பால்வெலரி என்ற கவிஞர் ஒரு தடவை பாசாங்குகாரன் யார் என்று விளக்கம் சொன்னார்: போரடிக்கும் போது போரடிக்கிறது என்று சொல்லாதவன் பாசாங்குகாரன்.

இந்த விளக்கத்தை வைத்துப் பார்த்தால் என்னை நீங்கள் பாசாங்குக்காரன் என்று மட்டும் சொல்ல முடியாது. ஏனென்றால் சமீபத்திய மலேசிய எழுத்துகள் பற்றி பரிச்சயம் ஏற்படும் முன்பு அங்கு இலக்கியம் இருக்கிறதோ என்று கேட்பது என் வழக்கம். அதாவது நான் பால்வெலரியன் இலக்கணப்படி பாசாங்குகாரனல்ல என்று எனக்கே நிரூபிக்க வேண்டிய தேவைக்காக அப்படிச் சொல்லி வந்தேன்.

போன ஆண்டு மலேசியாவில் உள்ள இலக்கியம் பற்றிய அறிமுகத்துக்காக அந்நாட்டுக்குப் போனேன். தமிழகத்தில் உள்ள மோசடிப்பேர்வழிகள் அங்கும் இருந்தாலும் ஓரிருவர் நம்பகமான இலக்கியத்தை வளர்ப்பதற்காகக் கஷ்டப்பட்டுக் கொண்டு இருக்கிறார்கள் என்று தெரிந்து கொண்டேன். இத்தகையவர்கள் மூலமாக எனக்கு ஒரு சிறுகதைத் தொகுப்புக் கிடைத்தது. அதன் தலைப்பு: மஹாத்மன் சிறுகதைகள். மாலனும் ஒரு தடவை இந்த நூல் பற்றிச் சொன்னார். இந்த 88 பக்க நூலில் மொத்தம் 10 கதைகள் இருந்தன. முதல் இரண்டு, மூன்று கதைகள் ரமேஸ் என்ற பாத்திரத்தைப் பற்றியது. எனக்கு இன்று தமிழகத்திலிருந்து எழுதிக் கொண்டிருப்பதில் தலைசிறந்த எழுத்தாளரான மா. அரங்கநாதன் கதைகளில் முத்துக்கறுப்பன் என்று ஒரு பாத்திரம் எல்லாக் கதைகளிலும் வருவது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. மஹாத்மனின் பிற கதைகள் வேறு விதமானவை.

இக்கதைகளை நான் படித்து முடித்ததும் அவை உலகத்தரத்திலமைந்த தமிழ்ச் சிறுகதைகள் என்று எனக்குத் தோன்றின. வெளியிட்ட வல்லினம் பதிப்பகத்தைப் பாராட்டத் தோன்றியது.

நான் ஏற்கனவே சை.பீர்முகம்மது என்பவர் தொகுத்த மலேசியக் கதைகளைப் படித்திருக்கிறேன். அவை மலேசியாவின் ஆரம்பக் கட்டக் கதைகள். எனவே கல்லூரி மாகஸின் கதைகள் போல் எழுதப்பட்ட அத்தொகுப்பின் பெருவாரிக்கதைகளை மன்னிக்கலாம். அவற்றை எழுதியவர்கள் பல பரிசுகளையும் பாராட்டுகளையும் பட்டங்களையும் பெற்றுத் திருப்திப்பட்டுக் கொள்வதை நாம் தடுக்க முடியாது. பெரும்பாலும் ரப்பர் தோட்டங்களும் அத்தகைய வாழ்க்கை முறையும் இத்தகைய கதைகள் மூலமே கிடைப்பதால் முற்றிலும் அத்தகைய ஆரம்பகட்ட தமிழ்க் கதைகளை நாம் ஒதுக்குவதும் சரியல்ல. ஏனெனில் அழிக்கப்பட்ட தோட்டமும், தமிழ் மூச்சும், தமிழ்த் துயரமும் அக்கதைகளில் தானே உள்ளன.

