It was a brilliant and remarkable story. I almost read it three times and its remains in my mind passionately. After the first reading, I felt scary to search information on Mona Fandey in Google. The writer, M.Navin had created terrifying and curiosity feeling among the readers. I feel bloodcurdling when the narrator played the cassette. I was expecting to hear something from it but it was a mystery music, listened by Ismail. The song was especially composed and sang by Mona Fandey for her die-hearted fan (Ismail). I also feel that she is still alive in the musical world. This, we can see clearly through the parrot’s reaction while listening to the music. Animals can explore the complex mysteries of the animals’ consciousness.

சிறுகதை: ஒலிப்பேழை

நவின், ஏன் ஒலிப்பேழையை மறுபடி மறுபடி வாசிக்கிறேன் என என்னையே நான் கேட்டுக்கொள்கிறேன். அது என்னை ஈர்க்கும் இடம் எது என ஆராய்கிறேன். நேற்று மனைவியிடம் கதையை வாசித்து காட்டினேன். இன்று அவள் மறுபடி வாசித்ததாக சொன்னாள். கதையில் எதை தேடுகிறேன் என என்னை நானே கேட்டுப்பார்க்கிறேன்.

Continue reading →

மலேசியாவில் மு.வரதராசனின் நாவல்கள் ஏற்படுத்திய தாக்கம்போலவே ஜெயகாந்தனின் நாவல்களும் பரந்த வாசகர் பரப்பை அடைந்த காலம் ஒன்றுண்டு. இவ்விரு எழுத்தாளர்களுடைய படைப்பின் தளமும் தரமும் முற்றிலும் மாறுபட்டிருக்கும் சூழலில் வாசகர்களை இவர்கள் ஒருங்கே பாதித்தது கொஞ்சம் ஆச்சரியமானதுதான்.

நண்பர் ஒருவர் கு.அழகிரிசாமி மலேசியாவில் பணியாற்றியது குறித்து ஆச்சரியமாகக் கேட்டார். நான் சில விளக்கங்களைக் கூறியபோது குழம்பிப்போய் உலகத் தமிழ்ச் சங்க இணையக் கலந்துரையாடல் யூடியூப் பதிவொன்றை அனுப்பி வைத்தார். அதில் எம்.கருணாகரன் (மலேசியா) தமிழ்ச் சங்க உறுப்பினர்களிடம் மலேசியச் சிறுகதை வரலாறு குறித்து கொடுத்த விளக்கங்களைக் கேட்க முடிந்தது. தொடர்ச்சியாக மலேசிய நாவல்கள் குறித்த ரசனை விமர்சனங்களும் சிறுகதைகளும் எழுதிக்கொண்டிருப்பதால் கருணாகரனின் அந்த அபத்த  உரைக்கு மறுப்பு எழுத வேண்டுமா என யோசித்தேன்.

நவீன்,
பசியின் உக்கிரத்தில் விழுமியங்கள் கரைந்து போய் பின் தலை தூக்கி மீண்டும் பசியிடம் சரணடைவது இக்கதை. இறுதியில் இளங்கோ தனது தாயை பழைய வேலைக்கே செல்ல சொல்லுதல் இயலாத ஒருவனின் பாச வெளிப்பாடு. சூழலின் நெருக்கடியில் விழுமியங்கள் சரியும் போது அதனினும் உயர்ந்த உணர்வின் எழுச்சி அபாரமானது. இது இக்கதையில் சாத்தியமாகி உள்ளது. உண்மையில் இலக்கியம் இயங்க வேண்டிய விசேஷ தளம் இதுதான். 

சிறுகதை: டிராகன்

கடந்த ஆண்டு டிசம்பர் மாதம், நவீன இலக்கிய முகாமில் கலந்து கொண்டேன். எழுத்தாளர் ஜெயமோகன் அவர்கள் ‘இன்றைய உலக இலக்கியம் அறிமுகம்’ எனும் தலைப்பில் உரை ஆற்றினார். உலக இலக்கியப் படைப்புகளைச் சில கட்டமைப்புக்குள் வகைப்படுத்திக் கூறினார். அந்த வகையில், டிராகன் சிறுகதை இடப்பெயர்ச்சி சார்ந்த புனைவா (exodus writing) அல்லது புலம்பெயர்தலைச் சார்ந்த புனைவா (diaspora writing) ஒழுக்கச் சிக்கலை மையப் படுத்தும் புனைவா என கதையை வாசித்தவுடன் என்னை யோசிக்க வைத்தது. 

சிறுகதை: டிராகன்

டிரேகன் சிறுகதையை வாசித்தேன். இந்தக் கதையை இரு கோணத்திலிருந்து அணுகத் தோன்றுகிறது. உடற்குறையுள்ள மகனை ஈன்றதற்காக மனைவி மீது கோபம் கொள்வகிறார் இளங்கோவின் அப்பா. அந்தக் கோபத்தை அவன் தாயின் கற்பின் மீதான வெறுப்பாக ஐயமாக மாற்றிக் கொள்கிறார்.

இளங்கோவுக்குப் பசித்தது.

வயிற்றினுள் அமிலம் ஊற்றியதுபோல கொதித்துக் கொதித்து அடங்கியது. கொதிக்கும்போது கை கால்கள் நடுங்கின. அடங்கும்போது தலை வலித்தது. சிவப்பு வண்ணம் தீட்டப்பட்ட டிராகன் படத்தை சுருட்டி வைத்தான்.

அம்மா இன்னும் வரவில்லை.

பூனியான் சிறுகதை தொடக்க வரியைப் படித்ததும், என் நினைவிற்கு வந்தது, பேய்ச்சியில் இராமசாமியும், அப்போயும் காட்டிற்குச் செல்லும் பயணம்தான். அதில் பூனியான் பற்றிய எச்சரிக்கைகள் வழங்கப்படும் இருப்பினும் மிகப் பெரிய பாதிப்பைக் கொண்டு வரவில்லை.