கோ.முனியாண்டியினின் எதிர்வினையை வாசித்திருப்பீர்கள். http://vallinam.com.my/navin/?p=900#more-900. கோ.முனியாண்டி சொல்லிக்கொள்வது போல 50 ஆண்டுகளாக மலேசிய இலக்கிய உலகில் இயங்கிக் கொண்டிருக்கும் ஒருவரின் எதிர்வினை இது. 50 ஆண்டுகளாக இலக்கியத்தில் இயங்கும் ஒருவரால் எப்படி இத்தனை பலவீனமான எதிர்வினையை எழுத முடிகின்றது என்ற ஆச்சரியத்தோடுதான் இதை பிரசுரித்தேன். வசைகள். முறுக்கிய மொழி. உளரல்கள். பொய்கள்.

இதில் அவர் சொல்லியுள்ள சில குற்றச்சாட்டுகளுக்குச் சிறு விளக்கம் சொல்லலாம் என நினைக்கிறேன். முதலில் அவர் குற்றச்சாட்டுகளை மூன்றாகப் பிரிக்கலாம்.

முதலாவது, நான் அவர் நாவலை நுனிப்புல் மேய்ந்தேன் என்கிறார். நான் முந்தைய கட்டுரையில் சொல்லியது போல ‘ராமனின் நிறங்கள்’ நூலாக வந்தபின் நான் அதை இன்னமும் தொட்டுக்கூடப் பார்க்கவில்லை. ஆனால், அந்நாவல் அச்சாகும் முன் கையெழுத்துப்பிரதியாக இருந்த போதும் பின்னர் அதை தட்டச்சு செய்யப்பட்டப்பின் நானே வாசித்து பார்த்தபோதும் அந்தக் கொடுமையை இருமுறை வாசிக்க நேர்ந்தது. வல்லினம் பதிப்பகத்தில் வர அந்நாவல் ஏற்றதல்ல என முடிவெடுத்ததால் அதை எடிட் செய்ய அனுமதி கேட்டேன். இங்கு எடிட் என்பது எழுத்துப்பிழைப் பார்ப்பதல்ல. நாவலை செறிவாக்குவது. அப்பொறுப்பை யுவராஜனிடம் ஒப்படைத்தேன். அவரும் அதை முழு கவனத்துடன் செய்தார். அந்நாவலின் மையப்பாத்திரம் எவ்வித பின்புலமும் இல்லாமல் தொங்கிக்கொண்டிருப்பதை சொன்னார். மேலும் நாவலின் கதை பாதிக்குப் பின்புதான் தொடங்கியது. நாவலின் பல பகுதிகள் வெட்டப்பட்டன. இவை அனைத்தையும் உடனிருந்து கவனித்து செயல்பட்ட நான் நுனிப்புல் மேய்ந்திருக்க வாய்ப்பில்லை என நம்புகிறேன்.

இரண்டாவது, எனக்கு சிலாங்கூர் மாநில அரசாங்கத்தின் ‘இளம் கவிஞருக்கான’ விருது கிடைத்தது தொடர்பானது. இந்தப் பரிசை நேரடியாக மந்திரிபுசார் ‘காலிட் இப்ராஹிம்’ வழங்கினார் எனக் சொல்லியுள்ளார். அதை காலிட் இப்ராஹிம் வழங்கவில்லை. அவர் அந்நிகழ்ச்சிக்கு வரவும் இல்லை. ஒரு மலாய் கலைஞர் வழங்கினார். படங்கள் வல்லினத்தில் உண்டு. மேலும் இந்த விருது எந்த சிபாரிசிலும் கிடைக்கவில்லை. கோ.முனியாண்டி சிபாரிசு என்பார். வராத மந்திரி புசார் வந்தார் என்று சொல்வது போல. அதை அவரே நிரூபிக்கட்டும். எனக்கு சிபாரிசு செய்யும் அந்த அரசியல்வாதியை நானும் அறிய விரும்புகிறேன்.