ஆனால் மஹாத்மன் கதைகளின் தொடக்கம், முடிவு, அமைப்பு எல்லாம் வேறுபட்டவை. ரப்பர் தோட்டங்கள் அழிக்கப்பட்டு வெளியேறிய தமிழர்கள் மலேசியாவில் எப்படி வாழ்கிறார்கள் என்று ஒருவித interior monologue ஆக கதை மூலமாக மஹாத்மன் முன் வைக்கிறார். இந்த உள்முக கதை அமைப்பு முறையைத் தமிழகத்தில் மௌனியும் சில கதைகளில் புதுமைப்பித்தனும் இம்முறையின் "மாஸ்டர்" என்று சொல்லக்கூடிய கு.ப.ராவும் நாற்பதுகளுக்குள்ளேயே கண்டுபிடித்திருந்தனர். சிங்கப்பூருக்கு கு.அழகிரிசாமி போனபோது இவ்விஷயங்களை அங்கே பரிச்சயம் செய்திருப்பார். ஆனால் தி.மு.க.வும் மு.வ.வும் ஒன்று சேர்ந்து கு. அழகிரிசாமியை தோற்கடித்திருப்பார்கள். பரவாயில்லை; மஹாத்மன் தோன்றிவிட்டார். "மதம் பிடித்து" என்ற ��ுதல் கதையில் திக்குவாய் உள்ள கதாநாயகனுக்குப் பேச்சை சரி செய்ய மு.வ.வின் கரித்துண்டு நாவலை கிறிஸ்தவ போதகர் வாசிக்க வைத்து சரிசெய்யும் போது மலேசியாவில் உள்ள முருக வணக்கமும் வீடுகளில் கோலம் போடுவதும் கரித்துண்டு படிப்பதும் தமிழகத்திலிருந்து போனவை என்றறிகிறோம். கிறிஸ்தவத்தமிழும் போதகர்களும் அல்லேலுயாக்களும் கூட தமிழகத்திலிருந்து கப்பல் ஏறி மலேசியாவுக்குச் சென்றுள்ளன. "நடந்தது என்னவென்றால்" என்ற கதையில் இளையராஜா பெயர் சீனப் பாடல்களுக்கிடையில் வருகிறது.

முதல் கதையில் திருச்சபைக்கும் அதன் போதகர்களுக்கும் மனம் பறிக்கொடுத்தவன் தன் உறவினர்களால் "பரதேசி நாயே" என்று வசை பாடத்தக்கவனாகவும் ஜாதி மதத்தை விட்டுக் கொடுப்பவனாகவும் தமிழனோட மானத்தை வாங்குகிறவனாகவும் வருணிக்கப்படுகிறான். இத்தகைய பரிதாபத்துக்குரியவனான கதையின் மையப்பாத்திரத்தின் மன ஓட்டம் கீழ் வருமாறு சித்தரிக்கப்படுகிறது:

"...... இருள் கவ்விக் கொண்டது. ஆவி வெளியே போவதைப் போன்ற பிரமை. காரிருளில் சூனியத்துக்குள் இழுத்துக் கொண்டு செல்லப்பட்டேன். இராட்சச கம்பளிப் பூச்சி ஒன்றைப் பல்லக்கில் தூக்கிச் சொல்லும் கனவு முடிந்து விழிப்பு வந்தது. பறையொலி சத்தம் கேட்டது. உள்காய்ச்சலடித்தது. நெருப்புக் காய்ச்சல். எழுந்திருக்கையில் உடல் தன் பலத்தை இழந்திருந்ததை உணர முடிந்தது. மெழுகுவர்த்தியின் வாசத்தை மீறி பிணவாடை ஊடுருவியது. வீட்டின் மையத்தில் என் தாயும் தகப்பனும் பிணங்களாக கிடத்தி வைக்கப்பட்டிருந்தனர்.

இத்தகைய உள்முகமான மன ஓட்டமாய், பல கதைகளும் எழுதப்பட்டுள்ளன. "பிணப் பெட்டி" என்ற இரண்டாவது கதையும் பிணத்தைச் சுற்றியே எழுதப்பட்டுள்ளது. கதையின் பெயரும் கவனத்துக்குரியது. இந்தக் கதையிலும் தமிழடையாளமாய் கருதப்பட்ட இந்துமத அடையாளத்துக்கும் மதமாறலுக்கும் உள்ள முரண்பாடு வெளிப்படுகிறது.

"மூன்றாவது அறுபுதம்" என்ற மூன்றாம் கதையில் ஆவி எழும்பி தங்கத்துகள் பரவுவதும் மாறி மாறி எல்லோரும் சிரிப்பதும் என்று ஆவியின் அபிஷேகம் என்ற உன்மத்த நடை மூலம் எழுதப்பட்டுள்ளது.

