ஹைக்கூ நமக்கு ஆகாதா?

1980களின் இறுதியில் முதன் முதலாக ஒரு விபத்துபோல் எனக்கு ஹைக்கூ கவிதைகளோடு அறிமுகம் ஆனது. அதுவரை மரபோடும் புதுக்கவிதையோடும் கைக்குலுக்கிகொண்டு இருந்தவனைக் கவிக்கோ அப்துல் ரகுமான் மொழிபெயர்த்த ஹைக்கூ கவிதைகள் ஆச்சரியங்களை அள்ளி இறைத்துத் திரும்பிப் பார்க்க வைத்தன. மூன்று வரிச் சூத்திரம்போல் சுருக்கமாக வாமன வடிவத்தில் இருந்தாலும் அர்த்தங்கள் சூல்கொண்ட கவிதையாக இருந்ததே முக்கியக் காரணமாகும்.

எளிய உயிர்க்கு இரங்கல், இயற்கையைப் போற்றுதல் என்ற மேலும் இரண்டு காரணங்களும் இக்கவிதை வடிவத்தின்பால் என் ஈர்ப்புக்குக் காரணம் என நம்புகிறேன். தோட்டப்புறத்தில் மாடுகள், ஆடுகள், பூனை, நாய், கோழி, வண்ணத்துப்பூச்சி, தட்டான், மீன், தவளை என எத்தனையோ உயிரினங்களோடு வளர்ந்தவன் நான். என் அப்பா ஆடு, மாடு வளர்ப்பதில் கைராசிக்காரர். எங்களுக்குச் சொந்தமாக பத்து மாடுகளும், இருப ஆடுகளும் இருந்தன. இந்த ஆடு, மாடுகளைப் பராமரிப்பதிலே என் பால்யத்தின் பெரும் பகுதி கழிந்தது. பச்சைப் படுதாவைப் போர்த்தியவாறு காடுகள் சூழ்ந்த ரப்பர் தோட்டத்தில் இயற்கையின் அழகை ஆராதிப்பதில் என ஆழ்மனம் எப்பொழுதும் திளைத்திருக்கும். இந்த இரண்டு கூறுகளும் ஹைக்கூ கவிதையில் முக்கியமாக இருந்ததால் ஹைக்கூ என் நெஞ்சுக்கு நெருக்கமான வடிவமாக மாறியது.

அப்துல் ரகுமான் நூலின்வழி என் வாசிப்புத்தட்டில் பரிமாறப்பட்ட முதல் ஹைக்கூக்கள் இவைதான்:

இந்த அழகிய கிண்ணத்தில்
பூக்களை அடுக்கி வைப்போம்
அரிசிதான் இல்லையே

-பாஷோ

என் வீடு எரிந்து போனதால்
நன்றாகப் பார்க்க முடிகிறது
உதிக்கும் நிலாவை

-மசாஹிடே

சமைப்பதற்கு அரிசி இல்லாத வறுமைச் சூழலிலும் வெறும் கிண்ணத்தில் பூக்களை அடுக்கி அழகு பார்க்கும் பாஷோவின் அழகுணர்ச்சி எனக்கு வியப்பைத் தந்தது. தான் வாழ்ந்த வீட்டைத் தீயின் நாவுக்குத் தின்னக் கொடுத்தவிட்ட மசாஹிடே, அதைப் பொருட்படுத்தாமல் எரிந்துபோன விட்டின் வழியாய்த் தெரியும் நிலாவை ரசிக்கும் மனநிலையும் அதிரச் செய்தது. நிறைய சொற்களைப் பெய்து எழுதாமல், சொல்லாமற் சொல்லும் பாங்கு புதுமையாய் இருந்தது. எல்லாவற்றையும் சொல்லிவிடாமல் வாசகனுக்கும் படைப்பில் பங்கு வைக்கும் பாங்கும் என்னைக் கவர்ந்தது.

