வல்லினத்தில் தேடுதல்

எழுத்துரு உதவி / Tamil Font Help 

பத்தி

"நீங்கள் கேட்கலாம், முழுமையான வளர்ச்சியடைந்த நாடு என்பது எத்தகைய தன்மையுடையது? தற்போதைய உலகின் வளர்ச்சியடைந்த நாடுகள் எனப்படும் 19 நாடுகளைப் போல் நாம் ஆக வேண்டுமா? இங்கிலாந்து, கனடா, போலந்து, ஸ்வீடன், பின்லாந்து அல்லது ஜப்பான் போன்ற நாடுகளைப் போல ஆக வேண்டுமா? கூர்ந்து நோக்கினோமானால் 160க்கும் மேற்பட்ட உலக நாடுகளில், இந்த 19 நாடுகள் தனித் தன்மையான பலத்தைப் பெற்றுள்ளன. அதே வேளையில் குறிப்பிடத்தக்க பலவீனங்களையும் பெற்றுள்ளன. இவைகளில் எந்த நாட்டையும் நகலெடுக்காமல், நம்மால் எழுந்து நிற்க முடியும். நாம், நமக்கேயான அச்சில் (mould) ஒரு வளர்ச்சியடைந்த நாடாக உருவாக வேண்டும். " (http://www.pmo.gov.my)

28 பிப்ரவரி 1991 ஆம் ஆண்டு, அப்போதைய மலேசிய பிரதமர் டத்தோஸ்ரீ டாக்டர் மகாதீர் முகமது அவர்கள் கோலாலம்பூரில் முக்கிய நிகழ்வொன்றில் ஆற்றிய உரையின் சிறு பகுதி அது. ஆனால் மிகவும் கவனமுடன் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட வார்த்தை உபயோகத்தை உடைய பகுதி. பிரதமர் முன்மொழிந்த 2020 தூர நோக்குத் திட்டத்தின் அறிமுக உரையாக அது அமைந்தது. வளர்ச்சியடைந்த நாடு என்னும் நிலையை அடைய மலேசியா எதிர்கொள்ள வேண்டிய 9 அம்ச சவால்களைப் பற்றி அவ்வுரையில் விவரிக்கப்பட்டது. இனங்களுக் கிடையிலான மேம்பட்ட உறவு நிலை, பொருளாதார வளர்ச்சி, வறுமை ஒழிப்பு, நாட்டு வளர்ச்சியில் தனியார் துறையின் பங்களிப்பு என பலதரப்பட்ட விசயங்களை உள்ளடக்கிய அந்த உரையின் மையக்கருத்தாக விளங்கியது நாம், நமக்கேயான சொந்த அச்சில் (mould) ஒரு வளர்ச்சியடைந்த நாடாக உருவாக வேண்டும் என்பதே ஆகும்.

துன் மகாதீர் பிரதமராக இருந்த காலகட்டத்தில் (1981-2003), மலேசியாவின் இருத்தலை உலகுக்கு பறைசாற்றிய விதத்தில் முக்கியமானவர். மலேசியாவின் முதன் மூன்று பிரதமர்களின் காலகட்டத்திலேயே விதைக்கப்பட்டடதை, ஒருவித உக்கிரத்தன்மையுடன் செழுமைப்படுத்தி, அறுவடை செய்து, நொண்டிக்கொண்டிருந்த மலாய் சமூகத்தை இன்றளவில் மற்ற இனங்களோடு சரிசமமாக ஓட வைத்துள்ளவர். ஓர் அசலான மலாய் தலைவர். அவரின் பல செயல்பாடுகளில் தனிப்பட்ட முறையில் நான் முரண்படுவேன். ஆனால், சில விசயங்களில், மலேசியாவின் முழுமையான நலன் கருதி தூர நோக்கோடு அவர் செயல்பட்டுள்ளார் என்றே நம்புகிறேன்.

