ஒரு சிறிய முன்னோட்டம்

யுயுஎம் (Universiti Utara Malaysia) பல்கலைக்கழக சட்ட மாணவியான பவானி தொடர்பான செய்திகள் அண்மையில் தினசரிகளில் அதிகம் இடம்பெறுவதாக உள்ளன. பல்கலைக்கழகக் கருத்தரங்கில் எழுந்த பிரச்னை இன்று சமுதாயத்தில் பல மட்டங்களிலும் பேசப்படும், விவாதிக்கப்படும் விடயமாக மாறியுள்ளது. அதற்கு ஒரு தொடக்கமாக இருந்த பவானியை உண்மையில் பாராட்டதான் வேண்டும். இன்று 'இலவசக் கல்வி' தொடர்பாக எளிய மக்களிடமும் விழிப்புணர்வு ஏற்பட அந்தக் கருத்தரங்கில் நடந்த விவாதத்தின் வீடியோ பதிவும் அதை மையப்படுத்திய ஊடகங்களின் செய்திகளும் காரணிகளாக உள்ளன.

பேராக் மாநிலத்தில் உள்ள கம்பாரை பூர்வீகமாகக் கொண்ட பவானி தனது முதல் இளங்கலையை மனோவியல் துறையில் முடித்துள்ளார். கல்லூரி காலம் தொட்டே அனைத்து மனிதர்களும் சமம், மனிதர்களிடத்தில் ஏற்றத்தாழ்வுகள் தேவையில்லை என்ற சிந்தனையுடன் இயங்கிய இவருக்கு மலேசிய சோசியலிசக் கட்சியின் (Parti Sosialis Malaysia) போக்கு ஏற்புடையதாக இருந்துள்ளது. சில காலம் அக்கட்சி அலுவலகத்திலும் பணி புரிந்துள்ளதோடு கட்சியின் கொள்கைகளையும் எதிர்வினைகளையும் மக்களிடம் கொண்டு செல்ல தெருக்கூத்து, துண்டு பிரசாரம் வழங்குதல் போன்ற நடவடிக்கைகளிலும் ஈடுபட்டுள்ளார். சோசியலிச கொள்கைகளும் முற்போக்கான சிந்தனையும் பவானியைக் கல்லூரியில் பல சமயங்களில் தனித்து அடையாளம் காட்டியே உள்ளது. அதன் காரணமாக சில நிராகரிப்புகளுக்கும் உள்ளாகியுள்ளார். அதன் உச்சமாகக் கல்லூரி தேர்தலில் அவர் போட்டியிட்டபோது, 'சோசியலிச கொள்கைகளை அமுல்படுத்த விளையும் அவருக்கு ஓட்டுப்போட வேண்டாம்' என கல்லூரியின் பல மட்டங்களில் இருந்தும் குறுந்தகவல்கள் பறந்துள்ளன. இவையெல்லாம் பவானி ஒரு கருத்தரங்கின் வழி மட்டும் உணர்ச்சியைக் கொட்டிவிட்ட ஒரு சராசரி மாணவி அல்ல என்பதும் அவர் தனக்கென ஒரு சிந்தனையை ஒரு தூர நோக்கைக் கொண்டுள்ளார் என்பதற்கும் சான்றுகள்.

அரங்கில் நடந்தது என்ன?