நாமும் இந்த வடிவத்தில் எழுதிப்பார்ப்போமே என சில ஹைக்கூக்களை எழுதிப்பார்த்தேன். மயில் வார இதழுக்கு அனுப்பிவைத்தேன். பின்னர், இந்த வடிவத்தை ஆழமாக ஆராயும்போதுதான் தொடக்கத்தில் எழுதிய ஹைக்கூக்குகள், ஹைக்கூ மரபுக்கு மாறாக இருந்ததை உணர்ந்தேன். ஹைக்கூ கவிதை வடிவம் என்பது 3டி காட்சிகளைப் பார்க்கும் அனுபவம் போன்றது. கண்களைக் காட்சிகள் மீது ஒரு வகையில் நி���ைப்படுத்தும் திறன் இல்லாதவர்கள் 3டி காட்சிகளின் பல அடுக்குகளைக் காணமுடியாது. அதுபோல் ஹைக்கூ கவிதையின் இயல்பை உணராவிட்டால் அதை எழுத முடியாது; அனுபவிக்கவும் முடியாது. நானும் அதன் மாய வலையில் சிக்கிக்கொண்டு தொடக்கத்தில் எதையெதையோ எழுதினேன். ஹைக்கூ கவிதைகளைத் தொகுக்கும் முயற்சியில் ஈடுபட்டபோது தொடக்கத்தில் எழுதிய பல கவிதைகளை நீக்கும் நிலை நேர்ந்தது.

1990 தொடங்கி, ஹைக்கூ கவிதையை அறிமுகப்படுத்தும் பல கட்டுரைகளை ஊள்ளூர் ஏடுகளில் தொடராக எழுதினேன். ஹைக்கூ கவிதைகளையும் எழுதினேன். ஆனால் அவற்றுக்கு எதிர்வினைகள் குறைவாகவே இருந்தன. ஏ. தேவராஜன், ஆ.குணநாதன் எனச் சிலரே இதில் ஆர்வங் காட்டினர். பலரையும் ஈர்க்காத ஒலியலையில் எவ்வளவு காலம்தான் தொடர்ந்து ஒலிபரப்புவது? ஒரு கட்டத்தில் எனக்குள் ஒரு சோர்வு மனநிலை எட்டிப்பார்த்தது. ஆயினும், முற்றாக நிறுத்திவிடாமல் அவ்வப்போது சூழலின் உந்துதலுக்கு ஏற்ப எழுதி வருகிறேன். 2009இல் ‘இலக்கியப் பயணத்தில் ஹைக்கூ பாடகன்’ என்ற பயணக் கட்டுரை நூலை ஹைக்கூ கவிதைகளால் அழகுசெய்தேன்.

ஹைக்கூ கவிதைக்கு இலக்கணம் உண்டா? எனச் சிலர் கேட்பதுண்டு. நுணுக்கமான இந்தக் கவிதை வடிவத்திற்கு இலக்கணம் உண்டு. 1. கவிஞன் தன் உணர்வுகளைத் தூண்டியவற்றைக் காட்சிகளாக்கிக் காட்ட வேண்டும். 2. எல்லாவற்றையும் சொல்லிவிடாமல் வாசகனுக்கும் படைப்பில் கொஞ்சம் பங்கு வைக்க வேண்டும். 3. அதன் மொழியமைப்பு தந்தியைப் போன்றது. வேண்டாத சொற்களை மட்டுமல்ல - வாக்கிய அமைப்புக்கு வேண்டிய இணைப்புச் சொற்களைக்கூட விலக்கிவிட வேண்டும். 4. கவிதையின் அழகும் ஆற்றலும் அதன் ஈற்றடியில்தான் இருக்கிறது. அது திடீர் வெளிபாட்டை, உணர்வு அதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தி முழுக்கவிதையும் வெளிச்சப்படுத்தும். 5. ஈற்றடியில் பெரும்பாலும் பெயர்ச்சொற்களையே பயன்படுத்தவேண்டும் 6. ஹைக்கூ கவிதைக்குத் தலைப்பு தேவையில்லை. 7. எல்லா உயிர்களையும் சக உயிரியாகக் காணும் ஜென் புத்தமத தத்துவப்பார்வை பற்றிய புரிதல் வேண்டும்.

இந்த இயல்புகளோடு அமைந்த கவிதைகளை ஹைக்கூ கவிதைகளாக ஏற்றுக்கொள்ளலாம்.இல்லாவிட்டால் மின்மினிப்பா,துளிப்பா, துளிக்கவிதை, வாமனக் கவிதை என வேறு பெயர்களில் அவற்றைச் சுட்டலாம். ஹைக்கூ என்ற பெயரில் பலர் எழுதும் விடுகதைகள், புதிர்கள், வினா விடைகள் ஆகியவற்றைக் காணும்போது எனக்கு ஏமாற்றமே மிஞ்சுகிறது. தமிழகத்துக்குச் சென்றபோது பல ஹைக்கூ தொகுப்புகள் சொல் விளையாட்டாகவும் ஹைக்கூ தன்மைகள் அற்றதாகவும் இருந்ததைக் கண்டேன். ஹைக்கூவின் தன்மைகளைப் புரிந்துகொள்ளாமல் ஏதோ மூன்று வரி விவகாரம் அல்லது புதுக்கவிதை போலிருக்கிறது எனப் பலரும் தங்கள் விருப்பத்துக்கு எழுதியதால் இந்தக் கவிதை வடிவம் பலரின் ஏளனத்துக்கு ஆளாகியது.

