வல்லினத்தில் தேடுதல்

எழுத்துரு உதவி / Tamil Font Help 

விமர்சனம்

சிங்கப்பூர் 'ஸ்ட்ரெயிட்ஸ் டைம்ஸ்' நாளிதழின் முன்னாள் செய்தியாளரான ரவீந்திரன் வேலு என்பவர் எழுதிய ஓர் ஆங்கில நாவலே 'கம்போங் சிக்கன்'. 'கம்பத்து கோழி' என்ற தலைப்பில் சிங்கப்பூர்த் தமிழ் முரசின் முன்னைய துணை ஆசிரியர் நாகராஜன் அதை தமிழாக்கம் செய்து, ஞாயிறுப் பதிப்பில் தொடர்கதையாக வெளியிட்டார். ஆங்கில நூல், தன் விற்பனை மூலம் ஆயிரக்கணக்கான வாசகர்களைச் சென்றடைந்த நிலையில், நாகராஜனின் தமிழ் வடிவம் நூற்றுக்கணக் கான 'முரசு' வாசகர்களையும் எட்டியது. நாவலைப்பற்றி மதிப்புரைகள் சில வந்துள்ளன. அவற்றுள் ஒன்று சிங்கப்பூர்த் தேசிய நூலகத்தைச் சேர்ந்த ஜூன் வு என்பவர் எழுதியதாகும்.

இந்தக் கட்டுரை மூன்று பகுதிகளைக் கொண் டுள்ளது. முதல் பகுதி நாவலைப்பற்றிப் பொதுவாகப் பேசும். இரண்டாம் பகுதி நாவல் காட்டும் சில பார்வைகளைச் சொல்லும். மூன்றாம் பகுதி வாசகர் மனங்களில் நாவல் எழுப்பும் சில சிந்தனைகளைக் கூறும்.

நாவல் பற்றி

நூற்று எட்டுப் பக்கங்களைக் கொண்ட "கம்போங் சிக்கன்" ஆங்கில நூல் மூன்று நீண்ட அத்தியாயங்களை உடைய நாவல் ஆகும். இரண்டு பகல்களும் இரண்டு இரவுகளும் கொண்ட இரண்டு நாள் சம்பவங்களை உள்ளடக்கியதாக நாவலின் கதை பின்னப்பட்டிருக்கிறது. கதைக் களம் ஒரு பண்ணையிலும் அதைச்சுற்றிய வட்டாரங்களிலும் வியாப்பித்திருக்கிறது. உடைமைகளை ஆளும் வர்க்கமாக மனிதர்கள் வருகின்றனர். இவர்களே ஓர் அமைப்பு முறையை உருவாக்கிக்கொண்டவர்களாகவும் அதை நிர்வகிக்கும் பெரும் சக்திக்காரர்களாகவும் விளங்குகின்றனர். அடிப்படையில் மனிதர்களின் சொந்த நலன்கள், அக்கறைகள் ஆகியவற்றுக்காகவே கம்போங் ஜீவராசிகள் வளர்க்கப்படுகின்றன; பேணப்படுகின்றன; சுரண்டப்படுகிறன.

கதை வளர்ச்சியில் மனிதர்கள் சிறு சிறு பாத் திரங்களாக வந்துபோக, பண்ணையின் பொது ஒழுங்கைக் கட்டிக் காக்கும் நாய்களையும் கதைத் திட்டத்தில் பெரும் பங்கு வகிக்கும் கோழி இனத்தினரையும் அற்புதப் பாத்திரங்களாக ரவி வேலு வடித்திருக்கிறார்.

சுய் ஓர் இளம் பெண் கோழி. அவள் அக்காள் சிக் ஒரு நாள் காணாமல் போகிறாள். தன் காதலன் கிங் என்ற ஆண் சேவலிடம் போய், " என் சகோதரி சிக்கைக் காணவில்லை!" என்று சுய் பதற்றத்துடன் கூறுகிறாள். கிங் அவள் சொன்னதைத் தன் காதில் போட்டுக் கொள்ளவில்லை. சுய் கோபம் கொள்கிறாள்.

இரக்க மனம் படைத்த பெண்நாய் மூலம், சிக்கைச் சுய் தேடிச் செல்கிறாள். பண்ணை முதலாளியின் தம்பி தன்னுடைய இரவு உணவுக்காகச் சிக்கை அறுத்து வெந்நீரில் கொதிக்க வைத்துக்கொண்டிருப்பதை நேரில் கண்டு, சுய் பதைபதைக்கிறாள்.

தனக்கும் தன் குஞ்சுகளுக்கும் இதே கதிதான் நேரும் என்று சுய் உணர்கிறாள். தன் வயிற்றிலிருந்து எந்த நேரத்திலும் வெளியாகக் காத்திருக்கும் முட்டைகளைத் தன் எதிர்காலக் குழந்தைளைச் சுமந்துகொண்டு ஒரு குளிர் இரவில், நிலா ஒளியின் துணைகொண்டு தன் பண்ணையை விட்டுச் சுய் வெளியேறுகிறாள்.

