“ஏழு மணி நேரம் விமானத்தில் பயணிக்கணுமாக்கும்,” எனச் சீனப்பயணம் குறித்து கேட்பவரிடமெல்லாம் சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன். விமானம் ஏறியவுடன்தான் ஐந்து மணி நேரப்பயணம் என்பதே உரைத்தது. இடையில் என் மூளைக்குள் ஏழு மணி நேரம் என யார் புகுத்தினார்கள் என்பது குறித்து அதிகம் குழப்பிக்கொள்ள வேண்டியதில்லை. நானே எனக்கு அப்படி ஒரு சூனியத்தை வைத்துக்கொள்வது வழக்கம்.

இன்று சீனாவுக்குப் புறப்படுகிறேன்.

சீனாவின் கலாசார, சுற்றுலாத் துறை அமைச்சும் ஜெஜியாங் மாநிலமும் இணைந்து லியான்ஸு கலாசார கருத்தரங்கு ஒன்றினை ஏற்பாடு செய்துள்ளது. அக்கருத்தரங்கில் கலந்துகொள்ள சீன அரசாங்கத்தின் அதிகாரத்துவ அழைப்பில், மலேசியாவிலிருந்து புறப்படும் இலக்கியக்குழுவில் நானும் இடம்பெற்றுள்ளேன் என்பதை மகிழ்ச்சியுடன் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.

இன்று (18.11.2024) வழக்கறிஞர் பசுபதி அவர்களின் பிறந்தநாள். பொதுவாக அவர் பிறந்தநாளின் போது அவர் குறித்த சில எண்ணங்களை எழுதுவது வழக்கம். வரலாற்று நாயகர்களை சமூகத்திற்கு நினைவூட்டுவது எழுத்தாளனின் கடமைதானே.

அப்படி ஒரு சம்பவத்தை நினைவுகூறலாம் என நினைக்கிறேன்.

சில மாதங்களுக்கு முன் நண்பர்கள் வழியாகக் கைவிடப்பட்ட விலங்குகளின் நலன் மற்றும் பாதுகாப்புக் கழகம் (Persatuan Penyelamat dan Kebajikan Haiwan Terbiar) குறித்துக் கேள்விப்பட்டிருந்தேன். முதலில் அது என்னைப் பெரிதாக ஈர்க்கவில்லை. அதற்கு இரண்டு காரணங்கள் இருந்தன.

முதலாவது, இதுபோன்ற கழகங்கள் திடீரென முளைப்பது மனிதர்களின் கருணையைக் காசாக்குவதற்கு என்ற எண்ணம் எனக்குண்டு. தோற்றுவிக்கப்பட்ட சில நாட்களிலேயே விலங்குகளின் பரிதாப நிலையை காணொளியாகக் காட்டி, சமூக ஊடகங்களில் வசூல் செய்யத் தொடங்கிவிடுகிறார்கள்.

(செப்டம்பர் 15, 2024இல் சுங்கை கோப் பிரம்மவித்யாரணத்தில் நடைபெற்ற பாரதி விழாவில் ஆற்றிய உரையின் முழு வடிவம்)

அனைவருக்கும் வணக்கம்,

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னர், நண்பர் ஒருவருடன் காரில் சென்றுகொண்டிருந்தேன். அப்போது எதிரில் இருந்த காரின் கண்ணாடியில் ‘தமிழன் என்று சொல்லடா’ எனும் ஸ்டிக்கர் ஒட்டப்பட்டிருந்தது. அந்த வாசகத்துடன் பாரதியாரின் முறுக்கிய மீசையும் கொதிக்கும் கண்களும் கொண்ட படம் ஒன்றும் இணைக்கப்பட்டிருந்தது.

வேம்படியான் சிறுகதை

நவீன்,

இரண்டு காரணங்களுக்காக இது குறிப்பிடத் தக்க சிறுகதை. ஒன்று பொருள் மயக்கம் வெளிப்பட்ட விதம், மற்றது திகில் அனுபவத்தை மீறி நிகழ்ந்த கண்டறிதல். நிஜம் கற்பனையும் எல்லைகளை அழித்துக் கொள்ளுதல் நம்முள் எங்கெங்கு நிகழ்கிறது எனப் பார்த்தால் ஆச்சரியப் படுவோம். 

வேம்படையான் சிறுகதை

அன்புள்ள அண்ணன் நவீனுக்கு,

பேய்க்கதைகள் விரும்பி படித்த காலக்கட்டம் ஒன்றிருந்தது. ஜேம்ஸ் லீயின் மிஸ்டர்.மிட்நைட் அத்தியாய வரிசை அதில் பிரதானம். திகிலுக்காகவும் மர்மம் வேண்டியும் புரட்டிய ஏடுகள் பெரும்பாலும் எதிர்ப்பார்த்ததை ஏமாற்றியதில்லை. காட்சி ஊடக வரிசையும் இதில் விதிவிலக்கன்று. நண்பர்களுடனான இரவரட்டையின் போதும் இத்தலைப்பு வந்துவிடுவதுண்டு. பக்கங்களுக்குள்ளிருந்தும் திரையொளிக்குள்ளிருந்தும் பேச்சொலிக்குள்ளிருந்தும் நகர்ந்து இடைமனவெளியில் அவற்றின் அந்தரங்கத் தொடர்ச்சியை பார்த்த, படித்த, கேட்ட மட்டில் உணராத நாளும் இல்லை.

வேம்படியான் சிறுகதை

வணக்கம். கதையைப் படித்துவிட்டேன். பிறருக்கு சிரிக்கச்சிரிக்க சொல்கிற கதையை துயரத்துடன் அசைபோட்டுப் பார்க்கும் தருணமே வாழ்வில் மிகப்பெரிய துரதிருஷ்டமான தருணம். அந்த பலவீனமான தருணம் இல்லாததை இருப்பது போலவும் இருப்பதை இல்லாததுபோலவும் மாற்றிவிடுகிறது. மீட்சி அடைய விரும்பாத மனம் ஒரு கட்டத்தில் அதிலேயே திளைக்கத் தொடங்கிவிடுகிறது. நல்ல கதை. வாழ்த்துகள்.

பாவண்ணன்

வேம்படியான் சிறுகதை

அன்பு நவின்,

வேம்படியான் குறித்த அறிவிப்பு வந்த நாளில் இக்கதையை வாசிக்க வேண்டும் என்று முடிவெடுத்து வைத்தேன். இன்று வாசித்தேன். இப்படி ஒரு பேய்க்கதையை வாசித்து பல நாட்களாகிவிட்டது. ஆனால் உங்களின் ‘பூனியான்’ சிறுகதை போலவே இது உளவியல் சார்ந்த சிக்கலா? அல்லது உண்மையான பேயா? எனும் சிக்கலான இடத்திற்கு வாசகனைத் தள்ளி விட்டுள்ளீர்கள்.