ஹைக்கூ என்பது ஜப்பானிய கவிதை வடிவம்தானே? இந்த வடிவம் நமக்குத் தேவையா? ஹைக்கூ என்பதே தமிழில்லையே? அதைத் தமிழானாக்கினால் என்ன? எனப் பல வேளைகளின் எனை நோக்கி வினாக்கள் எழுந்ததுண்டு. உண்மைதான். ஜப்பானில் தோன்றி உலகம் முழுதும் பரவிய வடிவம்தான். பாரதிதான் இதனைத் தமிழில் அறிமுகப்படுத்தினார். ஜப்பானியக் கவிதை என்ற தலைப்பில் கட்டுரை எழுதியுள்ளார். ஹைக்கூ கவிதை என்றால்தான் ஹைக்கூவின் தன்மைகளை அதில் காணமுடியும். அதை விடுத்து, துளிப்பா, மின்மினிப்பா என்றால் எதையாவது எழுதிவிட்டுப் போகலாம். கவிதை எந்த வடிவத்தில் இருந்தால் என்ன? நம் வாழ்வை, எண்ணத்தை, உணர்வைப் பதிவு செய்யும் வாகனமாக அதை அமைத்துக்கொள்வதுதானே நம் திறமை. நாவலும் சிறுகதையும் ஆங்கில மொழி நமக்குத் தந்த புதிய வடிவம்தானே? அவற்றை நாம் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லையா? எனவே, ஜப்பானிய கவிதை வடிவம் என்பதற்காக நாம் ஜப்பானியர் வாழ்வை இதில் பதிவு செய்யப்போவதில்லை.

“இன்னுமா ஹைக்கூ எழுதுகிறீர்கள்?” நான் பெரிதும் நேசிக்கும் எழுத்தாளர் ஒருமுறை என்னிடம் இப்படிக் கேட்டபோது எனக்குள் வருத்தமே மேலோங்கியது. ஹைக்கூ என்பது ஏதோ ஒரு காலக் கட்டத்தோடு முடிந்துவிட்டது. அதில் புதுமை ஏதும் இல்லை. அதில் நம் வாழ்க்கை இல்லை. அதனால் அந்த வடிவத்தில் எழுதுவது பயனற்றது என்ற கருத்து எப்படியோ பலரின் எண்ணமாக இருக்கிறது. ஹைக்கூ ஒரு காலத்தோடு தீர்ந்துபோகும் கவிதை வடிவமல்ல. எளிய உயிர்க்கு இரங்குவதும் இயற்கையைப் போற்றுவதும் காலந்தோறும் மானிடருக்குத் தேவையான உணர்வுதானே? அது தீர்ந்துபோவதில்லையே? அது மட்டுமல்ல. ஆழமான சமூகச் சிந்தனையை அழுத்தமாய் நச்சென்று உறைக்கும்படி சொல்லும் ஆற்றலும் இந்த மூன்று வரி கவிதைக்கு உண்டு. மாதிரிக்கு என் கவிதைகளில் சில:

புறம்போக்கு வீடுகள்
பலகைகளில் தொங்கும்
தலைவர்கள் படங்கள்

கோயிலும் பள்ளிவாசலும்
அருகருகே
பள்ளிப் பாடப் புத்தகம்

பத்துமலைத் தைப்பூசம்
உண்டியலைப் பார்த்தபடி
ஏழைச் சிறுமி

சாதி மாநாட்டு மலரில்
நம்மைப் பார்த்துச் சிரிக்கும்
தலைவர்கள்

ஹைக்கூ மீதான தீராத காதல்தான் முதுகலைப் பட்டப்படிப்புக்கு ஹைக்கூ பற்றிய ஆய்வினை மேற்கொள்ள என்னைத் தூண்டியது. ஹைக்கூ - பந்தூன் ஒரு ஒப்பீடு என்ற தலைப்பில் என் ஆய்வினை நான் மேற்கொண்டேன். கோலாலம்பூரில் உள்ள ஜப்பானிய பண்பாட்டு மையத்தில் தேவையான ஹைக்கூ கவிதை, கட்டுரை நூல்கள்கிடைத்தன. இணையத்தில் குவிந்து கிடக்கும் நூற்றுக்கணக்கான ஹைக்கூ வலைத்தளங்களும் எனக்குப் பெரும் உதவியாக இருந்தன. ஹைக்கூ காதலால்தான் தமிழகத்தில் 2009இல் கோவையில் நடைபெற்ற செம்மொழி மாநாட்டிலும் 2004இல் சென்னையில் நடைபெற்ற மலேசிய இலக்கியக் கருத்தரங்கிலும் ஹைக்கூ பற்றிய ஆய்வுக் கட்டுரைகளைப் படைத்துள்ளேன். இப்பொழுது ‘தமிழ் ஈழம் 200’ என்ற ஹைக்கூ கவிதைத் தொடரைத் தினக்குரல் நாளிதழில் எழுதி வருகிறேன்.