பண்ணைக்கு அப்பால் இருக்கும் ஒரு மரப் பாலத்தைத் தாண்டி, மறு கரைக்குச் சுய் செல்ல முயலும் போது, பண்ணை யின் சட்ட ஒழுங்கை அமல்படுத்தும் ஆண் நாயால் பிடி படுகிறாள். இருவருக்கும் இடையில் நடைப்பெரும் சண் டையில் கழுத்துக் கடிக்கப்பட்டுச் சுய் இறந்துபோகிறாள்.

சுய்யின் சடலம், பீறிடும் இரத்தத்துடன் ஆற்று நீரில் அடித்துச்செல்லப்படுகிறது.

மேலோட்டமாகப் பார்க்கும்போது, ஒரு சாதாரணக் கம்பத்தில் நடந்தேறிய ஒரு சாதாரணக் கதையைப் போலதான் இந்நாவல் தோன்றும். கூர்ந்து பார்க்கும் போது சிக்கலான பல உட்பிரிவுகளைக் கொண்ட ஒரு சமூகத்தின் ஆய்வாகவும் ஏற்கனவே வடிவு அமைக்கப்பட்ட சமூகத்தில் வசித்துக் கொண்டு, அதில் காணப்படும் சம்பிரதாய, மரபுப் போக்குகளை உடைக் கின்ற சில தனிப்பட்ட ஜீவராசிகளைக் குறித்து பின்னப் பட்ட ஓர் ஆழமான கதையாகவும் இந்நாவல் விரிவடைந் திருப்பது புலனாகும்.

பல அதிகார நிலைகளைக் கொண்ட ஒரு பண்ணை ஸ்தாபனத்தின் உச்சிப் படியில் மனிதர்களே வீற்றிருக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு அடுத்த நிலையில் பண்ணை உயிர்களின் ஒழுங்கு முறையை நிர்வகிக்க நாய்கள் இருக்கின்றன. இவையே மனிதர்களிடமிருந்து கூடுதல் சலுகைகளைப் பெற்றுக்கொண்டு இயங்கும் சட்ட அமல்காரர்கள். மற்ற பண்ணை மிருகங்களான மாடுகளும், பன்றிகளும், பறவை இனங்களைச் சேர்ந்த கோழிகளும், வாத்துக்களும் மரபு மனப்பான்மையில் ஊறியவையாகக் கிடக்கின்றன. மூத்தோருக்கு மட்டில்லா மரியாதை காட்டலும், அதிகாரப்படிகள் கொண்ட பீட ஸ்பானத்திற்குக் கீழ்ப்படிதலும் இவற்றின் கடமைகளாக இருக்கின்றன.

'sui awoke' என்று சுய்யின் உயிர் விழிப்போடு நாவல் தொடங்குகிறது. 'sui finally sank into the waters for ever' என்று அவள் சாவின் தொனியோடு கதை முடிவடைகிறது. சுய் என்ற பெண் கோழியின் "உயிர் பிறப்பு - வாழ்வு - இறப்பு" என்பதாக ஒரு சுழல் வட்டம் முடிவுற்றப்போதிலும், ஆற்றங்கரையோரம் சுய் இட்டிருக்கும் நான்கு முட்டைகள், புத்தம் புது உயிர் களாய்ப் பரிணமித்துப் புதுப் புது வட்டங்களை உருவாக் கும் வல்லமை வாய்ந்தவை என்று ரவி வேலு குறிப்பிட்டுக் காட்டுவது, வாசகரின் சிந்தனைக்கு உரம் சேர்க்கின்றது.

கதைப் பின்னணிக்கு பொருத்தமாகவும் இயற்கைச் .சூழலுக்கு ஏற்ற முறையிலும் ரவி வேலு உவமைகளையும் உருவகங்களையும் தம் நாவலில் கையாண்டு இருக்கிறார்.

ரவி வேலு கம்பத்துக் கிராம வாழ்கையை மிகவும் நுணுக்கமாகவும் பதிவு செய்திருக்கிறார். தம் இளமை பருவத்தில் இவர் வாழ்ந்து பெற்றுக்கொண்ட சிங்கப்பூர் தோபாயோ வட்டாரத்துக் கம்போங் அனுபவம், இவர் கதை எழுதும் போது, செழிப்பான முறையில் இவருக்குக் கைக் கொடுத்திருக்கிறது. பண்ணை வாழ்க்கையை மிருகங்கள், பறவைகள் முதலியவற்றின் பார்வைகளில் விளங்குவதோடு, அவற்றின் இதயங்களுக்குள் கூடுபாய்ந்துகொண்டு அவற்றின் உணர்வு அலைகளையும் நம்பும்படியாக இவர் சித்தரிக்கின்றார். இதனால், கதாப்பாத்திரங்களின் உட்குரல்களும் நாவலாசிரியரின் வெளிக்குரலும் கதையாடலில் இரண்டறப் பிணைந்து ஒலிக்கின்றன.