நிற்க. இந்த உரை நிகழ்த்தப்படும்போது முக்ரிஸ் மகாதீருக்கு ஏறக்குறைய 25லிருந்து 30 வயதுக்குள் இருக்கும். ஒன்றும் அறியாத வயதில்லை. துன் மகாதீரின் அரசியல் வாரிசு. அப்பாவின் கொள்கைகளால் வார்த்தெடுக்கப்பட்டாலும், இளைய தலைமுறை மலாய் தலைவர்களிலேயே, மலாய்காரராக சிந்திக்காத ஒரு மலாய்காரராக, ஒரு நம்பிக்கை தரக்கூடிய முகமாகத்தான் இதுநாள் வரையில் அவரைப் பற்றிய பிம்பம் இருந்தது. மார்ச் 2008, தேர்தலுக்கு முன்பான அவரது செயல்பாடுகள் குறித்து அதிகம் அறிந்திராத நிலையில், இது ஒரு நப்பாசைதான். படையப்பா படத்தில் ரஜினி, ரம்யாவைப் பார்த்து சொல்வார், "என்னுடைய ஐந்து முகத்தை பார்த்திட்டே, எனக்கு இன்னொரு முகமும் இருக்கு. என்னுடைய ஆறாவது முகம். பார்க்காதே. நொந்துடுவே!" (இதை நீங்கள் ரஜினியின் தொனியிலேயே படித்து பார்க்கலாம். உங்களது மேலதிகாரியோ, வேண்டப் படாதவர்களோ எதிரில் இருப்பதாகக்கூட கற்பிதம் செய்து கொள்ளலாம். தப்பில்லை.) அது மாதிரி முக்ரிஸ் மகாதீருக்கும் இன்னும் எத்தனை முகங்கள் இருக்கிறதோ, தெரியவில்லை. ஆனால், மிகச்சமீபத்தில் அவர் காட்டிய முகம் கண்டு நொந்து போனதென்னவோ உண்மை.

"மலேசியாவில் இனவாதம் அதிகரித்துக் கொண்டே வருகிறது. மக்கள் குழுக்களாக பிரிந்து செயல் படுகின்றனர். ஒருமித்த தேசிய நோக்கு என்பது தேய்ந்து கட்டெறும்பாகிவிட்டது. தலைவர்களும், மக்கள் பிரிதிநிதிகளும் இதுபற்றி பேசிக்கொண்டே இருக்கின்றனரே தவிர ஆக்ககரமான நடவடிக்கைகள் எதுவும் மேற்கொள்ளப்படுவதில்லை" என்று சமீபத்தில் வருத்தப்பட்டார் முக்ரிஸ். தேசிய மற்றும் தேசிய வகை என இரண்டு விதமாக செயல்படும் மலேசிய ஆரம்பக் கல்வி முறையே இதற்கு காரணம் என்றும் எனவே இவற்றை ஒருங்கிணைத்து ஒரே கல்வி முறையாக செயல்படுத்த வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது என்பதும் அவர் கருத்து. ஒரே கல்வி முறையை கொண்ட பள்ளிகள் என்பது, கற்றல் கற்பித்தல் நடவடிக்கைகளுக்கு மலாய் மொழியை பிரதானமாக கொண்டிருப்பது (கணிதம் மற்றும் அறிவியல் பாடங்கள் மட்டும் ஆங்கிலத்தில்), சீன, இந்திய மாணவர்களுக்கு மாண்டரின், தமிழ் கட்டாய பாடங்களாக இருப்பது, மலாய் மாணவர்கள் மாண்டரின் அல்லது தமிழ் ஆகிய மொழிகளில் இரண்டில் ஒன்றை தெரிவு செய்து படிக்கும் வாய்ப்பு மற்றும் மலேசியாவி லுள்ள அனைத்து இன மாணவர்களும் ஒரே குடையின் கீழ் ஒன்றுபட்டு கல்வி கற்பது போன்ற தன்மைகளைக் கொண்டிருக்கும். இதன் மூலம் இனங்களுக்கிடையிலான விரிசலின் அளவை குறிப்பிடத்தக்க அளவில் குறைத்து ஒன்றுபட்ட மலேசியாவை உருவாக்க முடியும் என்பது முக்ரிஸின் கருத்து.