நான்காவது கதை, இந்த முதல் மூன்று கதைகளின் உள்முகக்கதை உத்தியிலிருந்து மாறுபடுகிறது. கதையின் பெயர் "ஓலாவே" என்பது. நமக்குப் பொருள் புரியவில்லை. அதனால் என்ன?

"லாலான்" புல்லைப்போல் முடி வளர்ந்திருக்கும் அவன் என்ற பாத்திரமும் கதை சொல்லியும் நண்பர்கள். கெஸினோவில் சூதாட்டம் ஆடுவது பற்றியது கதை. சூதாட்டத்தின் போதை, கதை அமைப்பாய் ஆக்கும் உத்தியில் கதைக்கு ஒரு வேகம் சேர்க்கிறது. முதல் மூன்று கதைகளில் பெந்தகோஸ்து கிறிஸ்தவ உன்மத்த வெறியைக் கதை உத்திக்குப் பயன்படுத்தும் எழுத்தாளர் மஹாத்மன், அற்புதமான மையமழிப்பு ஒன்றைக் கெஸினோவின் ரௌலட் சுழற்சியில் காண்கிறார். கதைக்கு ஒரு amoral (ஒழுக்கத்துக்கு அப்பால்) தன்மையைத் திருட்டு வாட்ச் விற்பனை மற்றும் விநாயகர் சிலை திருட்டு நிகழ்ச்சிகள் உருவாக்குகின்றன.

ஐந்தாவது கதை, "நடந்தது என்னவென்றால்". சித்திரவதை செய்பவர்களும், சோதனைக்காரர்களும், காவல் நிலைய உயர் அதிகாரிகளும் மலாய், சீன, தமிழ்க் கைதிகளும், சுய உடல் இன்பம் தேடிகளும், ரௌடிகளும் இவர்களுக்கும் தனக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை என்பது போல் "பாஜூ குரோங்கில்" தனித்துவிடப்பட்ட மலாய் மாதும் தங்களுக்கென்று பெயர்கள் இல்லாதவர்களாய் கதையில் வருகிறார்கள். இவர்கள், யார் என்ற அடையாளம் கதையில் அமுக்கப்பட்டுக் கதை சொல்லியான தமிழனின் தொடர்ந்த அசைவின் மூலம் கதை நகர்த்தப்படுகிறது. யாரும் எதுவும் பேசுவதில்லை. யாருக்கும் கதையில் முகமில்லை. மனம் என்று ஒன்றில்லை. நீதிபதி வருகிறார். அவர் ஓர் இளம்பெண். ஏதோ மொழியில் தீர்ப்பு வருகிறது. மலாய் பெண்மொழி பெயர்ப்பாளர் வாய்தா திகதியை அறிவிக்கிறார். தமிழ்க்கதை சொல்லி அபாயகரமானவனாய்க் கருதப்பட்டுப் பின்னால் கைசேர்ந்து விலங்கிடப்பட்டு இருபுறமும் காவலர்கள் இருந்து அழைத்துச் செல்லப்படுகிறான். அடைக்குமிடத்தில் குனிந்து ஆசனவாயை விரிக்கிறார்கள். யுகேபி காவலர்கள் சில ஆசனவாய்களில் கையுறை போட்ட விரல்களை நுழைக்கிறார்கள். ஒரு பிளாக்கிலிருந்து இன்னொரு பிளாக்குக்கு கைதிகள் மாற்றப்படுகிறார்கள். கலவரம் நடக்கிறது. காவலர் வருகிறார்கள். கதை சொல்லிக்கு ஒரு தமிழ் அரவாணி செத்தவனைப் போல் நடிக்கச் சொல்ல, இவன் செத்தது போல் நடிக்கிறான். ஆறு வயதிலிருந்தே நடித்துக் கொண்டே தானே இருக்கிறேன் என்கிறான் தமிழன். நீதிமன்றத்துக்குப் போகிறான். பல இனங்களுக்கு மத்தியில் தீபாவளி அன்று பாரபட்சமாய் நடத்தப்பட்டதுக்காய் கலவரம் நடந்ததா என்று கேள்வி வருகிறது. நீதிபதி சாட்சியங்கள் இல்லாததால் விடுதலை வழங்குகிறார். வெளியேறுகிறான். அவனது நிரந்தர விடுதலை சப்பென்றிருந்தது என்ற வாக்கியத்துடன் கதை முடிகிறது.