நாவல் காட்டும் பார்வைகள்

கதை பெரும்பாலும் சுய்யின் முதலாளி பண்ணையிலேயே நடைபெறுகிறது. இப்பண்ணையில் வாழும் மிருகங்கள், கோழிகள், வாத்து கள் முதலான வற்றின் இயற்கை உணர்வுகளும் , இவற்றின்மீது திணிக் கப்பட்ட செயற்கை உணர்வுகளும், இவற்றின் குணநலப் போக்குகளும் கதைத் திட்டத்தை உருவாக்க உதவி யுள்ளன. குறிப்பிட்டுச் சொன்னால், சுய்யின் முதலாளி பண்ணையில் ஸ்தாபிக்கப்பட்டுள்ள சமூக அமைப்பு முறையே அங்கு வாழும் உயிரினங்களின் சமூகத் தொடர்புகளையும் உறவுகளையும் நிர்மாணிக்கின்றன.

கதைப் பின்னலில் அதிக பங்கு வகிக்கும் பண்ணையின் உள் அமைப்பின்மீது இப்போது நம் பார்வையைச் செலுத்துவோம்.

சமூகத் தொடர்புக்கு மொழிகள் உதவுகின்றன. மனிதர்கள் பேசும் மொழியை நாய்கள் புரிந்துகொள்வ தோடு கோழிகள், மாடுகள் முதலியவற்றோடும் பேசுகின்றன. கோழிகள் தங்களுக்குள் உரையாடு கின்றன. வாத்து கள் கோழிகளிடம் பேசுவதை எந்தத் தலைமுறையிலோ விட்டுவிட்டன. பாஷை இல்லா மலேயே ஆற்றில் வசிக்கும் ஒரு மீனிடம் சுய் ஆத்மார்த்த நட்பு கொள்கிறது.

நினைவுச் சக்தியின் அடிப்படையில் பண்ணை யில் இரண்டு வகை உயிரினங்கள் வாழ்கின்றன. நீண்ட நினைவுகள் உடையவை ஒரு வகை உயிரினங்கள். கட்டை நினைவுகள் உடையவை இன்னொரு வகை உயிரினங்கள். குறுகிய நினைவுகள் உடையவை மரியா தைக்கு உரியவை அல்ல; ஆனால், சந்தோஷமாக வாழக் கூடியவை. பசுக்கள், பன்றிகள், வாத்து கள், பெரும்பாலான கோழிகள் முதலியவற்றிற்குக் குறுகிய நினைவுகள்தான். நாய்கள், சிக், சுய் போன்ற ஒரு சில கோழிகளுக்கு மட்டுமே நீண்ட நினைவுகள் உண்டு.

சுய்யின் கம்பத்து வீட்டுக்கு அதிகாரப்பூர்வ காவலன் ஆண் நாய்தான். அழகும் சுறுசுறுப்பும் கொண்ட அவனுக்கு மனிதர்களால் அதிகச் சலுகைகள் தரப் பட்டுள்ளன. பண்ணையின் ஒழுங்கைக் கட்டிக் காக்கும் அவனுக்கும் அவன் மனைவியான பெண் நாய்க்கும் முதலாளி வீட்டினுள் செல்வதற்கு உரிமை உண்டு.

கோழிகளுக்கு முதலாளியின் வீட்டினுள் செல்ல அனுமதி இல்லை. பண்ணையின் எந்தக் கொள்ளைக்குச் செல்லவும் கோழிகளுக்கு அனுமதி கிடையாது. குறிப் பிட்ட சில இடங்களிலேயே அவை நடமாட வேண்டும்.

கோழிகளுக்குத் தலைவன், கிக் என்ற ஆண் சேவல். மனிதர்களால் அவனுக்கும் சில அதிகாரங்கள் தரப்பட்டுள்ளன. கம்பத்தின் மாஜித் தலைவனான சேவல் மூப்படைந்த போது கிங்கிற்குத் தலைமைப் பதவி கிடைத் தது. கிங்கின் முதல் மனைவி ஒரு மண்புரட்டும் இயந் திரத்தில் அரைபட்டு இறந்தபோது கிங்கின் இரண்டாவது மனைவியான காய், கோழிகளுக்குத் தலைவி ஆனாள்.

ஐந்தாம் நம்பர் என்ற பெயருடைய பெண் கோழி, அடுக்குப் பட்டியலில் சுய்யுக்கு ஒரு படிதான் உயர்வு. ஐந்தாம் நம்பரை விட அதிக முட்டைகள் இட்ட மூத்த கோழிகள் சில, பண்ணையில் அந்தஸ்தில் உயர்ந்து இருக்கின்றன. காய் தலைமுறையைச் சேர்ந்த இந்தக் கோழிகள் இரண்டு, காய்யிடமும் ஆண் நாயிடமும் அவ்வப்போது உளவுச் செய்திகள் சொல்லி "சபாஷ்" பெறுகின்றன.

கோழிகளுக்கு எதிரிலேயே பகல் நேரத்தில் அவற்றின் முட்டைகளைக் காய்யின் முதலாளியும் அவன் வீட்டு உறுப்பினர்களும் எடுத்துச் செல்கிறார்கள். " நம்முடைய முட்டைகளை அவர்கள் ஒரு பாது காப்பான இடத்திற்கு எடுத்துச் செல்கிறார்கள்" என்று கூறுகிறாள் சிக். ஆனால், மளிகைப் பொருள்களை வாங்கக் கடைகளுக்கு வரும் கம்பத்து முதலாளிமார்கள், தங்களுக்குள் கோழி முட்டைகளைப் பரிமாறிக் கொள்கிறார்கள் என்றும், அவற்றைக் கோழிகளாக்கி வளர்க்கிறார்கள் என்றும் வதந்தி கள் மூலம் சுய் அறிந்து வைத்திருக்கிறாள்.