யுனிவர்சிட்டி உத்தாரா மலேசியா (யுயுஎம்) தங்கு விடுதிகளில் தங்கியிருந்த மாணவர்களுக்கு 'சுவாரா வனிதா 1மலேசியா' (SW1M)-வின் கருத்தரங்குக்குக் கண்டிப்பாக செல்ல வேண்டும் என்று கட்டளையிடப்பட்டுள்ளது. "கருத்தரங்குக்கு மண்டபம் மட்டுமே கொடுத்தோம் மற்றபடி அதற்கும் தங்களுக்கும் தொடர்பில்லை" எனப் பல்கலைக்கழக நிர்வாகம் இப்போது கூறியுள்ளதை ஆராயவேண்டியுள்ளது. ஒரு பல்கலைக்கழகம் தனது இடத்தை ஒரு அமைப்புக்கு தரும் போது எவ்வித ஆய்வும் இல்லாமல் கொடுத்திருப்பதாகக் கூறுவது ஒரு பொறுப்பற்ற பதில். அதேபோல பல்கலைக் கழக நிகழ்வாக இல்லாத பட்சத்தில் மாணவர்கள் வற்புறுத்தப்பட்டதும் ஆராய வேண்டிய ஒன்றே. இன்று கல்விக்கூடங்கள் ஆளும் கட்சியினரின் பிரசாரக் கூடங்களாக மாறி வருவதற்கான ஒரு சான்றாக மட்டுமே இதைப் பார்க்க முடிகிறது.

‘அரசியலில் பெண்கள்’ என்ற தலைப்பில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த அக்கருத்தரங்கம் டிசம்பர் 8-இல் காலை மணி 10-இலிருந்து பிற்பகல��� ஒன்று வரை நடந்தது. தலைப்பு ஒன்றாக இருக்க, அங்கு பேசப்பட்டதோ வேறொன்று. பலவகையான அபத்தங்கள் எடுத்துக்கூறப்பட்டன. எல்லாமே ஒரு தரப்பைக் கண்டிப்பதாகவே இருந்துள்ளது. குறிப்பாக பெர்சே பேரணியை விமர்சிக்கும் போக்கு கருத்தரங்கை நடத்தியவர்கள் மத்தியில் இருந்துள்ளது. 'தெருவில் இறங்கி ஆர்ப்பாட்டம் செய்வதுதான் பெண்களின் அரசியலா?' என பெர்சே காட்சிகளை திரையில் காட்டி விமர்சித்துள்ளனர். தேசிய முன்னணிக்கு ஆதரவாக மூளைச் சலவை செய்யும் முயற்சிபோல அக்கருத்தரங்கு இருக்கவே பவானி கேள்வி நேரத்துக்காகக் காத்துக்கொண்டிருந்தார். ஆனால் அங்கு இரண்டு கேள்விகளுக்கு மட்டுமே வாய்ப்பளிக்கப்பட்டது. எனவே பவானியே முன்வந்து தனது கருத்துகளைப் பகிர அவரைப் பேச விடாதபடி தடுத்த ஷரிபா (முதன்மை பேச்சாளர், சுவாரா வனிதா-வின் தலைவி) Listen ... Listen ... Listen என்பதை சுமார் பத்துத் தடவை கூறி பவானி பேசிக்கொண்டிருந்த ஒலிவாங்கியையும் பறித்தார். அதன்பின்னர் ஷரிபா அவரைக் கடுமையாக விமர்சிக்கத் தொடங்கினார். பவானி தான் முதலில் பேசி முடித்து விடுவதாக பலமுறை கேட்டும் ஷரிபா தன் குரலை உயர்த்திக்கொண்டே போனார்.

அந்த வீடியோ பதிவு: http://www.youtube.com/watch?v=CflYB49Z6fo

இந்தக் காட்சி யூ டியூப்பின் வழி பிரபலமாக பலரும் இச்சூழலுக்குக் கண்டனம் தெரிவித்தனர். பேசும் சுதந்திரம் மறுக்கப்படுவதையும், கல்வி கூடங்கள் ஆளுங்கட்சியின் பிரசார கூடங்களாகிவிட்டதை பலரும் கண்டித்தனர். இது ஒருபுறம் இருக்க, பவானி மிகத்தெளிவாக தனக்கு மன்னிப்பெல்லாம் வேண்டாம். இந்நாட்டில் இலவசக் கல்வி உருவாக வேண்டும் எனக்கேட்டுக்கொண்டது அவர் முதிர்ச்சியைக் காட்டியது. 'வல்லினம்' சார்பாக இலவசக் கல்வி தொடர்பான சில விடயங்களையும் சில சந்தேகங்களை ஒட்டி பேச முடியுமா எனக்கேட்டபோது சம்மதித்தார். சோசியலிசக் கட்சி அலுவலகத்தில் பவானியைச் சந்தித்தோம்.