முதன் முதலாகத் தமிழடையாளக்கதை ஒன்று உச்சபட்ச அவலத்துடன் உத்திச்சிறப்புடன், நன்மை - தீமை என்ற எளிமைப்படுத்தப்பட்ட மையத்தை அழித்தபடி கதை அளிக்கும் ஆழத்தின் சாத்தியப்பாட்டுடன் இப்போது தான் எழுதப்பட்டிருக்கிறது. இத்தகைய ஆச்சரியமான எழுத்துத் தமிழகத்தில் கொண்டாடப்பட்டிருக்க வேண்டும். ஆனால் மஹாத்மன் யார் என்று சிறு பத்திரிக்கை வட்டாரத்தைச் சார்ந்தவர்களுக்குக் கூட தெரியாது. ஒருமுறை சை.பீர் முகம்மது (உயிர்மை சிறப்பிதழில்) வண்ணநிலவன் மலேசிய கதைகளைச் சேர்க்கிற கதைத் தொகுப்புக்குத் தன் ஆதரவு இல்லை என்பது போல் கூறிய தகவலைத் தெரிவித்திருந்தார். வண்ணநிலவன் மஹாத்மனைப் படித்திருக்க மாட்டார் என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது.

இத்தொகுப்பின் ஆறாம் கதையின் பெயர்: "பரதேசி நடையும் அந்த அலறலும்". ஏழாம் கதையின் பெயர்: "கடவுள் கொல்லப்பார்த்தார்". ஆறாம் கதை, நடப்பது சுகமாய் இருக்கிறதென்று நடந்து கொண்டேயிருக்கும் மலாய் தமிழனின் கதை. எப்போதும் இவனால் நடக்க முடிவதில்லை. கனவையும் தூக்கத்தையும் தவிர்ப்பதற்காகப் பகலெல்லாம் நடந்து திரிகிறேன் என்பவன் இரவு ஆனதும் நீண்ட பக்தர் கூட்டங்களில் வரிசையில் நின்று அவனுக்கான உணவைப் பெறுகிறவன். சீருடைக்காவலர்கள் "பங்களாவா பாகிஸ்தானா, நேப்பாளா?" என்று இவனை விரட்டுவார்கள். இவனிடம் "உன்னை அடிக்கடி இங்குப் பார்க்கிறேன்". என்று சிலர் உரையாடுகிறார்கள். அவர்கள் மூக்குக் கண்ணாடி அணிந்தவர்கள். அவர்கள் நோக்கம் புரிந்ததும் "என் உடலும் என் விந்தும் விற்பனைக்கல்ல, வேறு ஆளைப்பார்" என்று கூறி நகர்கிறான். இப்படிப்பட்ட வாக்கியத்தின் மூலம் உடலையும் விந்தையும் விற்கிற இன்னொருவனின் கதை. இச்சிறுக்கதையின் sub-text-இல் கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது. அப்படி ஒரு மொழி நடை அமைப்பு, கதைக்கு இரண்டு தளத்தின் தன்மையைக் கொடுக்கிறது. திடீரென்று "படைத்தவன் மேல் கோபம் கொண்டேன்" என்ற வாக்கியம் வருகிறது. மொழி நடை திருகலாக்கப்பட்டுக் கதைக்கு வேறு பரிமாணங்கள் ஏற்படுகின்றன. ஒரு மலாய்க்காரர் "கிட்ட வந்துவிட்டாய் இன்னும் சில அடிகள் தான். வா என்னோடு" என்கிறார். எதன் கிட்ட என்ற விளக்கம் கதையில் தரப்படுவதில்லை. இதைத் தான் திருகல் மொழிநடை என்கிறேன். இது போல் இன்னொரு வாக்கியம்:

"எனக்கு ஒத்தாசை வரும் இடமெல்லாம் மேடோ என நினைத்தது மனம்."

இந்தத் திருகல் மொழிப் பயன்பாடு கதைக்கும் மொழிக்கும் அபபால் செல்லும் மனநிலையை உருவாக்கும் முறையில் மஹாத்மன் எழுதுகிறார்.