கோழி இனத்திலும் சரி, நாய் இனத்திலும் சரி பண்ணை அமைப்பில் ஆண் வர்க்கமே மேல் ஆளாகக் கருதப்படுகிறது. சிக் காணவில்லை என்பதற்காகக், காதலி சுய் தன்னைத் தாக்கவரும்போது, அவள்மீது கிங்கிற்கு முதலில் பரிதாப உணர்வே ஏற்படுகிறது. மறுகணம், "கேவலம் ஒரு பெண் கோழி! எப்படி அவள் என்னைத் தாக்க வரலாம், அதுவும் கம்பத்தில் உள்ள எல்லாருக்கும் முன்னால்?" என்று கோபப்படுகிறான்.

பண்ணையின் ஒவ்வொரு ஜீவனுக்கும் அமைப்பு முறையில் ஓர் இடம் மட்டுமே அளிக்கப்பட்டிருக்கிறது. இந்த இடத்தை ஒட்டிய பொறுப்புகளை மீறி, யாருமே செயல்பட முடியாது. செயல்பட்டால், ஒற்றர்களால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டு ஏச்சுகளுக்கும் தண்டனைகளுக்கும் அவை ஆளாக நேரிடும்.

ஐந்தாம் நம்பர் என்ற பெண் கோழி, காணாமல் போன சிக்கைப்பற்றிக் கேட்கும் போது, எரிச்சல் அடைந்த பெண் நாய், "தோ பாரு, அஞ்சா நம்பரு! நான் இங்கே நின்னு உன்னோட பேசற மனநிலையில் இப்போ இல்லை. என்னோட இடம் ஆண் நாயோட. உன்னோட இடம் கோழிகுஞ்சுகளோட. நம்ப இடம் எது எதுன்னு நமக்குத் தெரியறது நல்லது," என்று எச்சரிக்கிறது.

பண்ணை அமைப்பு முறையின் கட்டுப் பாட்டைத் தெளிவாக அறிந்ததாலேயே நீண்ட நினைவு களை உடைய சுய்யின் சகோதரி, காயின் அன்னை போன்ற கோழிகள், தங்கள் தலைவிதிகளை உணர்ந்து எதிர்த்துப் போராடாமலேயே மடிகின்றன.

பண்ணை அமைப்பில் இயற்கையான தாய்மை உணர்ச்சிக்கு எந்த அடக்குமுறையும் இல்லை. காரணம் மனிதர்களின் சுரண்டலுக்கு இவ்வுணர்வு சாதகமாக அமைந்திருப்பதே ஆகும். கோழிகள், வாத்து கள் ஆகியவற்றின் முட்டைகளும் குஞ்சுகளும் அவர்களுக்குத் தேவை. பசுக்கள், பன்றிகள், நாய்கள் ஆகியவற்றின் கன்றுகளும் குட்டிகளும் அவர்களுக்கு வேண்டுவன.

தாய்மை உணர்வை நாவல் எவ்வாறு பார்வை இடுகிறது என்று பார்ப்போம்

இரவு தூக்கத்தில் தன்னையும் அறியாமல் சுய் விலகும்போது, கூண்டிலிருக்கும் அவளுடைய குஞ்சுகள் "அம்மா, குளிர்" என்று கத்துகின்றன. தன்னுடைய இறக்கைகளால் அவற்றை மீண்டும் அணைத்துச், சுய் வெப்பம் தருகிறாள். இது ஒரு தாயின் அன்பின் வெளிப்பாடு.

சிக்கைத் தேடி சுய் வெளியே செல்லும்போது, ஐந்தாம் நம்பர் கோழி தன் குஞ்சுகளை மட்டும் அல்லா மல் சுய்யின் ஐந்து குஞ்சுகளையும் காவல் புரிகிறாள். பிறகு, கிங்கினால் தாக்கப்பட்ட சுய் தன் கூட்டில் ஓய்வெடுத்துக் கொள்ளும்போது, சுய்யின் குஞ்சுகளையும் சேர்த்துப் பசியாரும் மேய்ச்சலுக்கு அழைத்துச் செல்கிறாள் ஐந்தாம் நம்பர். இவை ஒரு தாய் இன்னொரு தாயின் குழந்தை களிடம் காட்டும் பேரன்பு.

ஆலமர நிழலில் விளையாடும் கம்பத்துக் குஞ்சு களை ஒரு விஷப் பாம்பிடமிருந்து காப்பாற்ற தலைவி காயும், மற்றக் கோழிகளும் தாயார் கடமைகளோடு செயலாற்றுகின்றன. இது கூட்டாகச் செயல்படும் தாய்மையின் பேராற்றல்.