அவரின் வருத்தம் தோய்ந்த முகத்தை நாளிதழ் களில் பார்த்த போது அவர் உண்மையாகவே வருத்தப் படுகிறார் என்றே தோன்றியது. ஆனால், இதில் வேடிக்கை என்னவென்றால், இந்த கல்வி முறை குறித்தான ஆலோ சனை என்பது கடந்த ஐம்பது வருடங்களாகவே விவாதிக் கப்பட்டு வருவதுதான். இப்பொழுது எந்த அவசர தேவை யும் இல்லாமல் முக்ரிஸ் இது பற்றி ஏன் பேச வேண்டும் என்பதுதான் கேள்விக்குரியது. மலாய் மேலாண்மை (Malay Supremacy) குறித்தான சர்ச்சையில், அவரது ஆதங்கத்தின் வெளிப்பாடே இந்த ஆலோசனையாக இருக்கலாம் என்பதை அம்னோ இளைஞரணி தலைவர் ஹிஷாமுடின் ஒப்புக் கொண்டுள்ளார். சில தரப்புகள் கூறுவதுபோல், மார்ச் 2009ல் நடக்கவிருக்கும் இளைஞரணி தேர்தலுக்கான ஓட்டு வங்கியை கருத்தில் கொண்டு, அம்னோ அடிமட்ட உறுப்பினர்களின் ஆதரவைப் பெறுவதற்காக முக்ரிஸ் இதனை கையிலெடுத் திருக்கலாம். அப்படி இதுதான் காரணமென்றால், நாம் வியப்பதற்கு ஒன்றுமில்லை. காலம் காலமாக அம்னோ இளைஞரணி தலைவராக இருப்பவரும், அதற்கு போட்டியிடுபவர்களும் செய்து வருவதைத்தான் இவரும் செய்கிறார். முன்பு ஹிஷாமுடின் செய்தார். இப்பொழுது முக்ரிஸின் முறை. அவ்வளவுதான். தனக்கு ஒரு கண் போனாலும் பரவாயில்லை. எதிரிக்கு இரண்டு கண்களும் முடிந்தால் கை, கால்களும் போக வேண்டும். உண்மை யில் மலேசியாவிலுள்ள அரசியல் கட்சிகளின் உறுப்பினர் களும், தொண்டர்களும் இதைத்தான் விரும்புகின்றனரா? தங்களை பிரதிநிதிப்பவர், பிரதிநிதிக்கப்போகிறவர் சரித்திர புருஷர்களைப் போன்று வீரத்தீரச்செயல்களை, வாயாலேயே செய்து காட்ட வேண்டும் என்பதைத்தான் விரும்புகின்றனரா? மலேசியாவில் இனங்களுக்கிடையி லான உறவுகளைப் பாதிக்கும் வகையில் யார் பேசினா லும் அது மலேசியராக அவர்களின் முதிர்ச்சியின் மையையே காட்டுகின்றது.