கிருஸ்தவக் கூட்டத்துக்கு அடுத்து மாரியம்மன் கோயிலில் சாப்பாடு. இது கீழ்த்தரமான வாழ்வு என்று ஒருவர் சொன்னதும் வெளியேறுகிறான். சீக்கியர் கோயில், முஸ்லீம் மசூதி என்று எல்லா இடத்திலும் உணவு உண்கிறவனின் ஒரு கதை இது. ஆற்றலை இழந்தவனின் கதை. மனதை நீக்கிவிட்டு உடலை வைத்து வாழும் வெளிநாட்டுத் தமிழனின் கதை. எதிர்காலத்தில் தமிழ் இனம் உலகம் எங்கும் ஆற்றலற்ற இனமாய் ஆகப் போகிறதென்ற ஆபத்தின் குறியீடு.

இதுபோல் தமிழகத்திலேயே வாழ்ந்த கந்தனின் கதையை மதுரையைச் சுற்றிய விளக்கங்களுடன் கஞ்சா போதையிலிருந்து விடுபடாமல் செத்த ஜி. நாகராஜன் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பே சொன்னார். மஹாத்மனின் ஆறாம் கதையின் பெயரில்லாத நாயகன் ஜி. நாகராஜன் அறிமுகப்படுத்திய கந்தனின் மகனோ? கந்தனின் மகன் மலேசியாவுக்கு எப்போது போனான். ஜி. நாகராஜனின் கந்தன் எக்ஸில் டென்ஷியலிசம் தமிழில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்ட கட்டத்தில் புது அர்த்தம் பெற்றான். கந்தனின் சர்வதேசத் தோழர்கள் பிரஞ்சு எழுத்தாளர் காமுவால் எழுதப்பட்ட "அந்நியன்" நாவலில் வரும் மர்சோ என்ற பாத்திரம் மூலமும் சார்த்தர் அறிமுகப்படுத்திய நாஸியா (குமட்டுதல்) என்ற நாவலிலும் வருகின்றனர். இந்த இரண்டு நாவல்களிலும் வரும் பாத்திரக் காட்டி சுந்திரராம சாமியின் "ஜே ஜே சில குறிப்புகள் நாவலில் வரும் ஜோசப் ஜேம்ஸ் என்ற பாத்திரம். மஹாத்மன் கதையில் தோட்டக் காட்டிலிருந்து விரட்டப்பட்ட தமிழன் ஒருவனின் மகன் அனைத்துலகப் பிச்சைக்காரனாய் வருகிறான். தமிழடையாளத்தை அமைப்பியல் சிந்தனை மீட்டெடுத்தபோது சர்வதேச அடையாளமும் தமிழடையாளமும் இல்லாத (அல்லது நுட்பமான அடையாளமாய் மாறிய) பாத்திரம் ஒன்றை மஹாத்மன் என்ற மலேசிய எழுத்தாளர் உருவாக்குகிறார். தத்துவங்களும் கோட்பாடுகளும் தான் பார்வையில் விரிவை ஏற்படுத்தும். தமிழகத்தில் எண்பதுகளில் தோன்றிய கோட்டாட்டுத் தேடல் தமிழய் எங்கிருந்தாலும் அங்கங்கு மெதுமெதுவாய்ப் பரவும். கோட்பாடுகளிலிருந்தும் விகசித்தெழும் தமிழிலிருந்துப் தப்பிப் புறமுதுகிட யாராலும் முடியாது. மஹாத்மனுடையது புதுவித எழுத்து என்பதற்கு வேறு அத்தாட்சி வேண்டாம்.

"ஹிண்ட்ராப்" என்ற இயக்கம் ஓர் உண்மையின் வெளிப்படல் என்று மலேசிய அரசியல்வாதிகள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

ஏழாவது கதையான "கடவுள் கொல்லப்பார்த்தார்" என்ற கதையும் ஆறாவது கதை போன்ற உள்ளோடும் உரையாடல் (Interior Monologue) உத்தியிலேயே நுட்பமாக எழுதப்பட்டுள்ளது.

