியிருந்தேன். ஏதாவது ஒன்று நமக்கு துனையாக இருக்க வேண்டும் என நாம் எப்போதும் நினைத்துக் கொண்டே இருக்கிறோம். அப்படி ஒன்றுதான் கண்ணதாசனின் அர்த்தமுள்ள இந்துமதம் எனும் ‘சொற்பொழிவு’ குறுவட்டும்.

இப்போது அந்த அர்த்தமுள்ள இந்துமதம் குறுவட்டை கேட்கையில் எனக்கேகூட வேடிக்கையாக இருக்கிறது. அன்று ஆழ்ந்த கருத்துகள் என தெரிந்தவையெல்லாம், இப்போது மேலோட்டமான கருத்தாகவும்தான் தெரிகிறது. குழப்பமான கருத்துகளாகவும் தெரிகின்றன. அந்த குறுவட்டில் எந்த மாற்றமும் இல்லை. மாற்றம் எல்லாம் அதனை இடைவேளைவிட்டு கேட்கும் என்னிடம்தான் இருக்கிறது என புரிந்துக்கொண்டேன்.

இந்த இடைவேளைதான் எத்தனை முக்கியமானது!

இந்த இடைவேளையை நினைக்கும் போதும் சுகி சிவத்தின் அந்த கருத்தினை நினைக்கும் போதும்; உண்மை சம்பவம் ஒன்று நினைவில் வருகிறது.

திடீரென எங்கள் வீட்டு வரிசையில் ஒரே பரபரப்பு. ஒவ்வொருவரும் வீட்டுக்கு வெளியில் வந்து கத்திக் கத்தி பேசத் தொடங்கினார்கள். விசயம் இதுதான், நான்கு குழந்தைகளுக்குத் தாயான, கடந்த ஆண்டுதான் கணவனை பறிகொடுத்த பெண், வீட்டின் பின்னால் இருக்கும் ஒரு முதியவருடன் ஓடிவிட்டார்.

அவருக்கு வயது 50 இருக்கும். இந்த பெண்ணுக்கு 35க்குள்தான் இருக்கும். இறந்த இவரது கணவரும் அந்த முதியவரும் நண்பர்களாம். முதியவரைவிடவும் அந்த பெண்ணின் கணவருக்கு ஐந்து வயது குறைவு. தன்னுடைய இளமையை ஒரு வயதானவர்க்கு சந்தர்ப்ப சூழலில் காரணமாக அந்த பெண் கொடுத்திருக்கிறார். அதன் சாட்சியாக அந்த பெண்ணுக்கு 4 பிள்ளைகள். அனைத்தும் பெண் பிள்ளைகள் .ஒவ்வொன்றுக்கும் மூன்று நான்கு வயதுதான் வித்தியாசம் இருக்கும்.

நான்காவது குழந்தை பிறந்த பிறகு அந்த குடும்பத்தில் பிரச்சினை எழ ஆரம்பித்தது. கணவருக்கு மனைவி மீது சந்தேகம். ஒவ்வொரு இரவும் வீட்டில் ஒரே ரகளையாக இருக்கும். எங்கள் வீட்டு வரிசையில் இருக்கும் எல்லோரும் வெளியில் வந்து சத்தத்தைக் கேட்போமே தவிர வேற எதையும் செய்துவிடவில்லை.

அந்த பிரச்சினைக்கு தீர்வு சொல்லவும் அவர்கள் இருவரையும் சமாதானம் செய்யவும் அந்த முதியவரால் மட்டுமே முடிந்தது. மனைவியின் தனக்கு இருக்கும் சந்தேகம்தான் பிரச்சினைக்கு காரணம் என அந்த முதியவர் ��ொல்லும் போது கேட்டு தலையாட்டும் அந்த கணவன் இரண்டு நாள்களில் மீண்டும் பழைய படி ஆரம்பித்துவிடுவார். மறுபடியும் அந்த முதியவர் சமாதானம் செய்ய உள்ளே நுழைவார்.

இப்படியாகத் தொடர்ந்துக் கொண்டே இருந்த சமயம்தான் அந்த கணவர் விபத்தில் இறந்துவிட்டார்.