2007இல் பொள்ளாச்சியில், நல்லமுத்து மகாலிங்கம் கல்லூரியில் நடைபெற்ற மலேசிய எழுத்தாளர்களுடனான ஒரு நிகழ்ச்சியில் மேடையில் பேசிய கவிஞர் புவியரசு, என் ஹைக்கூ கவிதையொன்றை குறிப்பிட்டார். அது என் ஹைக்கூ கவிதைகளுக்கு வெளியிலிருந்து கிடைத்த மறக்க முடியாத ஆதரவுக் குரலாகும். அந்தக் கவிதை இதோ:

வாடகைவீடு மாறும் நாளில்
நான் நட்ட செடியில்
சில பூக்கள்

ஹைக்கூ கவிதைகளில் இயற்கையைப் போற்றுதல், எளிய உயிர்களுக்கு இரங்குதல் என்று சொன்னீர்களே. அதற்கு எடுத்துக்காட்டுக் கவிதைகள் இல்லையா என நீங்கள் கேட்கலாம். இதோ:

உனை எப்படிக் காப்பேன்?
மன்னிப்பாய் பூச்சியே
பசியோடு பல்லி

கொசுக்களுக்கு நன்றி
சன்னல் வழியே எனக்கு
முழு நிலா

இந்தப் புயல் மழையில்
எங்குப் பதுங்கும்
எங்கள் தெருநாய்?

புறம்போக்கு வீடு
இடிக்காதீர்கள்
மூலையில் குருவிக்கூடு

ஹைக்கூ - நினைக்க நினைக்க நெஞ்சில் இனிக்கும் அனுபவம். இந்தப் பிரபஞ்சத்தின் மர்மங்களை, அன்றாட நிகழ்வுகளை, மனித மனங்களின் நுட்பமான உணர்வுகளைத் திடீரென திரை விலக்கிக் காட்டும் அதன் தன்மை என்னை ஒரு கவிதானுபவத்தில் மூழ்கியெழச் செய்கிறது. அதையே படையலாக்கி வாசகருக்குப் பந்தி வைக்கிறேன்.

ஒரு முறை என் மகன் தமிழினியன் தன் அறைக்குள் ஒரு சிறிய கண்ணாடித் தொட்டியை அழகுபடுத்திக் கொண்டிருந்ததைக் கண்ட���ன். எனக்கு மனத்திற்குள் சிறு பதைபதைப்பு தோன்றியது. பறவை, மீன் போன்றவற்றை நாம் பார்த்து ரசிப்பதற்காக ஒரு சிறு இடத்தில் அடைத்து வைத்து ரசிப்பதை அறவே வெறுப்பவன் நான். என்ன செய்யப் போகிறான்? என் எண்ணம் அறிந்தவன்தானே? காத்திருந்தேன். மறுநாள் அந்த மீன் தொட்டிக்குள் நான் பார்த்த மீன்கள் எனக்கு மகிழ்ச்சியூட்டின.

மகனைப் பாராட்டினேன்
மீன் தொட்டிக்குள்
பிளாஸ்டிக் மீன்கள்

பாறைகளுக்கு உள்ளே சிலை மறைந்திருக்கிறது. உளிதான் அதைக் கண்டுபிடிக்கிறது. அதுபோல நம்மைச் சுற்றிலும் ஹைக்கூக்கள் உள்ளன. புதிதாக நாம் எதையும் படைக்கவேண்டியதில்லை. எதுவும் சாதாரணம் அல்ல, அற்பமானதல்ல என்ற உணர்வோடு பிரபஞ்சத்தின் ஒவ்வொரு நிகழ்வையும் கூர்ந்து, ஆழ்ந்து பார்க்கத் துவங்கினால் நமக்குள் ஆயிரம் ஹைக்கூக்கள் மலரும்.

வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam - A Magazine For Arts And Literature
© vallinam.com.my | All Rights Reserved. 2012.  |  Designed by CVA | Best View in : Mozilla Firefox |  Best resolution : 1024 X 768