வல்லினம் : எப்படி இருக்கிறது பவானி இன்றையச் சூழல்?

பவானி : நிறைய பேரைச் சந்திக்கிறேன். நிறைய பேர் அழைக்கிறார்கள். யார் அழைத்தாலும் எந்தக் கூட்டத்திலும் சென்று பேசுகிறேன். இலவச கல்வி குறித்த நமது கருத்தை பரவலாக்க இது ஒரு சந்தர்ப்பம். அதோடு பலரையும் சந்திக்கும் போது அவர்களின் மன ஓட்டத்தையும் அறிய முடிகிறது. மாற்று கருத்துகளையும் உள்வாங்க இயல்கிறது. இது என் சிந்தனையை மேலும் கூர்மையாக்குகிறது. சிலர் இவை அனைத்தும் அரசியல் லாபத்துக்காகத்தான் என விமர்சிக்கின்றனர். நான் ஒரு கட்சியைச் சார்ந்து இலவசக் கல்வி குறித்து பேசவில்லை. இது மக்கள் பிரச்னை. இதை எளிதாக கட்சி அரசியலுக்குள் சிக்க வைக்கப் பார்க்கின்றனர். அதன் மூலம் அதன் காத்திரத்தைக் குறைப்பதே பலரது நோக்கம்.

வல்லினம் : உங்கள் நோக்கம் எல்லாருக்குமான கல்வி என்பது. ஒருவேளை இலவசக் கல்வி என்று வரும்போது நமக்குக் கூடுதலாக பல்கலைக்கழகங்கள் அமைக்க வேண்டிய சூழல் உருவாகிறது. அது போலவே உருவாகப்போகும் பல்கலைக்கழகத்திற்குத் தேவையான மனிதவளத்தையும் பூர்த்தி செய்ய வேண்டியுள்ளது. நிலை இப்படி இருக்க, குறிப்பிட்ட கால அவகாசம் வழங்காமல் உடனடியாக இதை நம் நாட்டில் அமுல்படுத்தும் சாத்தியம் உண்டா?

பவானி : தனியார் கல்லூரிகளை தடை செய்தால் அது சாத்தியம். கியூபா அல்லது வெனிசுலாவை எடுத்துக்கொண்டால் மிக சிறிய அளவில்தான் அங்குத் தனியார் கல்லூரிகள் இயங்குகின்றன. மற்றவை அனைத்தும் அரசுமயமாக்கப்பட்டுவிட்டன. இங்குக் கல்வி வியாபாரமாக ஆனது தனியார் கல்லூரிகளின் அதிகரிப்பினால்தான். அரசு பல்கலைக்கழகங்களில் இடம் கிடைக்காவிட்டால் தனியார் கல்லூரியில் படித்துக்கொள்ளலாம் என்ற மனநிலையை நம்மிடம் உருவாக்கிவிட்டார்கள். இந்த மனநிலை பெருகிவரும் தனியார் கல்லூரிகளுக்குச் சாதகமாகின்றன. மாறாக, பல்கலைக்கழகக் கல்வியை அல்லது முதல் இளங்கலையினை ஒரு மாணவன் இலவசமாகப் பெற அரசாங்கம் சட்டத்தை அமுல் படுத்தினால் கட்டணங்கள் குறையும். அரசால் அதை செய்ய இயலும். அரசு இன்று பல்வேறு கட்டுமானங்களுக்காக நாட்டின் வளத்தையும் பணத்தையும் செலவளிக்கிறது. ஆனால், மிக அடிப்படையான கல்விக்கு அரசு தன் கஜானா பெட்டியைத் திறப்பதில் நமக்கு சங்கடம் இருக்க முடியாது.

வல்லினம் : ஒரு வகையில் அரசாங்கம் இடைநிலை பள்ளி வரை இலவசமாகத்தானே கல்வியை வழங்குகிறது.