எட்டாவது கதை "மூன்றாம் தூதனின் மூன்று சுருள்கள்" என்பது மரபான கதை அமைப்பைக் கொண்டு கதை முடிவு ஒரு திருப்பத்துடன் முடிகிறது. எனினும் உள்ளோடும் குரலின் தொனி கதையில் கேட்கவில்லை என்று கூற முடியாது. இது பயன்படுத்தப்படுகிறது. ஆரம்ப கதைகளில் சுவிசேஷ ஆவியின் வெளிப்பாடாய் அமைந்த அந்த உள்குரல் பிறகு சமயச் சாயலில் இருந்து முற்றாய் விடுபடுகிறது. "கடவுள் கொல்ல..." கதையில் கதை சொல்லி இந்து சாமிமாய் மாறிச் சமூக நியாயத்துக்காகத் தண்டிக்கிறான். மனைவியின் மார்பில் சூடுபோட்டுவிட்டுக் கோயில் விழாவில் ஆங்காரமிக்க சாமியாய் ஆடும் நாகேந்திர ஐயாவைக் கொல்கிறான் கதைசொல்லியான ரமேஸ். தொடக்கக் கதைகளில் இதே ரமேஸ் கிறிஸ்தவனாக இருந்தவன் என்பதையும் மறக்கக் கூடாது. இத்தொகுப்பில் இந்த ஒரு கதை மட்டும் மாறுபட்ட அமைப்புடன் காணப்படுகிறது.

இத்தொகுப்பின் ஒன்பதாவது கதையின் பெயர்: "இரண்டாம் சுருள்". இக்கதை இந்தோனேசியர்கள் மலேசியாவில் தமிழர்களின் வாழ்விடமான தோட்டங்களுக்குள் நுழையத் தொடங்கிய காலத்தைச் சுட்டுகிறது. எனவே கதை வேறுவிதமாக அமைந்துள்ளது. "தோட்டத்தின் ஒரு வீடு என்பது இரண்டு தனித்தனி குடும்பங்களுடையது. முன் வாசலிலும் பின் வாசலிலும் பாதி நடுச்சுவர் எழுப்பப்பட்டிருக்கும். இப்படி எட்டுக் குடும்பங்கள் அமைந்த நான்கு வீடுகளுக்கு நடுவில் போல நடைபாதை ஓரத்தில் தண்ணீர்க் குழாய் இருக்கும்". இந்த நிலவருணனையுடன் கதையின் தொடக்கப் பகுதியை மஹாத்மன் அறிமுகப்படுத்துகிறார். இத்தகைய முறையில் தோட்ட வாழ்க்கையை சை.பீர் முகம்மது தொகுத்துள்ள தொகுப்பில் பார்க்க முடியாது. அதனால் தானோ என்னவோ வண்ணநிலவன் தன் எதிர்ப்பைத் தெரிவித்தார். மஹாத்மனனின் கதையில் கெட்ட வார்த்தை எல்லை இல்லாமல் பேசிய தாயை வெட்டப் போக, தாய் எதையும் பேசாமல் ஆகிவிடுகிறாள். தோட்டத்தில் வாழ்ந்தபோது இவர்கள் வாழ்க்கை வேறு. எனவே இந்தத் தாயின் மகனான "ரமேஸ்" கோபத்தைத் தடுக்க முடியாமல் கத்தியால் வெட்டப் போகிறவன், இந்தக் கோபம் நகரத்தில் எல்லாக் கோயில்களிலும் பிச்சை எடுத்துச் சுரணை கெட்டவனாக மாறும் இன்னொரு "ரமேஸின்" மனதில் இல்லை. இந்த இரண்டு "ரமேஸ்களின்" நடுவில்தான் மலேசியத் தமிழனின் மனக்கதை நடக்கிறது. மலேசியக் கதை இலக்கியம் உலகத் தரத்தை எட்டிவிட்டது. யாராவது அவசரமாக வண்ண நிலவனுக்கு இதை சொல்ல வேண்டும் என்று எனக்கு ஆசையாக இருக்கிறது.

