நீங்கள் குறிப்பிட்டுள்ள ‘oedipus complex’ மற்றும் தாய் வழி சமூகத்தில் உள்ள உறவு முறை எப்படி நம் தமிழ் சமூகத்துடன் தொடர்பு கொள்வது? தமிழ் படைப்பாக இருக்கும் இதை படிப்பவர்கள் பெரும்பாலும் தமிழ் பின்புலத்தைக் கொண்டவர்களாக இருப்பார்கள். அப்படி இருக்கையில் நீங்கள் மேல் பகிர்ந்துள்ள கருத்தும் கோட்பாடுகளும் அந்த அந்த சமூக கட்டமைப்புகளில் காலகோலத்தோடு தொடர்பு கொண்டு இருக்கலாம். ஆனால், ஒரு தமிழ் வாசகனுக்கு எப்படிப்பட்ட தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும். எழுத்தாளன் ஒரு சமூக மறுமலர்ச்சியாளனாக கண்டிப்பாக இருக்க வேண்டும் என சொல்லவில்லை. ஆனால் அந்தச் சமூகத்தோடு / சமூகத்திற்கு ஒவ்வாத கருத்துகளை அல்லது சற்று அப்பாற்பட்ட கருத்துகளை வைக்கும் போது அதன் தாக்கம் எப்படி இருக்கும் என்பதை சற்று யோசிக்கலாம்.

கண்டிப்பாக என்னுடைய வாசிக்கும் வட்டம் உங்கள் அளவுக்கு விரிந்தது இல்லை. தங்களின் பதிவுகளில் நான் நிறைய தெரிந்து கொண்டு இருக்கிறேன். அந்த வகையில் நீங்கள் கொடுத்துள்ள விளக்கம் பல புதிய தகவல்களைக் கொடுத்துள்ளது. நான் படித்த அளவில் காம உணர்வுகளை மிகவும் மெல்லிய கொச்சை படுத்தாத வகையில் நிலை படுத்தி நல்ல கதைகள் வந்த வண்ணம் உள்ளன. இந்தக் கருவை அப்படிச் சொல்லி இருக்கலாமோ என்று தோன்றுகிறது.

Vehl Murali from Kuala Lumpur
December 4, 2013 at 12:32 am

அன்புமிக்க நண்பருக்கு, இன்று உண்மையில் வேறொரு நண்பரின் கேள்விக்கு பதில் சொல்ல இருந்தேன். ஆனால், கட்டுரைக்குப் பின்பு வந்த உங்களின் கருத்துக்கு சில விளக்கங்கள் சொல்வது உத்தமம் என நினைக்கிறேன். உங்கள் எழுத்தில் உள்ள நேர்மை அதற்கு மிக முக்கியக் காரணம். ஆங்கில எழுத்துருவை நீங்கள் உபயோகித்திருந்தீர்கள். நான் தமிழ்ப் படுத்தியுள்ளேன். கொஞ்சம் முயன்று தமிழில் எழுதினால் வாசிப்புக்கு சுலபமாகும் என நினைக்கிறேன். அடுத்த முறை முயலுங்கள்.

விசயத்துக்கு வருவோம்,
உங்கள் கடிதத்தில் இரு விடயங்களைச் சொல்லியுள்ளீர்கள். ஒன்றாவது ‘oedipus complex’ அல்லது தாய் வழி சமூகம் போன்றவற்றை எப்படித் தமிழ்ச் சமூகத்துடன் தொடர்பு படுத்துவது. அதேபோல சமூகத்துக்கு ஒவ்வாத கருத்துகளை வைப்பதால் ஏற்படும் சிக்கல் குறித்தவை.

தோழர், நமது தமிழ்ச் சமூகம் தாய் வழி சமூகம்தான். ஆய்வுகள் மூலமாக அதைதான் சொல்கிறார்கள். நாம் நம்மை தொல்குடிகள் என்று கூறிக்கொண்டால் நம்முடையது தாய்வழி சமூகமாகவே இருக்க வேண்டும் என்பது ஆய்வாளர்களின் முடிவு. அடுத்தது ‘oedipus complex’ குறித்தது. ஓர் ஆய்வு நடந்த பின் அதை மையப்படுத்தி ஒரு புனைவு இயற்றப்படுவதில்லை. மாறாக சமூகத்திடம் இருந்துதான் ஆய்வுகள் தொடங்கி கோட்பாடுகளாகக் கட்டமைக்கப்படுகின்றன. நான் சொல்வது புரியும் என நினைக்கிறேன். உதாரணமாக கார்ல் மார்க்ஸ் பொருள்முதல்வாதம் பேசுவதற்கு முன்பே இந்த உலகில் முதலாளிகளின் ஒடுக்கு முறை இருந்தது. மார்க்ஸ் அந்தச் சமூக சிக்கலை ஆராய்கிறார். ஒருவன் இந்த முதலாளிகளின் ஒடுக்கு முறையை தன் கதையில் எழுதும் போது அவன் மார்க்ஸியம் படித்துவிட்டுதான் எழுத வேண்டும் என்பதில்லை. காரணம் மார்க்ஸுக்கு முன்பே சமூகத்தில் பொருளாதார ஒடுக்குமுறைகள் இருந்துள்ளன.