பவானி : இல்லை. அவ்வாறு கூறிக்கொண்டாலும், வெவ்வேறு காரணங்களுக்காகச் சின்ன அளவிலேனும் பணம் வசூலிக்கப்படுகின்றது. இதை நாங்கள் முழுமையாக ஆராய்ந்துள்ளோம். நாட்டில் நிறைய பணம் உள்ளது. நமது நாட்டில் பெட்ரோல் உள்ளது. அதில் வரும் லாபம் அதிகம். நம்மைவிட குறைவாக பெட்ரோலியம் உள்ள நாடுகள் அதன் லாபத்தில் இலவசக் கல்வி கொடுக்கும் போது நம்மால் ஏன் முடியாது. ஒருவருடத்தில் பல மில்லியன்கள் ஊழல் நடப்பதாக ஆய்வுகள் சொல்கின்றன. அதெல்லாம் நம் கண்ணுக்குத் தெரியாமல் கூடுதலான பல்கலைக்கழகம் கட்டுவதாலும் இலவசக் கல்வி வழங்குவதாலும் நாட்டில் பணம் இல்லாமல் போய்விடும் என வாதிடுவதில் அர்த்தம் இல்லை. இருபதுக்கும் மேற்பட்ட நாடுகளில் இலவசக் கல்வி தரப்படுகிறது. நமது தென்கிழக்காசியாவிலும் புரூணையில் இலவசக் கல்விதான் வழங்கப்படுகிறது. அதை ஏன் நம்மால் செய்ய முடியாது.

வல்லினம் : முதலில் பட்டப்படிப்பு என்பது தேவையா? உங்களின் வாதத்தின் வழி கல்வி இலவசமாகிவிட்டப்பின் அதில் உற்பத்தியாகும் பட்டதாரிகளுக்கு வேலை வாய்ப்புகள் உண்டு. அவ்வாறு பெறாதவர்களுக்கான எதிர்காலம் என்ன? பட்டப்படிப்புதான் ஒருவனின் திறனை அளக்கும் கருவியா?

பவானி : உங்கள் வாதம் புரிகிறது. ஆனால், நாம் தொடக்கத்திலேயே எல்லாவற்றையும் புகுத்தி குழப்ப இயலாது. முதலில் நமது போராட்டம், அடிப்படையான கல்வி இலவசமாக்கப்பட வேண்டும். வணிகமாக்கப்பட்டு விட்ட கல்வியால் சிரத்தைக்குள்ளாகும் மாணவர்களையும் மக்களையும் மீட்க வேண்டும். எடுத்த எடுப்பில் அதிர்ச்சிதரும் மாற்றங்களை முன்வைப்பது சாத்தியமாகாது. அது எளிதில் நிராக்கரிக்கப்படலாம். ஆனால், இலவசக் கல்வி என்பது சாத்தியமானது.

வல்லினம் : இன்று சிங்கையில் பட்டப்படிப்புக்குத் தரப்படும் முக்கியத்துவம் தொழிற்கல்விக்கும் வழங்கப்படுகிறது. இளங்கலை எனும் சான்றிதழ்தான் ஒருவன் வேலைக்குச் சேர ஆதாரமாக இருக்கும் நமது நாட்டு சூழலில் அதை தகர்ப்பதன் மூலமும் தனியார் கல்லூரிகளில் பெருக்கத்தை குறைக்க முடியும். சரி, இன்றே நீங்கள் கேட்கும் சட்டம் அமுலாகிவிட்டது என வைத்துக்கொள்வோம். நிறைய தகுதி வாய்ந்த விண்ணப்பங்களும் வந்துவிட்டன. இப்போது இவர்களுக்கு எப்படிக் கல்வி கற்பிக்கப் போகிறீர்கள்?