மனிதர்களுக்கு அடுத்தபடி இடைநிலை மேலாளர் ஸ்தானத்தில் இருந்தவண்ணம் அமைப்புக்குக் கட்டுப்படும் பெண் நாய்க்கூட சுய்க்கு மறைமுக ஆதர வாய் இருப்பதற்குப், பெண் இனத்திற்கு உரிய இந்தத் தாய்மை பண்பே காரணம் ஆகும்.

பெண் நாய், தான் ஈன்ற குட்டிகளைப் பிறப் பிலேயே மனிதர்கள் தூக்கிச் சென்று விட்டதால் பயனில்லாமல் அதன் முலை காம்புகள் தொங்குகின்றன. சிக்கின் இறப்பினால் மனமுடைந்து இருந்த சுய்யிடம் "உன் மனவேதனையின் ஆழம் என்னவென்று எனக்குப் புரிகின்றது. என் குட்டிகளை அவர்கள் எடுத்துச் சென்றபோது எனக்கும் இதே வெறுமை உணர்வுதான் ஏற்பட்டது" என்கிறது பெண் நாய். சுய்யைப் பற்றி அது எண்ணும்போதெல்லாம், "பாவம்! பிள்ளைதாச்சி" என்றே நினைக்கிறது.

மனிதர்களின் சுரண்டலுக்குச் சாதகமாக விளங் கும் தாய்மை உணர்வே, அவர்களுக்குப் பாதகமாகவும் மாறிவிடுகிறது. பண்ணை அமைப்பு முறையிலிருந்து சுய் கழன்று செல்வதற்கு, அவர்களுடைய குழந்தை களின் எதிர்காலம் பற்றிய தாய்மை சிந்தனையே மூலச் சக்தியா கும். சுய்யின் வெளியேறலுக்கு அவளுடைய தாய்மை உணர்வு தவிர, வேறு சில சக்திகளும் துணைக் காரணங் களாய் இருக்கின்றன. அவற்றையும் நாவல் காட்டும் பார்வை கோணங்களின் வழியாக இனிக் காண்போம்.

சுய் எப்படிப்பட்ட குணம் உடையவள்? அவள் இதயம் எதைச் சொல்கிறதோ, அதையே செய்ய கூடியவள். அவள் பலமுள்ள ஓர் இளம் கோழி. எவ்வளவு பெரிய உடல் துன்பத்தையும் தாங்கிக் கொள்ள முடியும். சிக்கிடம் ஒரு சிறந்த சகோதரியாக, கிங்கிடம் ஒரு பிரியமுள்ள காதலியாக, பெண் நாயிடம் ஒரு நெருங்கிய தோழியாக, தன் முதல் தலைமுறை குஞ்சுகளிடம் ஒரு பாசமுள்ள தாயாக விளங்கும் சுய், தன் அடுத்த தலை முறை குஞ்சுகளுக்குப் புதிய வாழ்க்கையை தேடித் தரும் ஒரு புரட்சிப் பெண்ணாகவும் பரிணமித்து நிற்கிறாள்.

மனிதனின் உணவுக்காகச் சிக் வெந்நீரில் கொதித்துக் கொண்டிருப்பதைக் கண்டபோது, சிய்யின் இதயம் பொடிப்பொடியாய்ச் சிதறுகிறது. "மனிதர்கள் கோழிகளை எப்படிச் சாப்பிடுகிறார்கள்? இரத்தமுள்ள சதையை எப்படித் தின்பது? அதைச் சாப்பிடும்போது, அவர்களுக்குத் தங்களுடைய சொந்த சதை நினைவுக்கு வராதா? மனிதர்களுக்கு இருப்பவை எது கோழிக்கு இல்லை? காலா? தலையா? பல்லால் சதையைக் கடிப்பதா? கோழி உயிருள்ள ஒரு ஜீவன் ஆயிற்றே! அதற்கு உணர்வுகளும், குஞ்சுகளும் உண்டே! அவர்களே வளர்த்த ஜீவனைக் கொஞ்சம் கூட வருத்தம் இல்லாமல் எப்படிக் கொல்வது?" இவ்வாறு சுய் உருக்கமுடன் எண்ணுவது, " மற்ற ஜீவராசிகளின் உயிர்கள்- அவை பேசும் உயிர்களோ பேசா உயிர்களோ- மனிதர்களுக்கு மலிவாக இருக்கலாம். ஆனால், அவை அந்தந்த உயிரினங் களுக்கு அரியவை, மதிப்புமிக்கவை," என்னும் ஒரு ஜீவ காருண்யப் பார்வையை எடுத்துக் கூறுவதாய் அமைக்கப் பட்டுள்ளது.

சிக்கின் அகால மரணம் சுய்யின் சிந்தனையில் விரிந்து சாவைப்பற்றிய ஒரு விசேஷப் பார்வையை அவளுக்குத் தருகிறது. "என்னால் விரும்பப்பட்ட சிக் எந்த அர்த்தமும் இரக்கமும் இல்லாமல் தன் உயிரை விட்டிருக்கிறாள். ஏதேனும் ஒரு மேலான குறிக்கோளுக் குத்தான் ஓர் உயிரின் சாவு சம்பவிக்க வேண்டும். கேவலம் மனுஷ உணவுக்காகச் சிக் செத்திருக்கக்கூடாது! அவள் சாவிலிருந்து நான் ஒரு பாடத்தைப் பெற வேண் டும். இல்லாவிட்டால், சிக்கின் சாவு அர்த்தம் அற்றது" என்று எண்ணுகிறாள் சுய்.