முக்ரிஸின் இந்தக் கருத்துக்கு நாடு தழுவிய அளவில் பலத்த ஆதரவு கிடைத்துள்ளது. ஆதரித்து பேசுபவர்களும், அறிக்கை விடுபவர்களும் பெரும்பாலும் மலாய் நண்பர்கள். அதே வேளையில், சீனர் மற்றும் இந்தியரிடையே இது பலத்த எதிர்ப்பையும் சம்பாதித் துள்ளது. இருப்பினும், மலாய்காரர் அல்லாத சில முக்கியஸ்தர்கள், ஒரே கல்வி முறை குறித்தான கருத்துக்கு ஆதரவாக உள்ளதும் குறிப்பிடத்தக்கது. முக்கியமாக பேராசிரியர் கூ கெய் கிம் (வரலாற்றாய்வாளர், முன்னாள் மலாயா பல்கலைக்கழகப் பேராசிரியர்) அவர்கள், இந்த சிந்தனைக்கு தம் முழு ஆதரவைத் தெரிவித்துள்ளார். இச் சிந்தனை, மலேசிய கல்வி முறை மீதான 1956ம் ஆண்டு ரசாக் அறிக்கையை ஒத்திருப்பதாகவும், துரதிர்ஷ்டவச மாக இன்றளவும் அது முழுமையாக அமல்படுத்தப் படாமல் இருப்பது வருத்தத்திற்குரியது என்றும் அவர் கருதுகிறார்.

இக்கருத்தை நாம் பலவகையாக புரிந்து கொள்ள முடியும். நாட்டின் மேன்மை கருதி சொல்லப் பட்ட உன்னதமான புனிதக் கருத்து என்று எண்ணலாம். முக்ரிஸ் இதன் மூலம் சீன, தமிழ் பள்ளிகளை மூடி விடலாம் என்று சொல்கிறார் என்றும் புரிந்து கொள்ள லாம். அப்படித்தான் இக்கருத்தை ஆதரிக்காத அமைப் புகளும் தனிமனிதர்களும் அர்த்தப்படுத்திக் கொண் டுள்ளனர். அப்படிப் புரிந்து கொள்பவர்கள் இனவாதிகள் என்று முக்ரிஸை ஆதரிப்பவர்கள் பலரும் அறிக்கை வெளியிடுகின்றனர். முக்ரிஸ் இதனை அபத்தம் என் கிறார். சீன,தமிழ்ப்பள்ளிகளை மூடும்படி ஒருபோதும் தாம் சொல்லவில்லை என்கிறார். உண்மைதான் அவர் அப்படி சொல்லவில்லைதான். ஒரே கல்வி முறை கொண்ட பள்ளிகளின் அமலாக்கத்தின் மூலம் தற்போது நடைமுறையில் உள்ள சீன,தமிழ் பள்ளிகளின் நிலை என்னவாகும்? இந்த கேள்வியை முக்ரிஸ் அவர்கள் மிக கவனமாக தவிர்த்துள்ளார். அதாவது, சீன,தமிழ்ப் பள்ளிகளை நாங்கள் மூட மாட்டோம். ஆனால், அதற்கு மாறாக மிகவும் கவர்ச்சிகரமான, எல்லாவற்றையும் உள்ளடக்கிய (all in one) பள்ளிகளை உருவாக்குவதே நமது சீரிய சிந்தனை. அந்தக் கவர்ச்சியின் தாக்கத்தால் , நாளடைவில் சீன - தமிழ்ப்பள்ளிகளை தாமாகவே மூடுவிழா கண்டால் அதற்கு தாங்கள் பொறுப்பல்ல என்று சொல்லாமல் சொல்கிறார். சபாஷ், கையைக்கொடுங்கள் திரு.முக்ரிஸ் அவர்களே. நன்றாக சமாளிக்கின்றீர்கள்!