பவானி : நான் அமுலாக்கும் பொறுப்பில் இல்லை. அது என் வேலையும் இல்லை. மக்களின் சுமையை என்னால் உணர முடிகிறது. நான் மாணவர் சமூகத்தின் பிரதிநிதியாக என் தேவையைக் கேட்கிறேன். அந்தத் தேவை சரியானதாக இருக்கும் பட்சத்தில் அமுல்படுத்தும் கடப்பாடு அரசுக்கு உண்டு. முழுமையான ஆய்வுப் பட்டியல்களும், நாட்டை நிர்வகிக்கும் சக்தியும் அரசுக்கு உள்ளது. அவர்கள் செய்ய வேண்டிய ஆய்வு இது. நாம் அவர்களை அதை செய்யச் சொல்லி தூண்டுகிறோம். இப்போதுதான் மக்கள் இலவசக் கல்வி குறித்து பேசத்தொடங்கியுள்ளனர். இது இன்னும் விரிவாகும் போது அதற்கான தீர்வுகள் பிறக்கும். இன்று தனியார் கல்லூரியில் தாதிமை பயிற்சிகாக டிப்ளோமா படிப்பவரின் கட்டணம் அறுபதாயிரம். வெறும் ஆறாயிரம் ரிங்கிட் மட்டுமே தகுதி கொண்ட கல்விக்கு அறுபதாயிரம் வாங்கப்படுகிறது. தனியார் கல்லூரிகளின் மூலம் லாபம் பெரும் அரசும் அதற்கு இடமளிக்கிறது. இந்நாட்டில் தாதிகளின் தேவை இருக்குமானால் அதை அரசு கல்லூரிகளிலேயே அதிகரித்து போதாமையைத் தீர்க்க ஏன் அது முயலவில்லை. இன்று இது குறித்தெல்லாம் பேசத்தொடங்கியுள்ளனர். அதற்காக நான் ஒன்றும் செய்யவில்லை. அதிகாரத்துக்கு எதிராக உண்மையைச் சொன்னேன். இதை இந்நாட்டில் ஒவ்வொரு மாணவரும் இதை செய்தாலே போது.

வல்லினம் : உங்கள் பார்வையில் சமூகச் சூழலை மாணவர்கள் எப்படிப் பார்க்கிறார்கள்?

பவானி : இதற்கான பதில் அந்த வீடியோவிலேயே உள்ளது. மாணவர்கள் நான் பேசியதற்கும் கைத்தட்டுவார்; ஷரிபா பேசுவதற்கும் கைத்தட்டுவார்கள். அவர்களால் எந்த ஒரு முடிவுக்கும் வர முடியவில்லை என்பதே அதற்கு சான்று. வேலை செய்ய வேண்டும்... சம்பாதிக்க வேண்டும் என்ற மன நிலையோடு மேற்கல்வி மாணவர்களின் சிந்தனை முடங்கிவிடுகிறது. மாணவர்கள் முதலில் சிந்திக்க வேண்டும். அவர்களுக்கான தேவை கேட்க தயங்க கூடாது. அந்த விழிப்புணர்வுதான் ஒட்டுமொத்த சமுதாய விழிப்புணர்வுக்கு வழிவகுக்கும். இப்போது மாணவர்கள் மத்தியில் கல்விக்கு ஏன் கட்டணம் செலுத்த வேண்டும் என்ற கேள்வி எழுந்துள்ளது. இது முடங்காமல் தொடர்ந்தால் கோரிக்கைகள் அமுலாக்கப்படலாம்.

வல்லினம் : உங்கள் கூற்றுப்படி ஒன்று சாத்தியம். தனியார் கல்லூரிகள் அனைத்தையும் அரசுமயமாக்கிவிட்டால் புதிய பொருள் வளம், மனிதவளம் குறித்தோ, கட்டுமானங்கள் குறித்தோ விவாதிக்கத் தேவை இருக்காது. அரசே அனைத்துத் துறைகளுக்குமான கட்டணங்களை செலுத்தும் என்பதால் நாடு முழுவதும் எல்லா துறை கல்விக்குமான கட்டணம் சமமாக்கப்படலாம். உடனே அதை அமுல்படுத்தவும் வாய்ப்புண்டு.

பவானி : நிச்சயமாக அது சாத்தியமானதுதான். முன்பு முழு அரசாங்க பொறுப்பில் இருந்த பல துறைகளும் இன்று தனியார் மயமாகிவிட்டபோது, மனிதனின் அடிப்படை தேவைகளில் ஒன்றான கல்வி சுமையை அரசு ஏற்பதில் சிக்கல் இல்லையே.