புது வாழ்விடம் தேடிப்போகும் சுய்யிக்குச் சில தடைகள் நேர்கின்றன. அவற்றையும் தன் சுய சிந்திப்பால் அவள் தகர்க்கிறாள்.

"பின் விளைவுகளைப்பற்றி யோசிக்காத நீ, ஒரு சிறுமிக்குச் சமம்!" எனறு காய் சொன்னபோது கூட, சுய் தளரவில்லை. " இந்தப் பண்ணையில் என்ன அநீதி நடந் தாலும் அதைக் கண்டும் காணாதது மாதிரி, உன்னைப் போல் இங்குக் காலம் ஓட்டுவதுதான் சந்தோசமா?" என்று சுய் தனக்குத் தானே கேட்டுக் கொள்கிறாள்.

சுய் பிறந்து வளர்ந்த கம்பம், அவள் மனத் திரையில் காட்சி அளிக்கிறது. பழ மரங்களுக்குப் பக்கத் தில் இருக்கும் மூங்கில் புதர், தெள்ளிய நீர் நிரம்பிய குளம் என அவளுக்குப் பிடித்த இடங்கள் கம்பத்தில் இன்றும் இருக்கின்றன. காய்கறி கொல்லையைத் தாண்டி, கால்வாய் அருகில் இருக்கும் இடம், அவள் ஏகாந்தத்தில் அனுபவிக்கும் ஆனந்த பிரதேசம். கம்பத்து மண்ணுக்கு என்றே ஒரு விசேஷ சத்தம் உண்டு. பூமியின் வெவ்வேறு பகுதிகளுக்கும் தனித்தனிச் சத்தங்கள் உண்டுதான். ஆனாலும், ஒருவர் பிறந்து வளர்ந்த மண்ணில் மென்மைக் குரல் ஒலித்தாலும் முரட்டுக் குரல் ஒலித்தாலும் அது அவர் அவருக்கு ஓர் இனிய தாலாட்டுத்தானே! என்றாலும், தன் வயிற்றில் இருக்கும் குழந்தை கள் சுதந்திரமாக வாழ வேண்டும் என்றால், அதற்கு ஒரே மார்க்கம் கம்பத்தைவிட்டுத் தான் வெளியேறுவதான் என்று சுய் முடிவு செய்கிறாள்.

'கடந்த கால கசப்பிலிருந்து பிய்த்துச் செல்லும் என்னுடைய இன்றைய துணிகரச் செயலே நாளைய வெளிச்சத்திற்கு அஸ்திவாரம். முதலில் நான் மரப் பாலத்தைத் தாண்டிச் செல்ல வேண்டும். ஆற்றின் மறுக் கரைதான் எனக்கு நம்பிக்கையின் இருப்பிடம். பாலத் தைத் தாண்டிவிட்டால், என் வருங்காலக் குழந்தை களிடம் " இந்தப் பாலத்தைத் திரும்பவும் தாண்டி, ஆற்றின் இந்தப் பக்கம் வந்து விடாதீர்கள் என்று தீர்க்கமாகப் போதிப்பேன்" என்று சுய் எண்ணுகிறாள்.

'ஆ! ஆண் நாயின் குரைப்பொலி என் பின்னால் கேட்கிறதே! அவனைக்காட்டிலும் என்னால் வேகமாக ஓட முடியாது தான். என்ன செய்யலாம்? முதலில் பாலத்தைத் தாண்டி என் முட்டைகளை நான் இடவேண்டும். பிறகு அவனுடன் நான் சண்டை போட வேண்டும். இந்த ஆண் நாயுடன் சண்டை போட எனக்கு எல்லாத் தகுதிகளும் இருக்கின்றன. என் வருங்காலப் பிள்ளைகளுக்காக, இறந்துபோன என் சகோதரி சிக்குக்காக, தற்போது வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் எனக்காக, நான் போரிட்டே ஆகவேண்டும்' என்று சுய்யின் எண்ணம் உறுதிப்படுகிறது.

"முதலாளியின் தம்பி, சிக்கை அறுத்து உண்பதற்கு முன்னர், அவளை ஏன் சந்தைக்கு விற்க எடுத்துச் சென்றான்? இந்தச் சுய்யை எடுத்து சென்றிருக்கலாமே! முட்டைகள்! ஆம், முட்டைகளுக்காகதான். அவன் சுய்யைப் பண்ணையிலேயே விட்டுச் சென்றிருக்கலாமே! தான் இடும் முட்டைகளைச் சுய் அவனுக்குத் திரும்பத்தர வேண்டும். முட்டைகள் இவளுக்குச் சொந்தமல்ல; முதலாளிக்குச் சொந்தம்" என்று ஆண் நாய் மூர்க்கத் துடன் நினைத்தபடி, தன்னைப் பின்தொடர்ந்து வருவ தைச் சுய் மானசீனமாக அறிந்து கொள்கிறாள். 'என்ன கொடுமை இது? ஒரு பெண்ணின் குழந்தை கள் அவளுக்கு உரிமை அற்றவையா? என்ன செய்வது? மதம் பிடித்த இந்த ஆண் நாய் உண்மையிலேயே ஒரு கொடிய சக்தியே அல்ல. இவன் விசுவாசமிக்க, கீழ்ப்படியும் ஒரு வேலைக்காரன்தான். இவன் தன்னுடைய வேலையை இரக்கமற்ற முறையிலேயே செய்கிறான்... அவ்வளவு தான்!' என்று சுய் சிந்திக்கும் போதே அவளுக்கு பிரசவ இசிவு ஏற்பட்டுவிடுகிறது.