நெடுங்காலமாக மாயவிளக்கினுள் அடைப் பட்டிருந்த பூதத்தை கிளப்பிவிட்ட முக்ரிஸாகட்டும், அவரை ஆதரிப்பவர்களாகட்டும், ஒரு கருத்தை திரும்ப திரும்ப நிறுவுகின்றனர். அதாவது, உலகிலுள்ள 99 சதவிகித நாடுகளில் ஆரம்பப்பள்ளிகள் ஒரு குறிப்பிட்ட மொழியை பிரதான ஊடகமாகக் கொண்டு செயல்படும் ஒற்றை கல்வி முறை கொண்ட பள்ளிகளே. இங்கிலாந்து, அமெரிக்கா, கனடா போன்ற நாடுகளில் பலதரப்பட்ட மொழிசார்ந்த பள்ளிக்கூட அமைப்பு முறை இல்லை. நமது அண்டை நாடான சிங்கப்பூரில் பெரும்பான்மை யாக சீனர்கள் வசித்தாலும் (ஏறக்குறைய 75 சதவிகிதம்), அங்கேயும் மொழிசார்ந்த பள்ளிகள் இல்லை. ஆங் கிலத்தை பிரதான ஊடகமாகக் கொண்ட ஒரு கல்வி முறைதான் உள்ளது. நிலைமை இப்படி இருக்கையில், மலேசிய சீனர்கள் மற்றும் இந்தியர்கள் மட்டும் மொழிசார்ந்த பள்ளிகளை விட்டுக்கொடுக்காமல் ஏன் முரண்பிடிக்க வேண்டும் என்பதே இவர்களின் வாதம். ஒரே கல்வி முறை கொண்ட ஆரம்பப்பள்ளிக்கூட அமைப்புக்கும் இனங்களுக்கிடையிலான ஒற்றுமைக்கும் என்ன சம்பந்தம்? இருக்கலாம். அப்படி இருந்தாலும், என்னைப் பொறுத்தமட்டில் கடுகளவிற்குக்கூட பயன்பெறாத சம்பந்தமாகத்தான் அது இருக்க முடியும்.

"மலேசியாவின் அதிகாரப்பூர்வ மதம் இஸ்லாம். அதிகாரப்பூர்வ மொழி மலாய். பெரும்பான்மை மலாய் மக்களோடு, சீனர், இந்தியர் மற்றும் சிறிய அளவில் மண்ணின் மைந்தர்களும் ஒற்றுமையாக வாழும் ஜனநாயக நாடு இது. மலேசியாவின் பிரதமராக இருப்ப வர், நாடாளுமன்றத்தில் பெரும்பான்மை மக்கள் பிரதிநிதிகளின் ஆதரவைப் பெற்றவராக இருப்பவர். அவர் குறிப்பிட்ட இனத்தைச் சார்ந்திருக்க வேண்டிய அவசிய மில்லை".

மேற்கண்ட கருத்து, ஆரம்பப்பள்ளி பாடத் திட்டத்தில் உள்ளதென்று வைத்துக்கொண்டால், அது தேசியப்பள்ளியில் மலாய் மொழியிலும், சீனப்பள்ளியில் மாண்ட்ரின் மொழியிலும், தமிழ்ப்பள்ளியில் தமிழ் மொழியிலும் போதிக்கப்படுவதிலும், மாணவர்களால் புரிந்து கொள்ளப்படுவதிலும் என்ன சிக்கல் இருக்க முடியும் என்று எனக்கு விளங்கவில்லை. மொழி என்பது கருத்தைக் கொண்டு சேர்க்கும் ஊடகம். இங்கே கருத்துதான் முக்கியம். உருவாக்கப்படும் கருத்துக்களும், போதிக்கும் ஆசிரியர்களும் உன்னதமாக இருக்கும் பட்சத்தில், ஊடகமான மொழியால் எந்த பாதிப்பும் ஏற்பட்டுவிடப்போவதில்லை. மாண்டரினும், தமிழும் மலாய் மொழியைக் காட்டிலும் எந்த விதத்திலும் வீரியம் குறைந்தவை அல்லவே.

பிறகு, என்னதான் சிக்கல்? சிக்கல் மொழியில் இல்லை. மாறாக சில அரசியல் தலைவர்களின் மனதில் தான் உள்ளது. மனச்சிக்கலும், மலச்சிக்கலும் உடலுக்குக் கேடு என்பது இவர்களுக்குத் தெரியாததல்ல. ஆனால், அரசியல் நடத்தியாக வேண்டுமே.