பத்தாவது கதையான "மூன்றாம் சுருளில்" கனவுகளும் நினைவுகளுமாகக் கதை நிகழ்வுகள் கலந்த வர்ணயனகளாய் கதை சொல்லல் கட்டமைக்கப்படுகிறது. காலக் காட்சி, மதியக் காட்சி, பிற்பகல் காட்சி என்று கதைத் தொடர்ச்சி மூலம் கதை பின்னப்படுகிறது. முதலில் வரும் காலைக் காட்சியில் "எஸ்டேட் ஜீவியம் வெறுப்பைத் தந்தது" என்றும் மலங்கழிக்கக் கூட வசதியில்லாத நரகமாகிவிட்ட எஸ்டேட்டைப் பலவிதமாய்ச் சபிக்கிறான். இக்காட்சி முடிகிறது. அடுத்த மதியக் காட்சியில் நீதிமன்றத்தில் நிற்கிறான். தூக்குக் கயிறோ, ஆயுள் தண்டனையோ, இருபது வருடமோ என மனம் அங்கலாய்க்கிற மலேசியத் தமிழன். பல ஆண்டுகளுக்கு முன் கருணாநிதி வசனம் எழுதிய மனோகரா படத்தில் ரங்கூனிலிருந்து பிச்சைக்காரனாய்த் திரும்பிய பாத்திரம் ஞாபகம் இங்கு வருகிறது. கருணாநிதி ஐந்து முறை முதலமைச்சராகிவிட்டார். மலேசியத் தமிழன் பிச்சைக்காரனாய் நீதிபதியின் முன் அவன் நாட்டில் நிற்பது கருணாநிதிக்குத் தெரியுமோ என்னவோ. முதல் காட்சியில் முடிகிற வாக்கித்தில் அறிமுகமாகும் மாலாவின் உறவினன் (கணவன்) இரண்டாம் காட்சியில் இவனால் கொலை செய்யப்பட்டிருக்கலாம் என இவன் எழுதிய புதுக்கவிதையிலிருந்து போலீஸ் கண்டுபிடிக்கிறது. எல்லாக் கதை சொல்லும் oblique ஆக உள்முகமாய் அமைவதுதான் மஹாத்மன் கதையின் சிறப்பு.

மலேசியாவின் எதிர்ப்பு அரசியல் "ஹிண்ட்ராப்" தோன்றியபோது இந்தியத் தமிழன் சிம்ரானின் அழகை கோடீஸ்வரத் தமிழர்கள் உருவாக்கி நடத்திய தொலைக் காட்சிகளில் கண்டுக்களித்தார்கள். அதனைப் பற்றி "நீங்களும் கோடீஸ்வரர் ஆகலாம்" என்று அறிவித்து சிம்ரனின் மூக்கு அழகா, காது அழகா என்று கேட்டபோது லட்சங்களை வாங்கி upup என்று நச்சு நீரால் செய்யப்படும் பன்னாட்டுக் கம்பெனிகளின் பானங்களை விளம்பரம் செய்தார்கள். அடுத்த காட்சியான அந்திமாலைக் காட்சியில் புதுக்கவிதை எழுதி, கொலைக்குற்றத்துக்கு ஆளானவனைச் சாக்கினுள் அடைத்துக�� குளிர் நீர் கொட்டி "மெஙாக, காக்?" என்று நமக்குப் புரியா மொழியில் கூறிக் குளிர் பதனப்படுக்கையில் குப்புறக் கிடத்தி ரப்பர் தடியால் பாதங்களில் அடித்து அலறித்துடிக்க வைக்கின்றனர். குற்றத்தை ஒத்துக்க வைக்கின்றனர் இவ்வளவுக்கும் இவன் செய்த குற்றம் நேரடியாய் கதையில் வருவதே இல்லை. டால்ஸ்டாயின் குற்றமும் தண்டனையும் நாவலில் வரும் கதாநாயகன் ஒரு கொலையைச் செய்துவிட்டு நாவல் முழுவதும் அதைப் பற்றி வருத்தப்படுகிறான். மஹாத்மனின் கதையில் இவன் செய்தானா? இல்லையா? என்று கதை சொல்லல் முறை, வாசகனோடு சந்தேகங்களை மட்டும் எழுப்புகிறது.

அடுத்து இரவுக் காட்சி. சீன மொழி பேசிக்கொண்டு மாலா அமர்ந்திருக்கிறாள். படம் பார்க்கிற அவள் அழகாகத் தென்படுகிறாள். இவன் "தவ்கே எங்கே" என்கிறான். "எங்கே மேயப்போச்சோ" எனப் பதிலிறுக்கிறாள். அவன் சிரிக்கிறான், தலையை ஆட்டியப்படி. காட்சி மாறுகிறது. கதை நள்ளிரவுக் காட்சியைத் தருகிறது. அவனது சித்திரவதை தொடர்கிறது. உயிர் போகக் கூடாதா என விம்மிக் கெஞ்சுகிறான். பின்னிரவுக் காட்சியில் ஒரு பிணத்தை இழுக்க முடியாமல் இழுத்துக் கொண்டு போகிறான். உண்மையில் ஒரு பிணத்தைக் கம்பளிப் போர்வையில் போட்டு இழுத்த அனுபவம் மஹாத்மன் என்ற மலேசியத் தமிழனுக்கு இருக்கிறதென்று வாசகன் நினைக்கும்படி விவரிக்கப்படுகிறது பிரேதம் இழுக்கப்படும் காட்சி.