"அட! முதல் முட்டை... முதல் சுதந்திரக் குழந்தை! அவளா? அவனா? அடுத்த விழல். இன்னொரு குழந்தை... இன்னொரு உயிர். ஆஹா! மூன்றாவது... நான்காவது...," சுய்யின் புலணுணர்வு கூர்மையாகிறது.

நாவல் எழுப்பும் சிந்தனைகள்

கட்டுப்பாடுகள் மிகுந்த கம்பத்துப் பண்ணையில் அடிமையாய் முடங்கிக் காலம் தள்ள விரும்பாமல், கம்போங் விதிகளை மீறி, சுதந்திரக் காற்றைக் கொண்டுவர, தன் உயிரைத் துச்சமெனக் கருதி, வெளியேறும் சுய் வாசகர் மனங்களிலேயே ஒரு வாழும் பாத்திரமாக நிலைபெறுகிறாள். பாதிக்கப்பட்ட தாய்க் குலத்திலே, மரபை உடைத்து ஒரு தனி நபராய்ச் சுய் இயங்குவதற்குப், பண்ணையில் தன்னுடைய சமூக இருக்கையைப் பற்றி அவள் ஆழமாகச் சிந்தித்ததே காரணம் ஆகும். அமைப்பின் சிறுமையையும் கொடுமை யையும் எதிர்த்து நடத்தப்பட்ட அவளுடைய இரண்டு நாள் போராட்டம் தோல்வியைத் தழுவினாலும், அவளே தன்னுடைய கம்பத்தின் விடுதலையைத் தேடிச் சென்ற முதல் பெண் கோழியாக வர்க்க வரலாற்றில் இடம் பெறுகிறாள்.

"கம்பத்து கோழி" நாவல், சுய் என்ற தனி ஒருத்தி யின் முனைப்பை மட்டுமே காட்டுகிறதா? அவளுடைய சிறு அளவிலான தனிப் புரட்சி, குழுப் புரட்சியாகத் தொடர் வடிவு எடுத்திருக்கிறதா? விடைகளை நாவல் மூலமாகவே காண்போம்.

புது வாழ்வைப் பற்றிய விழிப்புணர்வு சுய்யிடம் மாத்திரமே அதிகம் குடிகொண்டிருந்தாலும், பண்ணை உடைமையாளர்களைக் கொண்ட மேல்பட்ட மனிதச் சமூகம், ஆலோசனைகள் வழங்க முடியாமலும், கேள்விகள் கேட்க முடியாமலும் ஒடுக்கப்பட்ட அடிமட்ட உயிரினச் சமூகம், இவை குறித்த ஒரு சிந்தனைப் பிரக்ஞை, மற்றப் பிராணிகள், பறவைகள் இடத்தில் குறிப்பாக நீண்ட நினைவுகள் உடைய பிராணிகள், பறவைகள் இடத்தில் இல்லாமல் இல்லை. ஆனால், நிர்வாக மேல் ஆதிக்கம் செலுத்தும் மனிதர்களையும் இடைநிலைப் பாது காவலர்களையும் எதிர்க்கும் துணிவு, அவற்றுக்குச் சுய்யைப் போல் தீவிரமாக இல்லை எனலாம். ஆயினும், அவற்றுள் சில சுய்யிக்கு அறிந்தும் அறியாமலும் ஆதரவு தருகின்றன.

'கிங் சுய்யைப் போலவே, சாவுபற்றிய மேலான பார்வையைக் கொண்டவன்தான். நியாயம் இல்லாத சாவை அவனும் விரும்புவதில்லை.

ஆண் நாய், தப்பி ஓடும் சுய்யைத் தாக்கும் போது, இடையில் கிங் குறிக்கிடுகிறான். ஆண் நாய்க்கும், கிங்கிற்கும் சண்டை நடைபெறுகிறது. இரண்டும் தங்களுக் குள் சண்டை போட்டுக் கொள்வோம் என்று அந்த நிமிடம்வரை எண்ணிப்பார்க்கவில்லை. ஆயினும், அது சுய்க்கான சண்டை. அவளுடைய வருங்காலக் குழந்தை களுக்கான சண்டை. பற்கள், கூறிய நகங்கள், அலகு கொண்டு கிங் நடத்தும் உக்கிரமான சண்டை, பிய்ந்த தோல், உரோமம், இறகுகள், கொட்டிய இரத்தம் முதலான சுற்றுப்பட்ட இடங்களிலே சிதறி அடிக்கப்படும் சண்டை.