அந்த பெண்ணுக்கு ஆதரவாகப் பலர் இருந்தார்கள். நாளாக நாளாக, ஒருவர் பின் ஒருவராக அவரிடம் இருந்து விலகினார்கள். தன்னையும் தனது நான்கு பெண் பிள்ளைகளையும் பார்ப்பதற்கு கடைசியாக அந்த பெண்ணின் அம்மாதான் இருந்தார். அவ்வபோது அந்த முதியவரும் வந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். அவரும் ஒண்டிகட்டியென்பதால் அந்தப் பெண்ணில் அம்மாவுக்கு இவருக்கும் நெருக்கம் இருப்பதாக அங்கிருந்தவர்கள் பேச ஆரம்பித்தார்கள். அந்த பெண் எதனையும் காதில் வாங்கிக் கொண்டவராகத் தெரியவில்லை.

இதற்கு இடையில்தான் அப்படி ஒரு சம்பவம் நடந்தது. அந்த பெண்ணை காணவில்லை. ஆளுக்கு ஆள் தேட ஆரம்பித்தார்கள். அந்த பெண்ணின் அம்மா மட்டும் வெளியில் எங்கு சென்று தேடவில்லை. வீட்டு வாசலிலேயே தலையில் கைவைத்து உட்கார்ந்திருந்தார்.

பின்னர்தான் எங்களுக்கு தெரியவந்தது. அந்த முதியவரையும் காணவில்லை. நாங்கள் அந்த பெண்ணை தேடுவதை நிறுத்திவிட்டோம்.

ஒரு மாதம் கழிந்தது. ஒரு வேன் அந்த வீட்டின் முன் வந்து நின்றது. நான்கு பெண் பிள்ளைகளைகளும் அந்த வேனில் அருகிள் இருந்து கண்களை துடைத்துக் கொண்டே பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். அந்த பாட்டி இப்போதும் வாசலிலேயே அமர்ந்து எதனையோ வெறித்துப் பார்த்தபடி இருந்தார்.

வாரா வாரம் அந்த வேன் அந்த வீட்டின் முன் நிற்கத் தொடங்கியது. அந்த முதியவர் வேனில் உட்கார்ந்திருந்தப்படியேதான் 4 பிள்ளைகளுடன் பேசுவார். அம்மா, நான்கு மகள்கள் இவர் என அடிக்கடி வேனில் சுற்றிவந்தார்கள்.

அந்த பெண்ணுக்கு ஓடுகாலி என பெயரிட்டார்கள்.

இப்போது மீண்டும் அந்த பெண்ணை நினைக்கவைத்தது சுகிசிவத்தின் வாக்கியம்தான். ஆனால் இம்முறை அவரின் கருத்துடன் உடன்படுவதாய் இல்லை.

அந்த பெண் நன்கு யோசித்துதான் அப்படி போயிருக்க வேண்டும். இப்போது அந்த பெண்ணின் அம்மா இறந்துவிட்டார். அந்த பெண்ணும் தனது நான்கு பிள்ளைகளுடன் முதியவரிடம்தான் இருக்கிறார்கள். ஒருவேளை அந்த பெண் தன் வயதுக்கு ஏற்றார்போல ஒருவனை தேர்ந்தெடுத்திருந்தால், அவர்கள் நன்றாக இருந்திருப்பார்கள். ஆனால் நான்கு பிள்ளைகளில் கதி கேள்விக்குறியாகத்தான் இருக்கும்.

ஊராரை பொருத்தவரை அவள் ஓடிப்போனவர். தன் அம்மாவுக்கே துரோகம் செய்தவர். குடும்ப மானத்தை வாங்கியவர். பிள்ளைகளை இழிவாக்கியவர். வயதானவரை மயக்கியவர். என என்னென்னமோ சொல்லலாம்.

ஆனால் அவர் வரையில், தன் நான்கு பிள்ளைகளுக்கு நல்லதொரு எதிர்காலம் இருக்கிறது. குறிப்பாக தன் வாழ்க்கைக்கு நல்லது எதுவென்று அவரே தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறார். சரியோ தவறோ அவரை யாரும் இனியும் குற்றம் சொல்லப்போவதில்லை.

வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam - A Magazine For Arts And Literature
© vallinam.com.my | All Rights Reserved. 2012.  |  Designed by CVA | Best View in : Mozilla Firefox |  Best resolution : 1024 X 768