வல்லினம் : ஆனால், இலவசக் கல்வி யாருக்கு கிடைக்கப் போகின்றது என்பது அடுத்தச் சிக்கல். நீங்கள் சொல்கிறபடி தனியார் கல்லூரிகள் அனைத்தும் இந்நாட்டிலிருந்து நீக்கப்பட்டுவிட்ட நிலையில் சிறுபான்மையான நமக்கு இடம் கிடைக்காமல் போகும் பட்சத்தில் அல்லது ஒரு துறை சார்ந்து கற்க ஆர்வம் கொண்ட ஒருவர் புள்ளி அடிப்படையில் குறைந்திருக்கும் போது அவருக்கு இந்நாட்டில் பல்கலைக்கழகங்கள் கதவடைப்பு செய்யும் நிலையில் அதற்கான மாற்று வழி என்ன?

பவானி : நீங்கள் சொல்வது புரிகிறது. நீங்கள் இன ரீதியான சிக்கலைப் பேசுகிறீர்கள். ஆனால், நாம் ஒன்றை அமுல்படுத்தாமல் அதுகுறித்த முன்முடிவுகளுக்கு வர இயலாது. மற்றுமொன்று இலவசக் கல்விக்குப் பின் முறையாகப் படிப்பார்களா? படிக்கமாட்டார்களா? மாணவர்களின் மன நிலை என்ன என்பதெல்லாம் அமுல்படுத்தியப்பின் தான் அறியமுடியும். அணுமானங்கள் ஒவ்வொரு காலத்துக்கும் இடத்துக்கும் மாறுபடுகின்றன.

வல்லினம் : பவானி, நான் ஒரு தமிழன். என் நண்பன் முஸ்தப்பா என்னுடன் சேர்ந்து கற்கிறான். எங்கள் இருவருக்கும் மருத்துவராக ஆசை. வகுப்பின் நான் எப்போதும் நல்ல புள்ளிகள்தான் எடுப்பேன். ஆனால் அரசாங்க சோதனை என வந்தால் மட்டும் இந்த முஸ்தப்பா நன்றாக படித்துவிடுகிறான். அது எப்படி என எங்களுக்கும் தெரியவில்லை. இப்படி நாட்டின் உள்ள பல முஸ்தப்பாகள் நன்றாகப் படித்து இன்று பல்கலைக்கழக நாற்காலிகளை நிரப்பிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். நன்றாக படித்தும் புள்ளிகள் பெறாமல் இருக்கும் என்னைப் போன்றவர்களுக்கு உங்கள் கோரிக்கை என்ன பலனைக் கொடுக்கும் என்றுதான் கேட்கிறோம்?

பவானி : நான் மீண்டும் உங்களிடம் வலியுறுத்துவது முதலில் இலவசக்கல்வியை அமுல்படுத்துவோம். பின்னர் அதில் உள்ள சிக்கல்களைக் களைய உழைப்போம். நமது முந்தைய அனுபவத்தை மனதில் கொண்டு இந்த விடயத்தில் கருத்துகளை முன் வைத்தால் அவை அனைத்தும் அனுமானத்தின் பேரிலேயே நிற்கும். நிஜம் என்பது அமுலுக்கு வந்தபின்தான் தெரியும். நான் இதை இனப்பிரச்சனையாகப் பார்க்கவில்லை. சிலவற்றை அப்படிப்பார்க்கும் போது இலக்கை அடையாமல் போகும் சாத்தியம் உண்டு.