கிங் குறிக்கிட்டு ஆண் நாயோடு சண்டை போடும் இடைவெளி நேரத்தில்தான், மறுப்பக்க ஆற்றோரச் சதுப்பு நிலத்தில், சுய் தன் முட்டைகளை இட முடிகிறது.

சுய் தன் புது வாழ்விடத்திற்குச் செல்லும் முன்னர், தனக்கு ஆதரவாக இருந்த பெண் நாயை அன்போடு அணைத்துக், கண்ணீர் விட்டே பிரிந்து செல் கிறாள். அவளை மௌனமாக வழியனுப்பி வைக்கிறது பெண் நாய்.

சுய் மேற்கொண்ட நடவடிக்கை ஒரு தனிப்பட்ட போராட்டம்தான் என்றாலும், காதலன் கிங்கும், பாது காவலன் மனைவியான பெண் நாயும் அவளுக்கு உதவி புரிகின்றன. இன்னொரு வகையில் சொன்னால், பண்ணையின் இடைபட்ட கங்காணி சமூகத்தின் இரண்டு பிரதிநிதிகள் சுய்க்கு உறுதுணையாய் நின்றுள்ளன.

இந்த ஆதரவு இயக்கம் சுய்யின் கம்பத்துப் பண் ணையில் மட்டும் நடைபெற்றது என்று கூற முடியாது. சிக்கைத் தேடி, தன் முதலாளியின் தம்பி கம்பத்திற்குச் சுய் போகும் போது, அந்தப் பெரிய கம்பத்துப் பண்ணையிலும் ஆதரவுக் கரம் கிடைக்கும் என்று அவள் நம்புகிறாள். "என்னை மாடுகள் காட்டிக் கொடுக்கா. ஏனென்றால், அவையும் அன்னைமாரே. இங்குள்ள கோழிகளை நான் சந்தித்தால், என்னை உங்கள் சகோதரிகளுள் ஒருத்தியாகப் பாவித்து எனக்கு ஒத்துழைப்புத் தாருங்கள் என்பேன்" என்று எண்ணமிடும் சுய், இன்னும் ஒரு படி மேலே போய், "இந்தக் கம்பத்தில் என்னைப் போன்ற சிந்தனை படைத்த சுய் ஒருத்தி, கோழிகளின் கூட்டத்தில் இல்லாமல் இருப்பாள்?" என்றும் நினைகிறாள்.

நாவலின் இப்பகுதி, சுரண்டல் முறை கொடு மைகளை எதிர்த்து, முதலாளியின் தம்பி பண்ணையிலும், ஏனைய பக்கத்துப் பண்ணைகளிலும் போராட்ட அலைகள் மெல்ல மெல்ல எழுவதற்குச் சந்தர்ப்பங்கள் உள்ளன என்பதைக் கோடிக்காட்டுகிறது.

" நீடித்த சமூக மாற்றம், கோட்பாடு, வன்முறை நடவடிக்கை, போராட்டக் குழு ஆகியவையே ஒரு புரட் சிக்கு முக்கிய அம்சங்கள்" என்று ராட்ணி கிங் என்பவர் 'புரட்சி' என்னும் தம் நூலில் குறிப்பிடுகிறார்.

சுய்யின் தனிப்பட்ட போராட்டத்தில் கூட, புரட் சிக்கான அம்சங்கள் இருக்கவே செய்கின்றன. தன் எதிர் கால குழந்தை களின் வாழ்வில் மாற்றம் காண விழையும் சுதந்திரக் கோட்பாடு, பேரார்வம் ஆகியவற்றில் உறுதி கொண்டு, பண்ணையின் எல்லைகளைப் புறக்கணிக்கும் உருவகமான ஆற்றை நோக்கிப் புறப்பட்ட சுய், ஆண் நாயின் வன்முறை நடவடிக்கையால், தன் அலகு ஒடிய, இறக்கைகள் முறிய, கழுத்துக் கடிபட, இரத்தம் பீறிடப், போராடி உயிர் துறக்கிறாள். ஆண் சேவலும் பெண் நாயும் அவளுடைய போராட்ட குழுவில் அங்கம் வகிக்கின்றன.

சுய்யின் சாவு, அவளுடைய கம்பத்து ஜீவராசிகளின் வாழ்க்கைகளில் ஒரு திருப்பு முனையாக அமையுமா? காலச் சுழற்சியில் அப்படி அமையக் கூடும் என்பதற்கான சாத்தியக் கூறுகள் நாவலில் தென்படு கின்றன. அவ்வாறு ஆயின், சுய், கிங், சிக் போன்றோரின் பௌதிக மரணங்கள் அர்த்தமற்ற முடிவுகள் அல்ல. விரிந்த பார்வையில், அவை ஒரு புதிய சமூக ஏற்பாட்டுக்கு வழிக் கோலுகின்ற தத்துவார்த்த ஆரம்பங்களே!

வல்லினம் - கலை, இலக்கிய இதழ் | Vallinam - A Magazine For Arts And Literature
© vallinam.com.my | All Rights Reserved. 2009.  |  Designed by CVA | Best View in : Mozilla Firefox |  Best resolution : 1024 X 768