கதை, குழப்பமும், தெளிவும் ஒன்றை இன்னொன்று தொடரும்படி எழுதப்பட்டிருக்கிறது. மாலாவும் கதை சொல்லியும் சேர்ந்து மாலாவின் கணவனைக் கொன்றிருக்கலாம் என்று ஏகதேசமாக யூகிக்கிற முறையில் கதை சொல்லும் முயற்சியில் மஹாத்மன் வெற்றி பெற்றிருக்கிறார்.

தற்சமயம், தமிழில் அதிகம் இலக்கியக் கருத்துக்கள் முன் வைக்கப்படாத கால கட்டமாக உள்ளது. "ப்ளாக்கில்" சிலர் சில அபிப்பிராயங்களை எழுதி இலக்கியம் பற்றிய அறுதிக்கருத்து அவை என்ற பாசாங்கைப் பரப்பி வருகிறார்கள். இன்று பல்கலைக்கழக மாணவர்கள் தற்கால இலக்கியத்தில் ஈடுபட்டு வருகிறார்கள். அதாவது தமிழகத்தின் இலக்கிய நிறுவனங்களின் அங்கீகாரமின்றி "ப்ளாகில்" வரும் கருத்துக்களைத் தமிழகத்தில் யாரும் அங்கீகரிப்பதில்லை. நல்ல காலமாக நடுப்பத்திரிக்கைகள் இலக்கியத்தைப் புறக்கணித்துவிட்டு அரசியல் போன்ற public sphereக்குள் நுழைந்து பணம், விளம்பரம், வாசகர் எண்ணிக்கை என்று தேடிப் போய்விட்டன. இலக்கியத்தை இவர்கள் விட்டுவிட்டது தமிழிலக்கியத்துக்கு நல்லது.

இச்சூழலில் மஹாத்மனின் 10 கதைகளை இலக்கிய வாசகர்களின் முன்பு அறிமுகப்படுத்தும் போது அகில உலக இலக்கியப் போக்குகளான நவீனத்துவம் (மாடர்னிசம்) பின் நவீனத்துவம் என்ற இரு இயக்கங்களின் கலைச் சொற்களும் தமிழ்த் தொனிகளும் நாடு கடந்த (டயோஸ்பொரா) தமிழ் எழுத்தில் எவ்வாறு வடிவம் பெறுகின்றன என்ற நோக்கு முக்கியம். இத்தகைய தமிழக, ஐரோப்பிய, அமெரிக்க (கருணாமூர்த்தி - ஜெர்மனி), நாகரத்தினம் கிருஷ்ணா (பிரான்ஸ்), காஞ்சனா தாமோதரன் (அமெரிக்கா), கனடா அ. முத்துலிங்கம் உரைநடை எழுத்துக்களையும் ஒப்பிட வேண்டும்.

இந்த ஒப்பிடல் இன்றைய தமிழின் உலக இலக்கிய பரப்பையும் பல்வேறு உளவியல், வருணணை, கதை சொல்வகை, மொழிப்பயன்பாட்டு முறைகளையும் வெளிச்சத்துக்குக் கொண்டு வரும். இத்தகைய தற்காலத் தமிழ்த் தன்மையின் களப்பரப்பின் முழு வேகமும் விளக்கப்படும்போது மஹாத்மனின் இந்தப் பத்துக் கதைகளில் உள்ள பல்வேறு உள்தள சாத்தியப்பாடுகள் விவரிக்கப்பட்டுத் தமிழ் வாழ்வின் இன்றைய பரிமாணங்களைத் தமிழ் மூலம் அறிய விரும்புகிறவர்கள் காண்பார்கள். எனக்கு இவற்றில் சொற்பத்தையாவது சொல்ல இப்போதே ஆசை இருந்தாலும் இன்று இலக்கியக் கட்டுரைகளை இதற்கு மேல் பக்க அளவில் வாசிக்க யாரும் இல்லை எனக் கருதி இத்துடன் நிறுத்தி கொள்கிறேன்.

நன்றி : சிற்றேடு

வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam - A Magazine For Arts And Literature
© vallinam.com.my | All Rights Reserved. 2012.  |  Designed by CVA | Best View in : Mozilla Firefox |  Best resolution : 1024 X 768