வல்லினம் : நாம் மீண்டும் எதார்த்தம் குறித்து பேசுவோம். வாழ்வை எவ்வகையிலும் தீர்மானிக்க இயலாத யூ.பி.எஸ்.ஆர் தேர்வு (ஆறாம் வகுப்பு தேர்வு) முடிவுகள் குறித்தே பல்வேறு விதமான ஆருடங்கள் உண்டு. ஒரு மலாய்ப்பள்ளிக்கும் தமிழ்ப்பள்ளிக்குமான தேர்வு தாளிலேயே மாற்றங்கள் உள்ளன. ஆங்கிலம் மற்றும் மலாய்மொழி சோதனை தாள் இரு பள்ளிகளுக்கும் ஒன்றல்ல என்பதை நாம் அறிவோம். இதில் திருத்தும் முறை குறித்த ஐயங்களும், தேர்ச்சி புள்ளி குறித்த ஐயங்களும் பலருக்கும் உண்டு. இது இப்படி இருக்க, வாழ்வை, வேலையைத் தீர்மானிக்கும் ஒன்றாக இருக்கும் பட்டப்படிப்பு இலவசமாகிவிடும் போது, அதில் பயனடைபவர் பெரும்பான்மை இனமாக இருக்கும் போது சிறுபான்மை இனமான நமக்கான பாதுகாப்பு என்ன?

பவானி : நீங்கள் சொல்வது சரி. அதோடு நானும் ஒத்துப்போகிறேன். ஆனால், நான் சொல்வது அடிப்படை பிரச்னை. இதை தீர்த்தப் பின்னரே நாம் அதோடு ஒட்டியுள்ள இதர விடயங்களையும் ஆராய முடியும். நீங்கள் சொல்வது இதோடு ஒட்டியுள்ள இன்னொடு சிக்கல். நாம் அதை சாத்தியமாக்க அடிப்படையான சில விடயங்களை மாற்ற வேண்டும். அவ்வடிப்படைதான் இலவச கல்வி. இப்படி நடந்துவிடுமோ... அப்படி நடந்துவிடுமோ என அஞ்சுவதைக்காட்டிலும் தொடர்ந்து போராடத் தயாராக இருக்க வேண்டும். போராட்டம் ஒரே நிமிடத்தில் முடிவதில்லை. அது வெவ்வேறு ரூபங்களை வெவ்வேறு தேவைக்காக எடுக்கலாம். அதில் சில இழப்புகள் இருக்கலாம். நீங்கள் சொல்வதுபோல் சிலர் பாதிக்கப்படலாம். ஆனால் தொடர் போராட்டத்தின் வழி அவை அனைத்தும் சீர் செய்ய இயலும்.

வல்லினம் : நீங்கள் சொல்வது அடிப்படை பிரச்னை இல்லை என்பதுதான் எங்கள் கருத்து. உதாரணமாக நீங்கள் சொல்லும் இலவச கல்வி வழங்கும் நாடுகளில் ஒரு மருத்துவருக்கும் ஒரு சமையல் நிபுணருக்கும் சம்பளத்தில் எவ்வளவு வித்தியாசம் இருக்கும்?

பவானி : இருபாலர் சம்பளத்திலும் பெரிய மாற்றம் இருக்காது.

வல்லினம் : ஆனால், மலேசியாவில் உள்ள ஒரு மருத்துவர், வழக்கறிஞர் போன்றவர்களோடு ஒப்பிடும்போது சமையல்காரர், ஆசிரியர் போன்றவர்களுக்குச் சம்பளம் மிகக் குறைவு. ஒரு முதலாளிய மனோபாவத்தில் வாழும் மக்கள், தங்கள் வசதியைப் பெருக்கிக் கொள்ளவே முயல்வர். அவ்வகையில் இலவசக் கல்வி என்று வரும்போது பலரும் அதிக ஊதியம் கொடுக்கும் கல்வியைக் கற்க முண்டியடிப்பர். ஊதியம் அதிகம் கொடுக்கும் கல்வித்துறைகளில் இடங்கள் மிக வேகமாக நிரப்பட்டுவிடும். அதில் பாராபட்சமும் இருக்கலாம். மேல் மட்டத்தில் தேர்ந்தெடுக்கும் பொறுப்பில் உள்ளவர்களுக்கு சோசியலிசம் தெரியாது அல்லவா? விண்ணப்பித்தும், ஆர்வம் இருந்தும் இடம் கிடைக்காதவர்கள், கிடைத்த துறைகளில் கற்பர். இந்த நிலை மீண்டும் ஒரு ஏற்றத்தாழ்வுள்ள சமுதாயத்தையே உருவாக்குகிறது. எந்த மாற்றத்தையும் நிகழ்த்தாத இந்தத் திட்டத்தால் என்ன பலன்? நீங்கள் தொடங்கும் இடம் தவறாகப் படுகிறது. ஒரே நிறுவனத்தில் பணிபுரியும் இரு வெவ்வேறு படிநிலை தொழிலாளர்களுக்கு மிகப் பெரிய அளவில் ஊதிய பேதம் இருக்கும் போது கல்வி என்பது எப்படி கற்பிக்கப்பட்டாலும் போட்டி மனதையே உருவாக்கும்.

