கூட்டைக்கிழித்த
ஒரு வண்ணத்துப்பூச்சி
பிரபஞ்சத்தை நோக்கி பறப்பதை கவனித்துள்ளீர்களா?
இதற்கு முன்
பறக்கும் எதையுமே பார்த்திடாத அது
தன் மெலிதினும் மெலிதான இறக்கை விரித்து
மொத்த வானமும் தனக்கென நம்புவதை
தக்கவைக்கவாவது
உடனடியாகக் கொன்று
பாடம் செய்து வைக்க வேண்டியுள்ளது

ஒரு பேருந்தை தவற விடுவதுபோல
திரைப்படத்தின் ஓர் அபாரக் காட்சியில் மின்சாரம் நிர்ப்பதுபோல
இரு பறவைகள் மிகச்சரியாக நிலவுக்கு முன் பறந்து கடக்கும் தருணம்
காமிரா செயலிழப்பது போல
வரம் கேட்கும் நிமிடம் சொற்கள் திக்குவதுபோல
உணர்ச்சியற்ற ஒருவனின் முதல் கண்ணீரை அவதானிக்கும் முன்
காய்ந்து கனவாவதுபோல
முதன் முதலாய் வெளியேறும் விந்தின் சுவாரசியத்தை
நினைவில் சேமிக்காததுபோல
அத்தனை அபத்தமானவை
என்னைப்பற்றிய எல்லா புகார்களுக்குமான
தண்டனைகள் இல்லாமல் போகும் ஆச்சரியம்

நீங்கள் அன்பு செய்ய முடிவெடுத்தப்பின்
ஆயுதங்கள் ஏந்தாத வீரனாக
உங்களை
கற்பனை செய்துக்கொள்ளுங்கள்.

ஆயுதம் ஏந்தாத வீரன்
பாய்ந்துவரும் கணைகளை தடுப்பானேயன்றி
தாக்கமாட்டான்

Continue reading →

மின்கலம் தீர்ந்துவிட்ட மடிக்கணினியை
வேறெதுவும் செய்யத்தோன்றாமல்
வலதுபுறம் திரும்பி
சன்னலைப்பார்க்கிறேன்.
இரண்டு தலைகள் நுழையும் அளவில் வானம்.
ஒரு பறவை இந்த மூலையில் தொடங்கி
அங்கே சென்று மறையும் வரை
இறக்கையைச் சிலதரம் அசைத்தது.
மின்கலம் தீர்ந்த மடிக்கணினியை
ஓரிருதரம் மூடி மூடி திறந்தேன்.