வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam

கவிதை
த. அகிலன்

கண்ணா லட்டு தின்ன ஆசையா?

சாத்திரக்காரர்கள்
தலைமறைவானார்கள்.

சனங்களின் பெரும்பிணி
சாத்திரியின் பரிகாரங்களில்
தீராதென்பதை
சாவு சனங்களை நெருக்கிய
மலந்தோய்ந்த கடற்கரையில்
பிணங்கள் மிதந்த கடனீரேரிகளில்
தம்மை நோக்கி இரண்டு பக்கங்களிலிருந்துk;
குறிபார்த்துக்கொண்டிருந்த துப்பாக்கிகளை அஞ்சிய இரவில்
சனங்கள் கண்டுகொண்டார்கள்.

சனங்களோடு சனங்களாய்
தப்பியோடும் அவசரத்திலும்
சாத்திரக்காரர்கள் பரிகாரப் புத்தகத்தை
குழிதோண்டிப் புதைப்பதற்கு மறந்திருக்கவில்லை.
போகுமிடம் எப்படியோ?
சூரியன் மேற்கில்தான் உதிக்குமோ?
நிலவு பகலில்க் காயுமோ?
போன பின்னர் பார்க்கலாம்.

முக்காடிட்டபடி
தமக்கு முன்னர் ஓடித் தப்பிய சாத்திரக்காரர்களைச்
சபித்தபடி சனங்கள் உத்தரித்தனர்.

ஊழி முடிந்தபின்னர்
பிழைத்தவர் உழன்றனர்.
சவமாய் உடல் சுமந்து
மெல்லத் திரும்புகிறது காலம்.
துவக்குகளுக்கு ஒளித்தொளித்தேனுk;
சப்பாத்துக்கால்களின் இடுக்குகளின் வழியேனும்
பூக்கத்தான் செய்தது நித்திய கல்யாzp

சாத்திரக்காரர்கள் காத்திருந்தனர்.
சனங்கள் தெம்படைந்த ஒரு நாளில்
அவர்கள் மறுபடியும் தொடங்கினர

ஒபாமா உச்சத்தில்..
பான்கீ முன் பக்கத்தில்
இந்தியா கக்கத்தில்
சீனாவோ வெக்கத்தில்
சிறீலங்கா துக்கத்தில்
கண்ணா லட்டு தின்ன ஆசையா?
சாத்திரக்காரரின் வசியக்குரல்
சனங்களை மயக்கத் தொடங்குகிறது.

எலும்புக்கூடுகளை விலத்தி விலத்த
புதையல் தோண்டிய யாரோ ஒருவன்
கண்டெடுக்கிறான் சாத்திரக்காரர்களின்
பழைய பரிகாரப் புத்தகத்தை.

சாத்திரக்காரன்
அசராமல் சொன்னான்
அது போனமாதம்
இது இந்தமாதம்.

உங்கள் கருத்து/எதிர்வினை மற்றும் படைப்புக்களை editor@vallinam.com.my என்ற மின் அஞ்சல் முகவரிக்கு அனுப்பவும் | Back to Top