சிக்மண்ட் பிராய்ட் என்பவர் ஒரு உளவியலாளர். அவர் இல்லாத ஒன்றை திடீர் எனக் கண்டுப்பிடிக்கவில்லை. மாறாக சமூகத்தை ஆராய்வதன் மூலமே உளவியல் சார்ந்த கண்டடைவுகள் சாத்தியம். இதை எளிய கல்வி அறிவுள்ள ஒருவனுக்குக் கூட விளங்கும் என நினைக்கிறேன். ஆனால், வெளியில் நின்று கூச்சலிடுபவர்களுக்குப் புரிவதில்லை. இன்னும் தெளிவாகச் சொல்வதானால், எந்த ஆய்வாளரும் புதிதாக ஒரு கோட்பாட்டைக் கண்டுப்பிடித்து அதற்குள் சமூகம் இயங்க வேண்டும் என சொல்லவில்லை. மாறாக சமூகத்தைப் பொறுத்தே ஆய்வின் முடிவுகள் அமைகின்றன. தோழர், நீங்கள் இதை ஏற்றுக்கொள்வீர்கள் என நம்புகிறேன். அப்படி இருக்கையில் சமூக மனம் என்பது ஒவ்வொரு மனநிலைக்கும் ஒவ்வொன்றாக இருக்குமா என்ன? தாய், தமக்கை , தந்தை போன்ற உறவுகள் நம்மைப் போலவே மேல் நாடுகளிலும் மதிப்பிற்குறியவைதான். நாம் கொஞ்சம் அதிகமான புனிதங்களைச் சேர்த்துவிடுகிறோம் அவ்வளவே.

சரி, இது எப்படி இந்தச் சமூகத்துடன் இணைந்து போகிறது எனப் பார்த்தால் நடப்புச் சூழல் மட்டுமே உதாரணம். நடப்புச் சூழலில் இது போன்ற சம்பவங்கள் நடக்கவில்லை எனச் சொல்ல முடியுமா? நமது வாழ்நாளிலேயே எத்தனை சம்பவங்கள் இது போல நடப்பதை செவிமடுக்கிறோம். குடும்பங்களுக்குள் நிகழும் பாலியல் கொடுமைகள் தொடர்பாக அண்மையில் கூட நமது தொலைக்காட்சியில்  ஒரு கலந்துரையாடல் நடந்ததே. நடக்கும் சூழலை ஓர் எழுத்தாளன் தன் எழுத்தில் கொண்டுவருவதில் என்ன தவறு இருக்கப் போகிறது. அதுவும் தயாஜியின்  கதையில் உள்ள கதாப்பாத்திரம் தான் மலக்கூடக் குளிக்குள் தண்டிக்கப்படுவதாகவே முதலிலிருந்து கூறி வருகிறார்.

தண்டனை ஏன் கிடைக்கிறது? தவறு செய்வதால்தான். கதையில் வருபவன் தான் தவறு செய்துவிட்டதாகவும் அதனால் தனக்கு தண்டனை கிடைக்கிறது என்றும் தன்னை மன்னித்துக்காப்பாற்ற வேண்டும் என்றும் மன்றாடுகிறான். அவன் தான் தவறாக நினைக்கும் தருணங்களை மீட்டுணர்கிறான். அதில் அவன் தாயைக் காமத்துடன் பார்த்தது தவறுதான் எனச் சொல்கிறானே தவிர அப்படிச் செய்ய வேண்டும் என பிரசாரம் செய்யவில்லையே.

தோழர், இது முதலில் பின்நவீன கதையெல்லாம் இல்லை. மிக எளிய யதார்த்த கதைதான். இந்தச் சமூகம் எதையெல்லாம் தவறு எனச் சொல்கிறதோ அதையெல்லாம் தவறு எனவே கதாபாத்திரமும் சொல்கிறது. தவறை தவறு எனச் சொல்வதில் ஏன் எல்லோருக்கும் பதற்றம் வருகிறது. ஒரே காரணம் இதுவரை சொல்லப்படாத தவறை அது சொல்கிறது. நமது பொது புத்தியில் தவறு என்பது திருட்டு, கொலை, கொள்ளை அல்லது பாலியல் வல்லுறவு என சுருங்கி விடுகிறது. நம் கண்ணுக்குத் தெரியாத கருத்தில் நுழையாத சம்பவங்கள் நம்மைச் சுற்றி நடந்துகொண்டே இருக்கின்றன. அந்தத் தவறுகளைச் சொல்பவன் குற்றவாளியாகிவிடுகிறான்.மேலை இலக்கியங்களில் இதுபோன்ற உறவுகளை நியாயப்படுத்தும் பிரதிகள் ஏராளம் வந்துள்ளன. சில திரைப்படங்களாகி விருதுகளையும் குவித்துள்ளன. தமிழில் ஷோபா சக்தியின் ‘ம்’ நாவல் முடிவும் காதலுடந்தான் முடியும்.

இரண்டாவதாக நீங்கள் சொல்லியுள்ள விடயத்துடன் நான் ஒத்துப்போகிறேன். நீங்கள் சொல்வதைதான் நான் வடிவமைதி என்கிறேன். அதை கூற எல்லோருக்கும் உரிமை உண்டு. காரணம் நாம் அனைவருமே வாசகர்கள். ஆனால் தயாஜி மட்டுமல்ல வேறு எந்த எழுத்தாளனையும் இதை எழுதாதே  அதை எழுதாதே என்று கூற யாருக்கும் உரிமை இல்லை என்பது மட்டுமே என் தரப்பு.