நம் நாட்டின் முன்னால் தலைவர்கள், எதிர்கால அரசியல் சந்ததியினருக்கு தெளிவாக ஒரு பாதையைக் காட்டியிருக்கின்றனர். (கட்டுரையின் முதல் பாராவை மீண்டும் பார்க்கவும்) எதிர்கால மலேசியா, வளர்ச் சியடைந்த மலேசியா உலகிலுள்ள எந்த நாட்டையும் முன்மாதிரியாக கொண்டிருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. நம் பாதை தனி. நம் கலாச்சாரம், இனங்களுக் கிடையிலான சமுதாய உடன்படிக்கை, நாட்டு நிர்வாகத் தில் கொண்டிருக்கும் அணுகுமுறை யாவும் உலகிலுள்ள மற்ற வளர்ச்சியடைந்த , வளரும் நாடுகளுடன் ஒப்பிடுகையில் நிரம்ப வேறுபாடுகளைக் கொண்டவை. அப்படி இருக்கையில் ஓர் இனத்தின் வாழ்விற்கும், வளமைக்கும் ஆதாரமான மொழிசார்ந்த கல்வி முறை என்று வரும்போது நாம் மற்ற நாடுகளை ஒப்பிட்டு நோக்க வேண்டிய அவசியம் என்ன? வசமாக சிங்கப்பூரைக் கைக்காட்டுபவர்களிடம் ஒரு கேள்வி. அங்கு ஆங்கிலத்தை பிரதான ஊடகமாகக் கொண்ட ஒரே கல்வி முறைதான் உள்ளது. ஆனால், ஆங்கிலத்தோடு, மலாய், மாண்டரின் மற்றும் தமிழ் மொழிகளும் அதிகாரப்பூர்வ மொழிகளாக சிங்கப்பூர் அரசியல் சாசனத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளன. மலேசியாவில் அது சாத்தியப்படக்கூடிய ஒன்றா என்பதற்கும் பதில் சொல்லிவிடுங்கள்.

மேலும், மலேசியாவை உலக அரங்கில் இந் நாட்டு அரசு எப்படி விளம்பரப்படுத்துகிறது என்பதைப் பார்த்தால், பலதரப்பட்ட மொழியும், மொழிசார்ந்த கலாச்சார வளமையும் மலேசியாவிற்கு எவ்வளவு முக்கியம் என்பதை நாம் உணர முடியும். மலேசியாவை வெளிநாட்டினருக்கு அறிமுகப்படுத்தும் விளம்பரங்களில் முக்கியமாக இடம் பெறும் வாசகம், 'மலேசியா, உண்மையான ஆசியா' (Malaysia, truly Asia) என்ப தாகும். ஆசிய கலை, கலாச்சாரம் மற்றும் பண்பாட்டுக் கூறுகள் ஒரே இடத்தில் காணக்கிடக்கும் தேசம் மலேசியா என்பது இதன் அர்த்தமாகும். இது மலேசியாவின் ஒரு பலம்வாய்ந்த விளம்பர யுக்தியாகும். மலேசியா எப்படி ஆசியாவாக முடியும்? ஆசிய கண்டத்தைப் பொறுத்த வரையில் மிக முக்கியமான இரண்டு நாடுகள், சீனா மற்றும் இந்தியாவாகும். சீன கலாச்சார மரபும், இந்திய கலாச்சார தொன்மையும் உலகின் வேறெந்த கலாச்சாரங்களுக்கும் சளைத்தவை அல்ல. அதே சமயத்தில், உலகின் தொன்மையான நாகரீக பண் பாட்டினை கொண்டுள்ளவை என்பது வரலாற்றாசிரியர் களின் கருத்து. சீனாவிலிருந்து பிழைப்பைத்தேடி மலாயா மண்ணிற்கு வந்த சீனர்களையும், பிரிட்டிஷ் காலனித்துவ ஆதிக்கத்தால் இந்தியாவிலிருந்து இங்கே வரவழைக் கப்பட்ட இந்தியர்களையும் உள்ளடக்கியதே இன்றைய மலேசியா. தத்தம் தாய் மண்ணிலிருந்து பிடுங்கப்பட்டு, வேற்று நிலத்தில் நடப்பட்டாலும் சீனர்களும், இந்தியர்களும் தங்கள் வேர்களிலே தாய் மண்ணின் சுகந்தத்தையும் வளப்பத்தையும் சுமந்து கொண்டுதான் இங்கு வந்தனர். அந்த சுகந்தமும், வளப்பமும் மலேசிய மண்ணை மேலும் செழிப்புறச் செய்தாலும், தத்தம் தனித்தன்மையை இன்று வரை இழக்கவில்லை. அதன் நீட்சியாகத்தான், சீனக் கலாச்சாரமும், இந்தியப் பண்பாடும் இன்றுவரை மலேசிய மண்ணில் வேர் கொண்டுள்ளன. வேருக்கு காலங்காலமாக நீர் ஊற்றி வருவது மலேசியாவில் உள்ள மொழிசார்ந்த கல்வி அமைப்புகள்தான்.