மூன்றாவது பணம் தொடர்பானது. ஆமாம் நான் டைப் செய்வதற்கு 200 ரிங்கிட் கேட்டேன். வல்லினம் நூல்களுக்குத் தட்டச்சு செய்பவர் 1 பக்கத்துக்கு 3 ரிங்கிட் வாங்குவார். கோ.முனியாண்டியின் நாவல் ஏறக்குறைய 70  பக்கங்கள் (A4) வரலாம் என கணித்ததால் பணம் கேட்டேன். மேலும் நாவலை எடிட் செய்வது ஓர் உழைப்பு. அந்த உழைப்புக்கு பணம் தரவேண்டும். எனவே அந்நாவலுக்கு எடிட்டராக இருந்த யுவராஜனுக்கு 500 ரிங்கிட் தர கூறினேன். அதில் 300 ரிங்கிட் அவரும் வல்லினம் சார்பாக 200 ரிங்கிட் நானும் கொடுத்தோம். ஒருவேளை நாவலை நான் அச்சிட்டிருந்தால் அச்சு செலவையும் வாங்கியிருப்பேன். காரணம் பணம் போட்டு நூலை அச்சாக்கும் பலம் வல்லினத்திடம் அப்போது இல்லை. இப்படி நாவலை எடிட் செய்து கோ.முனியாணியைச் சந்தித்த போது எடிட்டிங்கை அவர் விரும்பவில்லை என்று புரிந்தது. அவர் எடிட்டிங்கை படைப்பை சிதைக்கும் முறை என்றே நினைத்தார். அதன் பின்னர் பலமுறை தொலைபேசி வழி அழைத்தும் பதிலில்லை. எந்தக் குறுந்தகவலுக்கும் பதிலில்லை. பின்னர் ஒருமுறை மஹாத்மன் , கோ.முனியாண்டி எடிட் செய்தவரை தன் நாவலைக் கேட்கிறார் என்றும் என்னை சந்திக்க விரும்பவில்லை என்றும் கூறினார். அவர் அவசரப்படுத்தவே அன்று இரவில் சீ.முத்துசாமியிடம் அந்தப் பிரதியை ஒப்படைத்தேன். உடன் சிங்கை இளங்கோவன், பிரான்ஸிஸ் இருந்தனர். கோ.முனியாண்டி என் அழைப்புக்கு பதில் தராததைச் சொன்னேன். கோபமாக அவர் அனுப்பிய குறுந்தகவல்களைக் காட்டினேன். இவற்றுக்கெல்லாம் நான் இன்று நம்பும் ஒரே சாட்சி சிங்கை இளங்கோவன் மட்டுமே.

அதோடு அந்நாவலுக்கான தொடர்பைத் துண்டித்தேன். எடிட் இல்லாமல் அந்நாவல் வெளிவருவதில் எனக்கு எவ்வித ஈடுபாடும் இருக்கவில்லை. மற்றபடி நான் தப்பி ஓட கோ.முனியாண்டி என்ன கொரிலா குரங்கா?  பயம் எனும் உணர்வை இழிவாக கருதவில்லை. ஆனால் அடிப்படையில் எனக்கு அது அவ்வளவாக வருவதில்லை. மேலும் இதில் கோ.முனியாண்டி சொல்லியுள்ள பொய்தான் அவர் எதிர்வினையின் உச்சம். அவர் கொடுத்த எழுத்து குவியலில் ஒரு வார்த்தைதான் திருத்தப்பட்டிருந்ததாம். திருத்தப்பட்ட அவரின் அந்த எழுத்துக்குவியலை, யுவராஜன், என்னைத்தவிர வாசித்த மற்றொருவர் சிங்கை இளங்கோவன். அதில் வெட்டியெடுக்கப்பட்ட குப்பைகளைத் தொகுத்தாலே தனி தொகுப்பு வரும். இன்னும் சொல்லப்போனால் அந்நாவலின் வடிவத்தையே மாற்றும்படி யுவராஜன் கூறியிருந்தார். நானும் அதற்கு சம்மதித்தேன். அவ்வாறு செய்தால் மட்டுமே பதிப்பிக்கலாம் எனக் கூறியும் இருந்தேன்.

மற்றபடி அவர் அரசியல்வாதிகளிடம் சென்றது குறித்த நியாயங்களைக் கூறியுள்ளார். அது எனக்கு அவசியமற்றது. அவர் மனசாட்சியிடம் அதை கூறிக்கொள்ளட்டும். அதோடு இன்னொரு முக்கியமான கேள்வியையும் கேட்டுள்ளார். நாவல் குறித்து கருத்து சொல்ல உனக்கு என்ன தகுதி என்பது போன்றதொரு தொணி அது.

அதற்கு பதில் ஒன்றுதான். நிச்சயமாக நாவல் குறித்து கருத்து சொல்லும் அளவுக்கு நான் ஒன்றும் உங்களைப் போல 50 ஆண்டுகள் எழுதியும், 46 நூல் வெளியீடுகளையும் செய்ததில்லை.

மேலும் உங்கள் மொழியில் ‘கடந்த 15 ஆண்டுகாலமாக  தான் வாழ்ந்த மண்ணை மீட்டெடுக்க யுகப்போராட்டம் நடத்திவரும் கடல்கடந்த தொப்புள் கொடி உறவுகளுக்காக உதவுவதற்காக செயலாற்றியிருக்கிறேன்'(விடுதலை புலிகளுக்கு உதவினேன் என்று சொல்ல தைரியம் இல்லை. நீங்களெல்லாம் போராட்டவாதி…)

இத்தனை பெரிய ஆளுமை நான் இல்லை. அதனால்தான் நான் இங்கு நாவல் குறித்து பேசவில்லை. நாவல் அல்லாத, ஒரு கடந்த கால வாசிப்பின் நினைவில் இன்னும் எஞ்சி இருக்கின்ற ஒரு எழுத்துக் குப்பையைப் பற்றி பேசினேன். அதற்கு கூட தகுதி குறித்தெல்லாம் பேசினால், என்ன சொல்றது போங்க.

பின் குறிப்பு : உங்கள் மிரட்டலையெல்லாம் உங்க ஊர் சின்ன பசங்களிடம் வைத்துக்கொள்ளுங்கள். இனி வரும் உங்கள் கடிதம் இங்கு இடம் பெறாது. நீங்கள் எந்தப் பத்திரிகைகளுக்கு வேண்டுமானாலும் அனுப்பிக்கொள்ளுங்கள்.