பேரன்புக்குரிய நவீன். அசத்தலான கதை ஒன்றை கொடுத்துவிட்டீர்கள். பிசகு இல்லாமல் ஆரம்பித்த இடத்தில் முடித்துள்ளீர்கள். நவீனமும் தொன்மமும் பாம்புகளாகி ஒன்றுடன் ஒன்று ஊர்ந்து (பிணைந்து)உச்சத்தை அடைந்து நல் வாசிப்பனுவத்தை வழங்கியது.
மூன்று தலைமுறை ஆண்கள்.
தாத்தா(வேட்டைக்காரர்) ஆணாகவே இருக்கும் ஆண். ஆணுக்கான பண்பாக புணர்தலை நினைப்பவர். (அது எப்படி/ எதனுடன் இருந்தாலும் ஏற்புதான்) அவருக்கு தெய்வம் என்பது தெய்வம். அன்னை என்பது அன்னை. அதில் அவருக்கு இரண்டாம் கருத்து இல்லை. பெண் தெய்வ வடிவத்தில் இருந்தால் மட்டும் அடிபணிவார். தெய்வம் அன்றி எதற்கும் அடிப்பணியாத ஆண். காட்டுப்பன்றியிடம் கூட முனி என்பதால் (முனியாண்டி?) அடங்கி போகும் ஆண்.
அடுத்து கதைச்சொல்லி ஆண். தாத்தாவைப் போல வீரியம் மிக்கவன். (அவர் பற்றி தெளிவான சித்திரம் இல்லை நவீன்.) அவர் பேயும் தாயும் ஒன்றென அறியும் தலைமுறை. ஒரு மகா ஆணை (முனிப்பன்றி) கொன்ற பேச்சி அவனைக் காக்கும்போது அதுதான் அவர் மனைவியும் என தரிசனம் கண்ட ஆன்மா.
மூன்றாவது கதை எழுதும் ஆண். அவனுக்கு பெண் என்பது தாய்தான்.(தாய்மை மட்டுமே) அதற்குப்பின் அவனுக்கு எந்த புலம்பலும் தேவையில்லை. அவன் விரும்பி முடிக்கும் இடமே அவன் கண்ட தரிசனம்.
இப்படி மூன்று தலைமுறை ஆண்கள் ஒரு பெண்ணில் தாயையும் பேயையும் கண்டு தரிசிக்கும் இடம் அபாரம்/அசத்தல். பெண் தன்னைவிட ஆகிருதியாக இருக்கும்போது அவளுடன் இணையமுடியாத தவிப்பும் அந்தத் தவிப்பால் அவள் மேல் புகுத்தப்படும் சாமி (அல்லது பேய்) கதைகளும் எல்லா ஊர்களுக்கும் பொதுதான் போல.
கதை எழுதும் பேரன் குறித்து ஒழுங்கான சித்தரிப்பு இல்லாதது பெருங்குறை. மற்றபடி செம்பனை தோட்டத்தை ரசித்தேன். வாழ்த்துகள்.
சோமாசுந்தரம்
மகனுக்கு தனது வாழ்க்கை வரலாற்றை விளக்கும் விதமாகவும் அதை தன் மகன் கதையாக தைப் செய்வதுப் போலவும் ஆரம்பிக்கிறது. கை எழுத்தாக இல்லாமல் தைப் செய்வதை பிணத்துக்கு பொட்டு வைப்பது போல என்று கூறுவது தலைமுறை இடைவெளியை காட்டுகிறது.
பேச்சி என்ற தனது தாத்தா கூறிய குல தெய்வம் மையக் கருவாக இருந்தாலும் தனியே இருக்கும் காட்டு பன்றி முனிக்கு சமமாக போற்றப் படுவது அறியாமையின் வெளிப்பாடு தான். இறுதியாக பேச்சி என்ற குல தெய்வம் காட்டில் ஒரு பெண்ணாக தோன்றி முனி என்று போற்றப் படும் பன்றியை தாக்குவது வேடிக்கை தான்.
தாத்தா கதைச்சொல்லியின் தாய்க்கு பேச்சி என பெயர் வைப்பதும் பின்பு அவள் ஒழுக்கம் கெடும் போது தெய்வ குற்றம் என்று அவளை பலி கொடுப்பதும் அபத்தமாக தான் உள்ளது.பெயருக்கும் தெய்வ குற்றத்துக்கும் என்ன சம்பந்தம் என்று தெரியவில்லை.
கதைச்சொல்லி திருமணம் செய்யும் பெண்ணும் ஒரு கட்டத்தில் குல தெய்வத்தோடு சம்பந்தப் படுத்தப் படுகிறாள்.குல தெய்வத்தின் கோபம் தான் பேரணை பழி வாங்குகிறது என்று உறுதியாக நம்புகிறார் அவனின் தாத்தா.தாத்தாவின் முரட்டுத்தனமும் அவரின் முரணான பாலியல் செய்கையும் குல தெய்வத்தின் மீது காட்டும் கண் மூடித்தனமான பக்தியும் முரணாக தான் உள்ளது.
குல தெய்வமும் பாலியலும், ஒழுக்கமும், தெய்வ குற்றமும், வேட்டையாடி தின்னும் ஜந்துவையும் முனி என்பதும் இப்படி பக்தி சிரிப்பாய் சிரிக்கிறது கதையில்.
காட்டில் திடீரென்று தோன்றி தன்னை காப்பாற்றி முலை பாலில் மயக்கம் தெளிய வைத்து தூக்கிக் கொண்டு காட்டில் ஓடும் அந்த பெண் யார்?படுக்கையில் அவன் பாலியல் தேவையை பூர்த்தி செய்யும் அவனது மனைவியா?இல்லை பலி கொடுக்க பட்ட அவனின் தாயா?அவனது தாத்தா தனக்கு கடத்தி விட்ட பாழாய் போன மூட நம்பிக்கை தான் இப்படி விசுவரூபம் எடுத்து அவனுக்கு தரிசனம் தந்தது. மகனுக்கு புரிந்து விட்டது முடிவு.
மகேந்திரன்