இந்தோனிசியாவை எடுத்து கொள்வோம். பெரும்பான்மையாக இஸ்லாமியர்கள் வசிக்கும் தேசம் அது. அங்கு சீன வம்சாவளியினரும் உள்ளனர். இந்துக்களும் உள்ளனர். (இந்தோனிசியா இந்துக்களும் இந்தியர்களுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை. அவர்கள் பிழைப்புத்தேடியோ அல்லது அரசியல் காரணங்களுக் காகவோ இந்தோனிசியாவில் குடியேறியவர்கள் அல்லர். இந்து மதத்தை ஏற்றுக்கொண்டு வாழ்வதால் இந்துக் களாக இருப்பவர்கள்). ஆனால், சீன வம்சாவளியினர் பல்வேறு காரணங்களால் சீன தேசத்திலிருந்து இங்கு வந்து குடியேறியவர்கள். அவர்களுக்கென்று சொந்தமான மொழியும் கலாச்சாரமும் உண்டு. இந்தோனிசியாவின் இன்றைய வளர்ச்சியில் சீன வம்சாவளியினரின் பங்களிப்பு கணிசமானது. இருப்பினும், பல காலமாக அவர்கள் தங்களின் மொழியையும், கலாச்சாரத்தையும் தொடர்ந்து வளர்த்தெடுக்க அனுமதிக்கப்படவில்லை. தற்போது நிலைமை கொஞ்சம் மாறியிருக்கிறது. தனியார் கல்விக்கூடங்களில் மாண்டரின் மொழியை கற்றுக் கொள்ளமுடியும். சீன கலாச்சாரத்தை ஓரளவு வெளிப்படையாக அனுசரிக்க முடியும். ஆனாலும், இங்குள்ள சீன வம்சாவளியினர் முகமிழந்து விட்டவர்கள். இந்தோனிசியாவைப் பொறுத்தவரை மக்கள் அனைவருக்கும் ஒரே தேசிய முகம். பெயர்களில்கூடத் தான். இதில் இழப்பதற்கு என்ன இருக்கிறது, அவர்களும் ஒற்றுமையாகத்தானே வாழ்கிறார்கள் என்று நீங்கள் கேட்கலாம். உண்மைதான், இழப்பது இன்னதென்று தெரியாத வரைக்கும், இழப்பதில் வருத்தப்பட வேண்டிய தில்லைதான். பல இனங்களைக் கொண்டிருந்தாலும் இந்தோனிசிய அரசாங்கம், அந்நாட்டை ஆசிய கலை, கலாச்சாரங்களின் குவிமையம் என்று விளம்பரப்படுத்துவ தில்லை.