பவானி : நீங்கள் மீண்டும் மீண்டும் மையத்தை விட்டு விலகிச் செல்கிறீர்கள். மாணவர்கள் மக்கள் பணத்தில் கற்கும் போது அவர்களுக்கு ஒரு நன்றி உணர்வு இருக்கும். மக்கள் பணத்தால் வேலைக்கு வருபவர்கள் மக்களுக்கு தொண்டாட்டற்றவே விரும்புவர். ஆனால், இன்றோ எடுத்த லோனுக்காகப் பணம் கட்டவே கூடுதலாக சம்பாதிக்கும் எண்ணத்தில் சேவையை மறந்துவிடுகின்றனர். இலவசக் கல்வி உண்மையான சேவை மனம் கொண்ட ஒரு தலைமுறையை உருவாக்கும்.

வல்லினம் : மையம் என்பது இங்கு கல்வி வழங்குவதில் இல்லை. கல்வி என்பதன் தேவை என்ன என்பதிலிருந்தே மற்ற அனைத்தும் வருகிறது. கல்வி இன்று அறிவை விசாலமாக்கும் தன்மையைக் கொண்டிருக்கவில்லை. அது சம்பாதிக்கும் சாதனமாகிவிட்டதால் அதற்கு வணிக மதிப்பு வருகிறது. இந்த வணிக மதிப்பை அகற்ற ஒரே வழி அடிப்படையில் தொழில்சார்ந்து நிழவுகிற ஏற்றத்தாழ்வுகள். இந்த ஏற்றத்தாழ்வை கலையும் பட்சத்தில் கல்வி வணிகமாக்கப் படுவது இயல்பாக கரைந்துவிடும்.

பவானி : நல்லது. நீங்கள் அந்தப் போராட்டத்தை முன்னெடுங்கள். நானும் உங்களுடன் இணைந்து செயல்படுகிறேன். ஆனால் இப்போது இலவச கல்வி குறித்த விழிப்புணர்வை மக்கள் மத்தியில் மேலும் விரிவாக்க அனைத்து தரப்பினரும் இணைந்து இயங்கினால் நல்லது.

வல்லினம் : இது போராட வேண்டிய விடயம்தான். இப்போது நீங்கள் முன்வைத்துள்ள சிக்கலோடு ஒட்டி இதையும் ஆராய்ந்து பார்க்கவே இதை இங்கு முன்வைக்கிறோம். முதலாளித்துவம் என்பது ஒரு மன உணர்வு. அந்த மன உணர்வை அகற்ற அது தரும் வசதிகளை அகற்ற முனைந்தால் சாத்தியமாகும். இல்லாவிட்டால் இலவசக் கல்வி சிறுபான்மை இனத்துக்கான அபத்த நாடகமாகிவிடும்.

பவானி : மக்கள் இப்போது சிந்திக்கத் தொடங்கிவிட்டனர். இனி எதையும் அவர்கள் யோசிப்பர். படிப்படியாக நாம் நமது போராட்டங்களை முன்னெடுக்கலாம்.

வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam - A Magazine For Arts And Literature
© vallinam.com.my | All Rights Reserved. 2012.  |  Designed by CVA | Best View in : Mozilla Firefox |  Best resolution : 1024 X 768