சுதந்திரம் கண்ட 50 ஆண்டுகளில் மலேசியா வின் வளர்ச்சியோடு ஒப்பிடுகையில், இந்தோனிசியா எந்த இடத்தில் இருக்கிறது என்பது நாம் அனைவரும் அறிந்த ஒன்றுதான். நாட்டை ஆள்வதில் முற்றிலும் வேறுபட்ட இரண்டு அணுகுமுறைகளைக் கொண்ட நாடுகள் மலேசியாவும், இந்தோனிசியாவும். இருப்பினும், இப்பிராந்தியத்தில் வளர்ந்து வரும் நாடுகளில் எப்போதும் நாம் முன்னிலையிலேயே இருந்து வந்துள்ளோம். இது எதைக் குறிக்கிறது? சிங்கப்பூரைக் காட்டிலும், இந்தோனிசியாவைக் காட்டிலும், தாய்லாந்தைக் காட்டிலும் ஏன் உலகிலுள்ள மற்ற பல நாடுகளைக் காட்டிலும் முற்றிலும் வேறுபட்ட அணுகுமுறையைக் கொண்டுள்ள மலேசியாவால், தன் தனித்தன்மையைச் சுமந்து கொண்டே தொடர்ந்து பீடு நடை போட முடியும் என்பதையே இது குறிக்கிறது. பல மொழிகளையும், கலாச்சாரத்தையும் தக்கவைத்துக் கொள்வதோடு, அவற்றை வளர்த்தெடுத்துச் செல்வது நம் பலவீனம் அல்ல. மாறாக, அதுதான் நம் தனிப்பட்ட பலம். உலகின் வேறு எந்த நாட்டாலும் நகலெடுக்க முடியாத, எந்த நாட்டிலும் காணக்கிடைக்காத அதிசயம். சொந்த அச்சிலான முன்னேற்றம், சுபிட்சம். இதை விடுத்து, மலேசியர்கள் அனைவருக்கும் ஒரே முகத்தை தயாரித்து மாட்டி விட்டீர்கள் என்றால், பிறகு (Malaysia, truly Asia) என்று தொடர்ந்து விளம்பரப்படுத்த முடியாது. வேறு வாசகத்தைத் தேட வேண்டியிருக்கும்.

முக்ரிஸாகட்டும், அவர் கருத்திற்கு ஒத்திசைப வர்களாகட்டும் வரலாறு அறியாதவர்கள் அல்லர். நாடு சென்று கொண்டிருக்கும், செல்ல வேண்டிய பாதையை அறியாதவர்கள் அல்லர் இருந்தாலும், இப்படியும் அப்படியுமாக வண்டியை சிறிது பாதையை விட்டு விலக்கிச் செலுத்தி பார்க்க முனைவது எதற்காக? மற்றவர்கள் தூங்கிக்கொண்டிருந்தால், முதுகின் மீது வண்டியை ஓட்டிச்சென்றுவிடலாம் என்று எண்ணு கிறார்களா என்று தெரியவில்லை. ஆனால், அதுதான் அவர்களின் எண்ணமாக இருந்தால், பாதையும் பயணமும் மிக நீண்டது என்பதை அவர்கள் ஞாபகத்தில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். வண்டி குடை சாய்ந்தால் சேதாரமும், இலக்கை அடையும் பயணக்காலமும் நீண்டு கொண்டே போகலாம். மலேசியர் ஒருவரும் இதை விரும்ப மாட்டார்கள் என்றே நான் நினைக்கிறேன்.

எங்கள் கருப்பு முகங்களைக் கண்டு நீங்கள் கரிசனப்படுவது புரிகிறது. உங்கள் தயாரிப்பிலான முகப்பூச்சுகளைக் கொண்டு அவற்றை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வெளுப்பாக்கிவிட நீங்கள் காட்டும் மெனக் கெடலும் நன்றாகத் தெரிகிறது. ஆனால், மன்னிக்கவும். இந்த முகங்களை நாங்கள் விற்பதாகயில்லை!

வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam - A Magazine For Arts And Literature
© vallinam.com.my | All Rights Reserved. 2009.  |  Designed by CVA | Best View in : Mozilla Firefox |  Best resolution : 1024 X 768